czwartek, 28 lipca 2011

134. W nocy nalot, w dzień łapanka, czyli Nasze nie szprechać po dojczowemu (2/2)

Drodzy Czytelnicy!
W poprzednim odcinku przenieśliśmy się do okupowanego Krakowa A.D. 1943, poznaliśmy Toma Kaulitza jako SSmana i Billa Kaulitza jako Dawida Łęckiego, uciekiniera z obozu w Auschwitz. Dziś czeka nas ciąg dalszy parady bezmyślnych anachronizmów, wkurwometr nadal będzie wył alarmująco, ale za to zobaczymy, jak rozwija się Tró Loff w cieniu śmiertelnego zagrożenia, a także odkryjemy, komu melduje się Reichsfuehrer Heinrich Himmler. Indżoj!

Wszystkim Obrońcom Opka, którzy pod poprzednią częścią analizy z oburzeniem epatowali jednym jedynym argumentem: "To fikcja, nie odróżniacie faktów od fikcji!" uprzejmie chciałyśmy uświadomić jeden drobiazg: wszystkie powieści historyczne to w większym lub mniejszym stopniu fikcja. Wymyśleni bohaterowie działają na tle prawdziwych zdarzeń. A nawet prawdziwym, historycznym postaciom dopisuje się dialogi, rozmyślania, działania nieznane z dokumentalnych zapisków. Bo "powieść historyczna" nie oznacza, że korzystamy tylko ze 100% suchych, podręcznikowych faktów - oznacza natomiast, że osadzamy NASZE WYMYŚLONE postaci i ich losy w świecie, który jest JAK NAJWIERNIEJSZY TEMU PRAWDZIWEMU.
Więc zapamiętajcie sobie raz na zawsze: fikcja nie oznacza pisania tego, co nam się podoba. Nawet alternatywny świat fantasy czy SF powinien rządzić się jakimiś swoimi regułami - a co dopiero opowiadanie historyczne, gdzie obowiązują pewne REALIA.

A zatem spójrzmy, jak ze wspomnianymi realiami radzą sobie aŁtorki...
Tak zupełnie nawiasem mówiąc, zaczyna mi być szkoda braci Kaulitz. Tu z jednego zrobiono nazistę i gestapowca. W innym opku autorstwa tych samych dziewczyn mamy z kolei sado-maso-kazirodcze porno. Naprawdę, chłopakom nie trzeba wrogów, fani doskonale wystarczą!

P.S. Przy okazji przepraszamy za małą dezinformację: miały być trzy części analizy, ale za sugestią Jaszy postanowiłyśmy skrócić materiał do dwóch.
P.S. 2: Serdecznie dziękujemy Magdzie S. za zbetowanie przesłanych jej powiedzmy-że-niemieckich rozmówek!

Analizują: Dzidka i Kura.

http://milosc-i-wojna.blog.onet.pl/



***
Powiedział, że musi to przemyśleć. Kiedy podnosił się z mojego łóżka podszedłem do niego. Był blisko, za blisko mnie. Dzieliły nas milimetry. Zapach Jego skóry mnie obezwładnił. Spojrzałem na malinowe usta, które w tej chwili tak cholernie mnie pociągały.. Otrząsnąłem się. Matko... Ze mną jest coś nie tak...                                  
-Połóż się..- tylko gdzie? Zamyśliłem się, mam tylko swoją sypialnię, duży salon połączony z kuchnią [taaa, to przedwojenne budownictwo!], łazienkę.. Moment w salonie jest sofa, rozłożę ją - Zaraz rozłożę Ci sofę w salonie - powiedziałem i zabrałem się do roboty...
Rozkładana sofa, oferta IKEA 1943?

***
Poszedł przygotować mi spanie w salonie.. W sumie to podobało mi się jak kolo mnie skakał, a ja nie zamierzałem mu tego ułatwiać. Niech wie jak to jest być po tej "drugiej stronie".
Znaczy co, niech zrzuci mundur, pójdzie mieszkać wśród Polaków, w wiecznym zagrożeniu, niech je chleb na kartki itepe?

Kiedy skończył zawołał mnie, a ja poszedłem się położyć..
-Chodź, możesz się położyć, potrzebujesz jeszcze czegoś?? Może szklankę wody??
-Wole mleko - powiedziałem od niechcenia
Sam dziwiłem się sobie, że potrafię być aż tak wredny!
No rzeczywiście. Otchłań skurwysyństwa, powiedziałabym.

Zawsze byłem raczej kochany i słodki. [a mizi mizi, tulu tulu, ti ti ti!] Oczywiście jak mnie ktoś zdenerwował, to mówiłem co myślę, co się w szkole przeważnie kończyło pobiciem lub moją ucieczka..
W szkole? Chyba przed wojną. Toż na początku ałtorka przedstawiła nam Dawidka wracającego Z PRACY, więc jeśli nadal się uczył, to na tajnych kompletach - a tam naprawdę, uczniowie mieli raczej co innego do roboty, niż pyskowanie sobie i bójki.
                                        
Nagle usłyszałem dzwonek do drzwi. Wystraszyłem się i uciekłem do łazienki, bo raczej nie byłoby wskazane, żeby ktoś obcy mnie tu zastał..
A obcy wpadł z krzykiem: - Heil Hitler, to cholerne piwo, muszę natychmiast do łazienki!!!
Skoro Tom Kaulitz ukrywa w domu polskiego zbiega z obozu, to powinni zacząć od tego, gdzie Dawid się bezpiecznie schowa w razie wizyty kogoś obcego. Jedna z głównych zasad konspiratorów.
Aczkolwiek taki np. Fryderyk Jarosy rzeczywiście dekował się w łazience, gdy do jego gospodarzy ktoś przyszedł w odwiedziny - i przesiadywał tam nieraz całymi godzinami (właśnie przeczytałam sobie wspomnienia Grodzieńskiej).
Zawsze mnie zastanawiało, czy ci goście nie korzystali z łazienki? Kibelek mógł być osobno, ale umyć ręce, poprawić urodę?...
Też się zastanawiałam... Może kiedyś takich rzeczy nie robiło się “w gościach”?

***
Nalałem mu mleka i przyniosłem. Postawiłem na stolik, a po chwili zadzwonił dzwonek do drzwi..Dawid schował się w łazience, a ja poszedłem otworzyć..
-Herr Sturmscharführer Mark Schümmer - zasalutowałem
Wszedł do środka i zapytałem co go sprowadza...
-Oo! Widzę, że masz gości, nie przeszkadzam?
I to ciekawych gości, co piją mleko, a nie sznapsa, jak Herr Gott przykazał - odnotował w myślach.

-Niee... To mój kumpel... mieszka ze mną, ale co pana do mnie sprowadza?
-Rozumiem..- podrapał się po skorni i zdjął czapkę - Mam dla Ciebie 2 wiadomości - zaczął - złą i dobrą..
-Słucham..
-Zła to taka, że po przemyśleniu sprawy, nie mogę przywrócić Cię do Luftwaffe..- zrobiłem na to wielkie oczy
*łapie się obiema rękami za głowę i wyje* No jak bora kocham, co to ma być! Gdzie Rzym, gdzie Krym, co ma SS do Luftwaffe, to były całkiem odrębne struktury! I z pewnością byle sierżancina (tak, Sturmscharführer brzmi pięknie, ale oznacza tylko sierżanta sztabowego, nawet nie oficera, kurnać!) nie miał takiej władzy, by decydować o przeniesieniu tu albo tam!


-Dobra to taka, że mam dla Ciebie ciekawą posadkę w Państwowej Policji SS, tu w Krakowie, jeśli oczywiście interesowałoby Cię to..- spojrzał na mnie z byka - Co Ty na to? - spojrzałem na niego w zamyśleniu.
Zastanawiałem się, gdzie do licha wyrzucę bycze łajno, jeśli ten byk mi się sfajda na klepki.
Wyobraziłam sobie Herr Sturmscharführera zasiadającego z wdziękiem niczym Europa na grzbiecie byka :D
Uwaga uwaga: spojrzeć można “bykiem” albo “spode łba”. Można też “spaść z byka”. Nie można natomiast “spojrzeć spod byka” ani “z byka”.
Jeszcze uderzyć można “z byka” - znaczy głową :)
Tak. Ale spojrzeć z byka można tylko wówczas, gdy się na nim siedzi :)

-Jaka to posada?? Co miałbym dokładnie robić??                                                         
- Byłbyś Komendantem w areszcie dla zdrajców
Herr Sturmscharführer, czy mógłby pan sprecyzować? Chodzi o więzienie na Montelupich?
Komendantem... *dławi się*
Nie no, w sumie, wymarzona robota dla naszego wrażliwego i pełnego współczucia Tomusia, co to mu ręka drży, jak ma strzelić do człowieka itepe.
Pomijając już to, że jak wyżej - o obsadzaniu stanowisk kierowniczych przez swoich podkomendnych byle sierżant mógł sobie tylko pomarzyć, nie decydować!

-Hm... ciekawa propozycja, od kiedy mógłbym zacząć??
-Od kiedy chcesz. Nie będę Cię ponaglał, jeśli masz jeszcze jakieś spawy do załatwienia..
Ano mam - powiedział Tom, od niechcenia bawiąc się spawarką.

Tylko chcę wiedzieć czy się zgadzasz?
-Tak, mam jeszcze kilka spraw.. W porządku, zgadzam się i dziękuję. Będę  po jutrze.
Tak właśnie załatwia się sprawy w wojsku, teraz już wiecie. Nie żadne tam “rozkazem nr … przeniesiony od dnia … do jednostki …”, tylko “mam dla ciebie propozycję, o ile oczywiście nie masz nic przeciwko i nie musisz się spieszyć, ależ skąd”.
I może się nie zgodzić :D

-Dobrze.. Cieszę się, że będę miał tam jednego z moich najlepszych ludzi. Wiem, że można na Tobie polegać Tom..
Jak on był najlepszy, to ja sobie nawet nie chcę reszty wyobrażać...

-Dziękuję za dobre słowa. Jestem zaszczycony, że mogę służyć ojczyźnie - uścisnął mi dłoń więc uśmiechnąłem się i "troszkę" podkoloryzowałem z tym zaszczytem.
Mujeju, mujeju, jaki chitry, jaki przebiegły, jak się doskonale konspiruje!


[Pierwsza sprzeczka kochanków ;)]
Nie chciałem się unosić, ale prowokował mnie i oboje [tu już nie pytam, który był kobietą, bo jest oczywiste, że Dawid]  o tym wiedzieliśmy. Starałem się być miły, ale nie dlatego, żeby go udobruchać, a potem wydać oficerom SS, ale dlatego, że.... że  no, kurde!! Podobał mi się!! Nie wiem czemu, ale podobał mi sie bardziej niż moja narzeczona! Był inny..
To fakt. Z całą pewnością Dawid różnił się od narzeczonej Toma przynajmniej dwoma detalami anatomicznymi.

Nigdy nie pociągali mnie faceci, ale on tak! Każdy Jego ruch czarował mnie od samego początku. Nie mogłem się powstrzymać, a pożądanie wzięło górę i pocałowałem go delikatnie.
Nie zrobił nic. Nie protestował, lecz też nie oddawał pocałunku, więc objąłem go szybko w talii i przycisnąłem do siebie. Wsunąłem mu język do ust, a on zrobił coś czego się nie spodziewałem...
Ugryzł! Ugryzł!
Wsadził mi palec w tyłek.
***
Gdy przechodziłem obok niego szarpnął mnie za rękę i przyparł mocno do ściany, trzymając mnie za nadgarstki, tuż przy mojej głowie. Próbowałem się uwolnić, ale nie mogłem się ruszyć, a on patrzył na mnie z mordem w oczach. Był blisko. Zdecydowanie za blisko..                                                                                                               
-A co mi zrobisz? Uderzysz mnie? - zacząłem go prowokować - No, dalej zrób to, jak za pierwszym razem, pokaż jaki z Ciebie macho..- starałem się wyprowadzić go z równowagi
Tylko nie nazywaj tego “bohaterstwem”, błagam.

Nie no! Takiego obrotu sprawy nie spodziewałem się! Zamiast mnie bić czy chociażby wyzywać, on przybliżył swoją twarz do mojej i złożył delikatny pocałunek na moich ustach. Sparaliżowało mnie, że nie mogłem się ruszyć i zrobiłem wielkie oczy. Uwolnił moje ręce z uścisku i próbował pogłębić pocałunek, ale ja korzystając z tego, że mam wolne ręce odepchnąłem go od siebie i uderzyłem go w twarz...
Po czym rozległ się odgłos wystrzału i opko skończyło się definitywnie... *marzy*

                     
-Nigdy więcej tego nie rób! Zrozumiałeś?- cały trząsłem się z nerwów.                    
Jak on mógł to zrobić? Dlaczego? Jest przecież Niemcem, a ja Polakiem, przecież to zabronione! To zdrada!
No ale dlaczego tak się przejmujesz tym, że to ON zdradza?


Do tego obaj przecież jesteśmy mężczyznami!
Mimo wszelkich twoich starań, by upodobnić się do kobiety...

***
Odepchnął mnie od siebie i uderzył w twarz, aż głowa odchyliła mi się w bok. W normalnych warunkach, oddałbym mu...
Nawet hitlerowcy nie powstrzymali się w tym momencie...

-Z tym to akurat będzie bardzo ciężko, bo podobasz mi się, a z tym wybacz, ale nic nie jestem w stanie zrobić.. I byłem pewien, że ja Tobie też - zamyśliłem się na chwilę
Aha. SSman oberwał w twarz od Polaka i zamiast CO NAJMNIEJ solidnie go skopać, zaczyna się tłumaczyć...
Takie rzeczy... cholera, Ery już nie ma!

- Skoro uważasz, że jestem zły, to czemu w ogóle pojechałeś ze mną z obozu pomijając to, że postawiłeś mi warunek, ze bez kumpla się nie ruszasz? Co wtedy myślałeś?? Bo ja zrobiłbym dosłownie wszystko, by Cię nie zabili. Naraziłem nawet swoje, stanowisko, a przede wszystkim życie..
A potem jakby nigdy nic wróciłem do swego mieszkania i siedzę w nim wraz z uciekinierem, w przekonaniu, że przecież nikt nas nie znajdzie, no skąd!

***
Pokręciłem tylko głowa nie wierząc w to co słyszę. Jak ja mogę podobać się mu? Nawet mnie nie zna..
Jakby to w czymkolwiek przeszkadzało.
Cholernie podoba mi się Alan Rickman, mimo że go nie znam. Droga Gosiu, czy jestem zboczona?
Jestem zboczoną nimfomanką, bo nie dość, że nie znam chłopców ramsztajnowców, to jeszcze jest ich sześciu!
Tam na polu stoi Kura,
cierpi, bo co robić, nie wie.
Obok Dzidka tkwi ponura,
drogą jakiś pojazd grzeje.
Jadą jadą chłopcy,
chłopcy ramsztajnowcy,
i nawet nie wiedzą,
że po opkach siedzą.


Teraz to ja już w ogóle nie wiedziałem, co myśleć?                           
-Proszę, daj mi spokój.. Mało juz wycierpiałem przez Ciebie? A Ty mi jeszcze takie rzeczy gadasz? Ty i ja, to niemożliwe. Ani teraz, ani nigdy. Jesteś Niemcem, a ja nie zdradzę mojego kraju, by z Tobą być. I sam nie wiem czemu z Toba pojechałem? - osunąłem się plecami po ścianie na podłogę.
Bo chciałeś ratować życie, tłumoku?
Akurat chciał cokolwiek, cha, cha, cha. Ta memeja polazla po prostu tam, gdzie go popchnięto, i tyle. Równie dobrze mógł trafić do gabinetu doktora Mengełe.

Jeśli on myśli, że zostanę jego kochankiem tylko dlatego ze uratował mi i Gustawowi życie to grubo sie myli..
Niewdzięcznik!

-Mówię, prawdę, przysięgam i nie mam zamiaru cię wykorzystywać - uklęknął przy mnie - Proszę Cię, spróbuj mi uwierzyć...  
Byłeś złym chłopcem, Tom! Na kolana i błagaj o przebaczenie!

-Wybacz, ale na tę chwilę nie jestem w stanie Ci uwierzyć. To nie takie proste! Nie po tym co mi zrobiłeś.. Ok, wyciągnąłeś mnie stamtąd, ale to nie sprawi, że zapomnę, co tam przez Ciebie przeżyłem..                                                                                                             
-Ok, przepraszam to już nigdy więcej się nie powtórzy.
*pada na podłogę i żuje kable* Litości! Litości! Dawid, nie obcyndalaj się, wykorzystaj fakt, że nazista klęcząc u twych kolan kaja się i przeprasza! Niech wyciągnie jeszcze więcej ludzi z obozu! Zrób z niego drugiego Oskara Schindlera!

A teraz pozwól, że zajmę się swoimi sprawami...
Byłem nieco zaskoczony, że tak łatwo zrezygnował, ale może to i dobrze. Nie mogę dopuścić, żebym się w nim zakochał. Nie ma mowy!  
Ogania się jak kot od śmietanki, taaaa... ;)
Jak to moja Macierz mawia: - Wyrzekała się żaba błota!
                        
[Tom i Dawid żyją sobie przez jakiś czas spokojnie, Tom zajmuje się w domu “papierkową robotą”, Dawid ma nocne koszmary, podczas których Tomuś go uspokaja, przytulając i głaszcząc... Sielanka. Pewnego dnia Dawid odkrywa Niezwykły Wynalazek Cywilizacji...]

Byłem bardzo zaciekawiony takim sprzętem jakim był telewizor i nie mogłem przestać się w niego wpatrywać. Wcześniej telewizory widziałem tylko na zdjęciach, ale nigdy nic w nich nie oglądałem.
No raczej. Przed wojną telewizor to była zabawka dla milionerów, jak sądzę...
(za stroną http://www.telewizja.waskowiec.pl/poczatki-telewizji/ : “1934 - Z gmachu hotelu "Prudential" w Warszawie rozpoczęto emisję eksperymentalnego programu telewizyjnego. Pokazano film fabularny Barbara Radziwiłłówna. Rok później zakończono budowę pierwszego toru kamerowego w standardzie 343 linii. W kraju jest 25 odbiorników telewizyjnych krajowej produkcji”)

Słyszałem też o kinach, ale tylko Niemcy mogli do nich chodzić. Kiedyś mój przyjaciel Janek namawiał mnie, żebyśmy się tam zakradli, ale za bardzo się bałem...      
No weź nie pierdol, chłopcze, chyba nawet w tak zadupiastym i prowincjonalnym mieście jak Kraków, przed wojną istniało jakieś kino?!
Te wszystkie piękne filmy z Bodo, Smosarską, Żabczyńskim, Żelichowską... Toć nawet służące i praczki chodziły do kina, a ten co, nie było go stać?!
Poza tym, kina wcale nie były “nur für Deutsche” - Polacy też mogli chodzić, ale... “tylko świnie siedzą w kinie!”
Otóż to, mało tego - Niemcy wyświetlali nawet przedwojenne filmy polskie! Chodziło o to, żeby przyciągnąć Polaków do kin i pokazać im przed seansem propagandowe kawałki o sukcesach Trzeciej Rzeszy. Stąd właśnie hasło o świniach w kinie miało unaocznić Polakom, że chodząc do kina jakby akceptowali okupację.
Oraz płacąc za bilety wspomagali niemiecką armię.
     
Nagle usłyszałem dźwięk jakiegoś instrumentu, to chyba była gitara... Zerwałem się z łóżka i poszedłem za jej dźwiękiem.
[Tomuś okazuje się artystą - napisał piosenkę! Tę piosenkę. Bi... Dawid przyłącza się do śpiewu, okazuje się, że ma piękny głos... ;)
A teraz prosimy uprzejmie przyjrzeć się imydżowi Billa Kaulitza w tym utworze i wyobrazić sobie, że coś takiego łazi po Krakowie w roku pańskim 1943.
A ja ze swej strony dedykuję aŁtorkom tę piosenkę! ]

***
Następnego dnia zwlokłem się z łóżka z zamiarem zrobienia śniadania. Dawid już wstał, bo usłyszałem szum wody w łazience. Pomyślałem, że przygotuję naleśniki z czekoladą i bitą śmietaną. (...)
Cja. Dobrze być panem w okupowanym kraju...
Btw, podczas wojny Niemców też obowiązywały kartki. Oczywiście można było na nie kupić o wiele więcej i lepszych produktów, ale jednak reglamentacja była!
                                               
Wyglądał uroczo gdy na niego spojrzałem...                                                         
-Smacznego, mam nadzieję, że lubisz - podałem mu na talerzu i sobie też nałożyłem. Zaparzyłem jeszcze kawę ze śmietanką i cukrem
-Jeszcze pytasz? Uwielbiam! - powiedział radośnie wcinając pierwszego naleśnika. Zjadł ich jeszcze 4
-Dziękuję, było pyszne - uśmiechnął się
-Proszę, nie bardzo wiem, co zazwyczaj jadasz, a z tymi naleśnikami trafiłem.
Zazwyczaj? No, zazwyczaj to kartkowy chleb z marmoladą buraczaną, a piję kawę zbożową słodzoną sacharyną [o ile udało mi się zdobyć sacharynę, rzecz jasna], ale nie zawracaj sobie głowy zdobywaniem tych specjałów, naprawdę.

***
Gdy poszedł wziąć prysznic moją uwagę przykuły ramki ze zdjęciami. Jakoś wcześniej nie zwracałem na nie uwagi, ale teraz postanowiłem sobie je pooglądać. Na części z nich był Thomas z jakąś dziewczyną... Wtedy zrozumiałem, że mnie okłamał i nie wiedząc czemu, bardzo mnie to zabolało.. Jezu, jaki ja byłem naiwny! Jak w ogóle mogłem pomyśleć, że on może mówić prawdę?
Ale w czym go okłamał, w czym? Powiedział tylko “podobasz mi się”, nie przysiągł mu miłości i wierności po grób!
A nawet gdyby przysiągł, to co - miał jakimś cudem wymazać swoją przeszłość z dziewczyną?
BTW siedzi bór wie ile czasu w tym mieszkaniu i “jakoś wcześniej nie zwrócił uwagi” na zdjęcia?

-Posłuchaj, nie wiesz wszystkiego.. Jest moją narzeczoną to fakt, ale mieszka w Berlinie.. Od 6 miesięcy jej nie widziałem i nawet nie wiem, czy jeszcze coś do niej czuję? - próbował mi wyjaśnić
A jak wiadomo, co z oczu, to i z serca.


[Tomuś tłumaczy się i tłumaczy... aż w końcu chłopaki zaczynają się całować. Aż tu WTEM!]

Czułem, jak moje pragnienie bierze górę. Hamulce puściły już całkowicie i jedyne czego pragnąłem to kochać się z nim tu i teraz. Jednak Dawid jeszcze tego nie chciał...                                                                                                                        
"Ja... Ja jeszcze nie chcę [...]" - trochę oprzytomniałem i dopuściłem do świadomości jego słowa. Pogłaskałem delikatnie opuszkami palców policzek chłopaka...                                                                                                                                  
-W porządku, do niczego Cię nie zmuszam.. Tym niemniej, dziękuję ci za to “jeszcze” - uśmiechnąłem się delikatnie i jeszcze raz go pocałowałem i wtedy bez ostrzeżenia do mojego mieszkania wpadł Geo!! Nie, no litości!
I tak oto Georg ocalił cnotę Dawida.


-Cześć Tom! Mam te do...- zamarł gdy nas razem zobaczył
-Georg, do jasnej cholery, miałeś dzwonić!! - podniosłem się momentalnie i zacząłem się ubierać
-Tom! Co wy robicie?? Co z Melanie? Nie, no nie wierze..- złapał się za głowę - Przecież żenisz się latem! Tom..
Dawid z przerażenia zakrył odsłonięty brzuch koszulką.
-Geo... słuchaj, ja nie.... nie wiem co się ze mną dzieje, a Mel..- zamilkłem na chwilę  - Nic już nie wiem!! Nie chcę tego cholernego ślubu, rozumiesz?? Przez tę rozłąkę już dawno nie wiem co do niej czuję..
No. A ja sobie siądę wygodnie i popatrzę, jak Tom kręci sobie bat na własną dupę i załatwia dla siebie - obóz, a dla Dawidka - czapę. Bez sądu.



-Jak to nie chcesz ślubu? Tom.. Przecież ona umiera z tęsknoty za Tobą. Boi sie że nie wrócisz, że Cię zabiją.. A on?
-A on..- wskazałem na Dawida - On mnie potrzebuje, a ja jego!!
-Nie sądziłem, że chciałeś ratować tego chłopaka tylko po to, żeby z nim sypiać - pokręcił głową z niedowierzaniem
A dlaczego nie? To bardzo dobry powód.

Byłem już bliski rozpaczy..
-To nie tak!! Kiedy go tam wpakowałem, myślałem, że zwariuję. Geo, sam wiesz jaka jest Mel.. Kocha mnie to fakt, ale nie podoba mi sie w niej podejście do innych ludzi.. np. do Żydów, czy Polaków... Jest egoistyczna, zmieniła się od czasu kiedy ją poznałem.
Znaczy co, wcześniej była życzliwie nastawiona do Polaków i Żydów?

-Ty kiedyś też miałeś takie podejście jak ona..
Zamyśliłem się chwilkę..                                                                              
-Wiem, ale ja już nie chcę być dłużej tylko maszyną do zabijania!!
- Tak? - powiedział Georg. - To świetnie. W takim razie pozwól, że z kimś cię zapoznam. Herr Hauptmann, może pan już wejść!
Mężczyzna w mundurze kapitana przekroczył próg mieszkania.
- Witam. Nazywam się Kloss. Hans Kloss.

Zobaczyłem jak Dawid chowa sie w łazience. Rany, jeszcze tego brakowało, by on na tym ucierpiał. Geo westchnął tylko..                                                                                 
-To te dokumenty - wskazał na teczkę - Zrób z nich dobry użytek..
-Dzięki raz jeszcze..- też usiadłem - Geo, ja rozumiem, że jest wojna, ale powiedz, proszę, czy Ty ją popierasz?? Popierasz to bezsensowne mordowanie?? Bo ja nie mogę tego zrozumieć.. Tyle zła za sobą niesie, tyle zniszczeć, co Żydzi nam zrobili, nam Niemcom jako narodowi?? Odpowiedz!!
-Nie Tom, nie popieram tego, dobrze wiesz..
-No właśnie.. Nawet nie wiesz jak ciężko jest mi zabijać, ale muszę
Nie ma to jak porządny kawał starego, dobrego patosu i Dylematów Moralnych.

[Tom z Georgiem omawiają kwestię Melanii i odwołania ślubu. Okazuje się, że narzeczona Toma absolutnym przypadkiem jest właśnie w Krakowie. Ciach!]
Tak sobie przyjechała, do tej słowiańskiej dziczy pełnej bandyckich podludzi wojujących z Aryjczykami. I nawet nie powiadomiła o tym narzeczonego.

                                                                                                           
-Tom, przecież Ty go nawet nie znasz.. - pokręcił głową - A jeśli cię wystawi? A tym bardziej nie odwzajemni Twojego uczucia? Wtedy Twoje poświęcenia pójdą na marne..
-Wiem, to ryzykowne, ale czuję, że on pomału zaczyna odwzajemniać, to co ja czuję do niego...
Oswajam go, wiesz. Dobre jedzenie, uprzejme traktowanie. Wypróbowałem tę metodę wcześniej na psie - i patrz, jaki przywiązany!

-Ja nie będę się w to wtrącał. Jeśli czujesz, że zależy Ci na nim to walcz o to.
Kwik! Co to ma być, amerykański melodramat?


Tylko pamiętaj o jednym: On jest Polakiem i jeśli to się wyda to zostaniesz oskarżony o zdradę i czeka Cię wyrok śmierci. Już przez samo to, że jest mężczyzną będziesz miał problemy, bo wiesz jaka jest nasza rodzina..Z pewnością tego nie zaakceptują. Społeczeństwo z resztą też...
No raczej. Pamiętamy o paragrafie 175, na podstawie którego wysyłano homoseksualistów do obozów, prawda?

-Zdaję sobie sprawę z konsekwencji, ale teraz jest to mało ważne, bo mogę mieć dużo większe kłopoty, bo zabiłem Klausa, wiesz latałem z nim w Lufftwaffe wtedy gdy wyciągałem Dawida z obozu.
Znaczy, wyciągał Dawida z obozu, latając w Luftwaffe?
(wyobraża sobie wielką sieć spuszczoną z samolotu i chwytającą Dawida)



Inaczej nie pozwoliłby mi go zabrać. Widział  tę akcję jeden esesman, bo drugiemu, który prowadził mnie do szpitala gdzie był Dawid dałem mu w łapę, więc nic nie piśnie..
A zatem, podsumowując, Tom popełnił wszystkie błędy, jakie tylko można przy tego typu akcjach i gdyby to opko miało w sobie choć gram realizmu, już wąchałby kwiatki od spodu, a Dawid razem z nim. Georg natomiast byłby w drodze na front wschodni.
A przekonanie, że łapówka załatwiła sprawę, jest rozczulająco naiwne. Tom nawet nie wie, co to był za esesman, stracił go z oczu - skąd wie, że tamten o niczym nie zameldował?


[Dawid otrzymuje swoje nowe dokumenty]
***
Siedziałem i przeglądałem moje "nowe życie". William Trümper? Głupszego imienia nie mogli mi wymyślić? Od Shakespearów będą mnie wyzywać heh
*wywraca oczami* Ty to masz problemy, chłopcze, naprawdę. Zastanowiłbyś się raczej, jak ze swym wytatuowanym obozowym numerem będziesz udawać Reichsdeutscha.

-Nie można tego jakoś skrócić? William to głupie imię..- skrzywiłem się
Można, można... *wzdycha*


-Mnie się tam podoba. Dawid posłuchaj... Dokumenty już zostały spisane na to imię więc skracać nie mam zamiaru...
-Czyli to imię nie ma zdrobnień? No to super! - skrzyżowałem ręce na piersi i zademonstrowałem obrazę majestatu
Wydął usteczka, tupnął nóżką i łypał na Toma spod oka, uważając jednak, by wciąż wyglądać pociągająco.

-Cholera! Czy z Tobą zawsze się tak trudno rozmawia? - wydarł sie na mnie aż się wystraszyłem..
-Jak widać zawsze! Nie prosiłem się o to, nie moja wina, że mi się nie podoba i tyle - miałem łzy w oczach, bo bałem się, że gotów będzie mnie uderzyć za moją niewdzięczność..
Won. Jak się nie podoba - tam są drzwi. I radź sobie sam.

-Przepraszam..- powiedział, gdy zobaczył, że się wystraszyłem jego nagłego napadu furii - Jak chcesz mogę do Ciebie mówić Will, albo Willie? - spytał
Albo “misiaczku”, “rybko” a nawet “kochanie”, chcesz?

Nie moja wina, że mi sie nie podobało. Dawid jest o wiele ładniejsze niż jakiś tam William.
Pomyślałem.. Nie chciałem też przysparzać mu więcej kłopotów, ale bałem się gdy ktoś na mnie krzyczy.
Mam nadzieję, że to jego mamejstwo to wynik traumy obozowej, bo inaczej należałoby się zastanowić, czy matka nie przetrzymała go w szafie przez te cztery lata wojny...
                                                                                                  
-Dawid.. No, już nie płacz. Nie pomyślałem, żeby Cię zapytać jak chcesz mieć na imię, bo wiedziałem, że nie podoba ci się to, że musisz mieć nowe dokumenty - przytulił mnie
Głupi Tom. Mógł zalecić wpisanie na przykład Dawid Ajzyk Lipszyc.

-Wiem, że jestem marudny i pewnie wydaję Ci się być niewdzięcznikiem, ale postaw się na moim miejscu. Muszę zapomnieć o tym, kim byłem, zapomnieć moją rodzinę i przyjaciół. Do tego mam nosić niemieckie imię, które ani trochę mi się nie podoba. Jestem Polakiem i dobrze się z tym czuję, nie chcę być Niemcem. Nie chcę udawać kogoś, kim nie jestem..- płakałem a on tulił mnie do siebie, żebym się uspokoił
Słodkie. Takie słodkie, że aż niestrawne.
W tym miejscu chciałam wyrazić moje głębokie współczucie dla Dawida, który dostał się w szpony Schematu Yaoi i dlatego musi zachowywać się jak właśnie taki rozmazany, płaczliwy, dziecinny, mientki kisielek. A mogła to być taka fajna postać.
Oraz ja chciałam również wyrazić, tyle że mój maksymalnie głęboki wkurw dla idioty, który się skarży, bo dostał lewe dokumenty i lewe imię, żeby przeżyć.  

Odwzajemniłem delikatnie uśmiech. Wiedziałem ile dla mnie ryzykuje, tylko, dlaczego? Przecież byłem dla niego taki wredny. Ja gdybym był nim już pewnie dawno zabiłbym siebie za takie zachowanie.. A on chce mnie chronić kosztem swojego życia. Dla mnie to było niepojęte, ponieważ był Niemcem, a ja Polakiem i od dziecka wpajano mi, ze każdy Niemiec jest z natury zły.
A Austriacy? Co ci mówili o Austriakach twoi rodzice i dziadkowie, niegdyś poddani starego Franza Josefa? Austriacy też mówią po niemiecku...
W dodatku Hitler był Austriakiem, hehe.

On skutecznie podważył moją teorie na temat Niemców... Z resztą jego kuzyn też nie wydawał się być zły..
Aha aha.
Komendant obozu w Auschwitz, Rudolf Hoess, znany był ze swego zamiłowania do życia rodzinnego. Zapewne swej żonie i pięciorgu dzieciom też wydawał się wspaniałym, dobrym człowiekiem...
                    
[Tom wychodzi, kupić jakieś ubrania dla Dawida]

Zostałem sam. Przytuliłem psa do siebie, który przyszedł do mnie chwilę wcześniej [kto przyszedł, Sieba?] i oglądałem telewizję. Zastanawiałem się jak to możliwe, że w takim pudle jest ruchomy obraz, jakby tam pozamykali krasnoludków. Czekałem na powrót Toma..
Noszfak, to już nie umysłowość dwunasto- ale czterolatka...
Powinien jeszcze zasiadać przed tym telewizorem w najlepszym garniturze, bo ci tam w środku patrzą na niego.
Niestety nie może, na razie ma tylko dres po Tomusiu...


Minęły 2 godziny, a Toma jeszcze nie było.. Zacząłem się martwic, że może go zatrzymali, bo ktoś doniósł o tym, co stało się w obozie, że mnie i Gustawa stamtąd wywiózł. Naprawdę zaczynałem martwic się o niego i co jakiś czas podchodziłem ostrożnie do okna i patrzyłem czy nie jedzie.. Musiałem uważać, żeby nikt mnie nie zauważył, bo już nie raz się zdarzało, że strzelali do tych, co patrzyli się przez okno..
Cja. To nie jest sierpień’44 w Warszawie, tylko jesień’43 w Krakowie, W NIEMIECKIEJ DZIELNICY!
Już sobie wyobrażam, jak patrol na ulicy strzela dajmy na to do jakiegoś młodego Hermanna Schillera, który znudzony wygląda przez okno. Czaaaad.

-Nareszcie jesteś! Martwiłem się, że coś Ci się stało..- rzuciłem się mu na szyję gdy tylko wszedł do mieszkania.
No i powiedzcie sami, czy w tym momencie widzicie 19- czy raczej 10-latka?

Mówiłem z troską w głosie, zupełnie inaczej nie dotychczas..    
Kolejny fail narracyjny - czy naprawdę, mówiąc coś, analizujecie odcienie WŁASNEGO głosu?
                                                                                                                               
-Przepraszam Cię, że musiałeś tyle czekać, zakupy się przedłużyły..- powiedział biorąc siatki z produktami spożywczymi, a te z ubraniami zostawił pod moimi nogami - Zobacz, co Ci kupiłem, mam nadzieję, że Ci się spodoba..- Uśmiechnął się szeroko
Kwik! A teraz wyobraźcie to sobie - Tom w mundurze SSmana popyla ulicą obładowany siatkami, jak Julia Roberts w Pretty Woman!
Przy okazji, pokaż no, Tomuś, te siatki ze spożywką - zobaczymy, ile anachronizmów w nich siedzi...

Wyciągnąłem z siatek rzeczy, które dla mnie kupił zacząłem je uważnie oglądać. Czarne wąskie spodnie [zgodnie z modą, jaka zacznie obowiązywać za +/- 40 lat], kilka sweterków, bieliznę, zwykłe buty i nawet kapcie i piękne wysokie kozaki..
A jakieś... koszule? Marynarka? Krawat? W latach 40 mężczyźni nosili takie dziwne stroje!
Kozaki... Kozaki! Może jeszcze bikejki, co?

Jak je zobaczyłem to aż oczy zaczęły mi błyszczeć. Zawsze, kiedy wracałem z pracy oglądałem je na wystawie i marzyłem, że stać mnie na nie, ale niestety były tak drogie, ze nawet gdybym pracował na nie cały rok, to nie wystarczyłoby. Więc cieszyłem się jak dziecko widząc, że mi je kupił tym bardziej, że była już wczesna zima..
Mujeju, mujeju, kozaczki mu kupił, hał słit! Ałtoreczki drogie, czy Wy naprawdę nie widzicie, co robicie w tej chwili ze swego bohatera? Podpowiem: galeriankę robicie...
Mężczyzna wolałby oficerki. O-fi-cer-ki. Ale nie ten, że zacytuję PLUS-a, Dawid mentalną pizdą porosły.

[Dawid okazuje swą wdzięczność namiętnym pocałunkiem, niestety, gdy Tom chce przejść do czegoś więcej - wyrywa się i ucieka. Po czym następuje Godzina Zwierzeń:]

-Oni mnie tam krzywdzili...- rozkleił się  
Natychmiast go przytuliłem do siebie, kiedy zaczął płakać.
-Bili Cię?? Zgwałcili??
Bo esesmanowi inne krzywdy w obozie nie przychodzą na myśl. Gaz, prąd, tłuczenie kijami, oblewanie wodą... W obozie tylko gwałcą, to jest taki sadomaso zamtuz.

Kto, jak mieli na imię i ilu ich było?? Oficerzy SS, czy więźniowie?? - tuliłem go cały czas w ramionach i próbowałem uspokoić.
Jeden to lekarz, Josef, drugi to jakiś ichni szef, Rudolf... Powiesz im? Są u pani?
             
-Jedno i drugie..- przerwał na chwilę - Nie, nie oficerowie, oni na szczęście tylko bili, gdy za wolno pracowałem..- mówił przez łzy
Oficerowie jak oficerowie. Strażnicy raczej.

- Ale współwięźniowie zmuszali mnie do okropnych rzeczy, których nie chcę pamiętać..- szlochał - Było ich czterech, mówili na nich "Diabły" czy jakoś tak. Widać było, że strażnicy przymykali oko na to, co robili.. A najgorsze, że razem z Gustawem byliśmy z nimi w lagrze.. I to przez nich wyładowałem w obozowym szpitalu..
Hm... "Diabły", coś mi to mówiło, zaraz... Byłem kiedyś w obozie i widziałem ich, a nawet przeszukiwałem ich rzeczy.
Drewniaki czy miskę?


Byli strasznie trudnymi więźniami, pamiętam, że bez oklepania każdemu z nich mordy się nie obeszło..
Dżizas. Coś takiego jak “trudny więzień” (tj. trudny dla strażników) w obozie koncentracyjnym nie miało prawa zaistnieć. “Trudny więzień” najprawdopodobniej “zostałby zastrzelony przy próbie ucieczki” - zwłaszcza, że strażnik dostawał za to nagrodę pieniężną i kilka dni urlopu.
Dodajmy - dla aŁtoreczek, jeśli, w co wątpię, w ogóle to czytają - że “zastrzelony przy próbie ucieczki” zazwyczaj wcale nigdzie nie uciekał. Strażnik zmuszał go do pójścia na druty, gdzie się smażył, albo zwyczajnie w dowolnym kierunku, gdzie nieszczęśnik musiał przekroczyć linię, poza którą niezaleznie od sytuacji uznawany był za uciekiniera.

Ogarnęła mnie wściekłość.. Przytulałem do siebie Dawida i szeptałem mu na ucho...
-Ciii już Cię nikt nie skrzywdzi..- On wtulił się we mnie jeszcze mocniej - Wiem, którzy to są i przysięgam, że jak tylko ich dorwę to każdemu łeb ukręcę - Jego łzy moczyły moje ubranie,
...a tusz do rzęs zostawiał plamy na koszuli.


[Dawid, zmęczony przeżyciami tego dnia, zasypia słodko w ramionach Toma]                             


Dochodziła 17.00 Dawid spał już jakiś czas, więc postanowiłem rozpakować kupione dla niego ubrania do moich szafek w sypialni. Ułożyłem go ostrożnie na sofie i zabrałem siatki. Miałem u siebie dużo miejsca. Mimo mundurów wiszących na wieszakach i trochę cywilnych ubrań, znalazło się i miejsce na jego rzeczy.

Chowając je spostrzegłem, długi, męski płacz.


Dobrze, że go znalazł, zanim wszystko w szafie zawilgło i spleśniało...

Nigdy nieużywany, lecz nie mój, usiłowałem sobie przypomnieć skąd on sie tu wziął, ale nic nie wymyśliłem.
Został zapewne po wysiedlonych gospodarzach...

Pomyślałem, ze będzie w sam raz dla niego na zimę. Znalazłem też jakiś szalik, czapkę i rękawiczki. Były też dwie kurtki jesienne.
I on tak przez rok co najmniej trzymał cudze ciuchy w szafie i ani mu to nie przeszkadzało, ani się nie zastanowił, skąd się wzięły?
Przecież wiedział, skąd się wzięły.
A, i taką ściemę wali, żeby wyjść na niewiniątko?

***
[Dawidek budzi się i chłopcy omawiają kwestię kolacji]

-Lubisz gotować? Bo te naleśniki, co rano zrobiłeś były naprawdę dobre - uśmiechnąłem się
-Lubię, jeszcze przed wojną pomagałem swojej mamie. Co lubisz jeść najbardziej? –zapytał
-Lubię bigos i rożnego rodzaju sałatki warzywne, nie przepadam za zupami, jeżeli już to z zup zjem [łaskawie]: rosół, pomidorówkę, żurek i grochówkę. Są to typowe polskie zupy. Z dań głównych lubiłem ziemniaki duszone z wędzonką a z mięs najbardziej kurczaka..
Ok, ok... *głęboki oddech* on wspomina czasy przedwojenne, ok...
Tak sobie dogadzał, kurczaczki zajadał, a w kinie nigdy nie był.

***
[Chłopcy dokazują rozkosznie, Dawid robi Tomowi masaż pleców, a potem wprasza się na nocleg do jego łóżka, pod pozorem, że “znów będzie miał koszmary” Znaczy tryb memeja on again.]

Poszedł do łazienki, a ja skorzystałem z okazji i przyszykowałem sobie mundur odpowiedni dla komendanta.
Znaczy jaki? Czysty?
Gdyby dostał awans, wówczas pojawiłaby się konieczność zamówienia u krawca nowego kompletu umundurowania. Ale nie dostał. A czegoś takiego jak “mundur komendanta” nie ma.
Być może przyozdobił swój sierżancki mundur jakoś tak.

[Pomijamy fragment o tym, jak chłopcy zasypiają słodko wtuleni w siebie. Przejdźmy od razu do rozdziału opisującego początek pracy Toma jako komendanta aresztu]


Nie spieszyłem się zbytnio, ale spokojnie dojechałem na czas. Wysiadłem na ul. Pomorskiej i skierowałem się do ogromnego budynku, w którym mieściła się siedziba SS.

Po chwili byłem już tam gdzie mnie oczekiwano. Był tam też mój były przełożony Herr Sturmscharführer Mark Schümmer
- Herr Hauptscharführer Thomas Kaulitz – powiedział - Należy do jednych z moich najlepszych ludzi. Moja prawa ręka – zachwalał mnie.
Zatem nie ma się co dziwić, że Niemcy przegrali wojnę. Należy się dziwić, dlaczego to tyle trwało.

- Herr Sturmscharführer proszę mnie tak nie przeceniać, lecz jednak dziękuję za takie słowa.
- Jaki skromny… Więc tak Tom, będziesz tu nowym komendantem. Proszę usiądź przy biurku w swoim gabinecie – zrobiłem jak mi nakazał - Słuchaj, masz zadanie na dzisiaj - zamieniłem się w słuch i pochłaniałem każde słowo, jakie do mnie powiedział
- Od teraz Ty tutaj rządzisz. Tu masz protokoły, z którymi zapoznasz się w domu, ale ten jeden jest najważniejszy…- podał mi go
- Dobrze, więc o co chodzi?
- Otwórz – zrobiłem jak kazał
Kiedy tylko dostrzegłem, kogo one dotyczą natychmiast zamarłem? Chodziło o Mateusza Kowalika, szefa „diabłów” w Auschwitz. Dawid właśnie o nich mówił.
- Wszystko w porządku?
- Tak, dziękuję. Mam go przesłuchać, tak?
- Dokładnie, masz go przycisnąć, żeby wyśpiewał wszystko. Siedzi na dole w piwnicy gdzie są cele i sala przesłuchań.
To teraz podsumujmy zawarte w tym fragmencie idiotyzmy.
Po pierwsze: komendant obejmuje stanowisko i “dostaje zadanie”. Komendant jest od wyznaczania zadań, nie wykonywania! Oczywiście sam może też dostać rozkazy od przełożonego, ale jak rozumiemy, w tym momencie nie jest nim już Sturmscharführer Mark Schümmer.
Po drugie: komendant ma osobiście przesłuchać więźnia. A co, ludzi od tego nie miał?
Po trzecie: no właśnie, więzień. Skoro Kowalik siedział już w Auschwitz, to po jaką cholerę przewożono go do Krakowa? Zwłaszcza że - jak się za chwilę okaże - chodziło o przestępstwo popełnione na terenie obozu. Takie rzeczy załatwiało się tam na miejscu.


Są z nim strażnicy. Ja tu już Ci potrzebny nie będę, jeżeli chodzi o ludzi pracujących tu, już Cię znają.
Wot zagadka - skąd? Z Luftwaffe?!

Pamiętaj, że masz tutaj wszystkich na skinienie palcem. Zapewniam, że nie odważą się sprzeciwić. Zobaczysz, połapiesz się w tym wszystkim – poklepał mnie po ramieniu, zasalutował, na co odpowiedziałem i wyszedł.
Od razu też zabrałem się za obowiązki. Wziąłem protokół i zszedłem w wyznaczone miejsce. Siedział tam, a z nim strażnicy. Gdy mnie tylko zobaczyli natychmiast zostawili nas samych. Usiadłem naprzeciwko niego i położyłem dokumenty na stół. Patrzył na mnie cholernie lekceważącym wzrokiem aż się we mnie gotowało. Ręce miał założone na piersiach…
Aha, znaczy nie przeszedł żadnej “wstępnej obróbki”, ani też Auschwitz nie nauczył go pokory... Ok, dobra, zobaczymy, co dalej.

A dalej mamy powiastkę pt. “Jak wychowana na amerykańskich filmach nastolatka wyobraża sobie przesłuchanie przez Gestapo”.
Zaprawdę powiadam Wam - ten kawałek wyczerpał zapasy legendarnej Kurzej cierpliwości i łagodności na pięć lat naprzód.

- Więc, o co poszło? – milczał niczym grób - Spytam jeszcze raz, ale słuchaj uważnie, bo już nie powtórzę! O co poszło?!  - nadal nic nie mówił - Słuchaj durniu! Gadaj, zanim cierpliwość stracę!!!
Zaśmiał się tylko, więc chlusnąłem mu w twarz wodą ze szklanki, która stała nieopodal mojej dłoni. Spojrzał teraz na mnie poważnie…
Szklanka zimnej wody zawsze skuteczna! Jaka szkoda, że twoja mama nie pamiętała o tym, chłopcze...

- Słucham… - powtórzyłem.
- Chodziło o leki.
- Jakie dokładnie?
- Przeciw Tyfusowi.
- Po co Ci? Haha, czyżby infekcja fiuta?! Za dużo osób zgwałciłeś?
Cja, bo “tyfus” i “syfilis” brzmią tak podobnie, że to z pewnością ta sama choroba!

- chwycił o szyję [rany, kto chwycił i dlaczego “o”, a nie “za” szyję?!] - Wiesz, o kogo mi chodzi! – na pewno pamiętał Dawida.
Bo Dawidka nie da się zapomnieć...

- Nie bardzo…
- To ja Ci przypomnę. Dawid Łęcki, 19 lat! – zaśmiał się.
- Ta lalunia? Haha, przeruchałem go, mówię Ci stary.. Niezła dupeczka - no tym to mnie wkurwił. Dostał z pięści w twarz.
- Przysięgam, że jeszcze urwę Ci łeb i chuja dodatkowo! A teraz do rzeczy, bo nie mam czasu.
- A..Leki? Dla kasy…
- Dla kasy? Nie pomyślałeś, że są w obozie potrzebne?!
A... aha. Znaczy, więzień z obozu kradł szpitalne leki (pomińmy już kwestię JAKIE DO CHOLERY LEKI?) i sprzedawał je gdzieś na zewnątrz...?!
Oraz, GDZIE na zewnątrz?! Przerzucał je przez druty, a w zamian za to przerzucano mu zwitki banknotów?! Nie, ja chyba za chwilę ocipieję!...
Oj no, przecież niektóre komanda wychodziły do roboty poza obóz... (starannie rewidowane na wejściu i wyjściu i wiedzące, że jeśli cokolwiek znajdzie się przy rewizji - kulka w łeb).

- A od kiedy Ty Szwabie martwisz się o to, co? - mówił dość dobrze po niemiecku, ale wyzwiska jakie rzucał w moim kierunku wyprowadzały mnie z równowagi. Nie wytrzymałem, dostał drugi raz. Polała się krew.
- Teraz  to sobie skurwielu w celi posiedzisz, a ja się zastanowię czy Cię zabić czy nie! - W tym momencie dostał trzeci raz tak, że spadł z krzesła. Podszedłem i skopałem go kilka razy. Na końcu wychodząc trzasnąłem drzwiami i kazałem strażnikom zamknąć go w celi, aż nie zacznie ze mną poważnie rozmawiać.
I, jak sądzę, to był opis najbardziej wyrafinowanego okrucieństwa i brutalności, na jakie zdobyć mogli się hitlerowcy. “Skopałem go kilka razy” *rechocze nerwowo*
I to w dodatku wszystko tylko dlatego, że Tom ma do więźnia osobistą urazę.

Posiedziałem tu jeszcze do wpół do dwunastej, bo musiałem sprawdzić raporty, przynajmniej część, aby nie robić wszystkiego w domu i opuściłem komisariat mówiąc, że muszę coś załatwić i wrócę za jakiś czas…
***
[A teraz... uwaga, będą sceny!!!
Dawid, wbrew zakazowi Toma, wychodzi z domu i idzie spotkać się z matką. Tom również tam jedzie - wścieka się, zastawszy na miejscu Dawida i zabiera go ze sobą. W domu najpierw potężnie się kłócą (tj. Tom wrzeszczy, a Dawid płacze) a potem godzą... W łóżku, rzecz jasna. Tym razem Dawid nie ma oporów, a Tom, mimo że to jego pierwszy stosunek z mężczyzną, wykazuje się nie tylko brakiem zahamowań, ale i całkiem sporą, hmmm... fachowością i wiedzą na temat takich choćby szczegółów, jak konieczność nawilżenia...
Drogie aŁtorki! Nie wystarczy odrobić lekcje na temat “jak inni opisują męski seks”. Należy jeszcze zastanowić się, czy dane zachowanie jest prawdopodobne w danym momencie, zwłaszcza zaś prawdopodobne pod względem psychologicznym... No ale mam wrażenie, że czytelnikom doskonale wystarczyło, że “ojej, ojej, poszli wreszcie do łóżka, jakie to słodkie!”]


Opadłem na niego zmęczony i obaj ciężko dyszeliśmy, ale czułem się szczęśliwy.. Po chwili położyłem się obok i przytuliłem go do siebie
-Było cudownie...- wyszeptał
-A wiesz czemu? – pokręcił przecząco głową – Bo Ty jesteś cudowny, do tego świetnie smakujesz – wyszczerzyłem się
Naprawdę? - zarumienił się
-Haha - zaśmiałem się
Uwielbiam, gdy się czerwieni, jest wtedy taki słodki. Dałem mu buziaka i musiałem już się zbierać na komisariat..
-Muszę jechać jeszcze na komisariat...
-Co?? - spojrzał na mnie zdezorientowany - Chcesz mnie teraz zostawić samego? - zrobił smutną minkę -No, ale skoro musisz...
-Mein Schatz... Wrócę wieczorem - uśmiechnąłem się do niego - Muszę raporty zabrać i mam jeszcze kogoś do przesłuchania
-Rozumiem.. W końcu to Twoja praca..- westchnął odklejając się ode mnie
Taaa. I temu tłumokowi nic nie dały do myślenia słowa “mam jeszcze kogoś do przesłuchania”, nie miał bladego pojęcia, jak przesłuchują gestapowcy, ani trochę...
Myślał, że Tom mówi o nowej płycie Marleny Dietrich.

[Tom wraca do aresztu i kontynuuje przesłuchanie]
I peron odjeżdża z coraz większą prędkością. Pogawędka Toma z więźniem:

-A teraz będziesz gadać? Coście znów wykombinowali z tymi lekami??
-Jak to, co? Na czymś trzeba zarabiać - parsknął - Jakbyś posiedział w takim obozie to byś wiedział, o czym mówię - powiedział bezczelnie
-Posłuchaj uważnie! Ty tam nie jesteś by zarabiać! Tylko harować jak wół od świtu do nocy i tak do usranej śmierci! Pamiętasz może przesłanie słów: "Arbeit macht Frei?"
-Chyba zapomniałem? - udawał głupiego
-To pozwól, iż Ci przypomnę... "Praca czyni wolnym". Nic Ci to nie mówi?
Chwila moment, po jakiemu oni rozmawiają, Tom tłumaczy hasło na polski, czy jak?

-Ha! I Ty mi mówisz o wolności? Ty, który jesteś tu zaborcą? Dobre sobie hehe. Wolny to ja będę, ale po śmierci, bo Ty mi wolności nie zwrócisz na pewno..
Dostał już ode mnie w ryj po raz kolejny tego dnia.
-Wiesz?  Wiedziałem, że jesteś zwykłym draniem. Jednak sądziłem, że macie na tyle rozumu w głowie by się, jakby to ująć "wzajemnie wspierać", a nie kraść leki, by nie można było leczyć innych... Nic Cię ten obóz nie nauczył? - zironizowałem odrobinę moją wypowiedź.
A czego, kurnać, miał nauczyć? To nie amerykańskie serialowe więzienie, celem istnienia obozów nie była resocjalizacja, a wręcz przeciwnie - wykończenie więźniów. Po prostu. Hasło “Arbeit macht frei” było tylko okrutną drwiną...

Wiedziałem, iż stamtąd nie ma ucieczki, szanse na przeżycie są nikłe, lecz myślałem, że mają na tyle poszanowania dla siebie i chociaż będą się szanować, skoro my, jako naród Niemiecki ich nie szanujemy...
-Obóz to walka o przetrwanie, jakbyś nie wiedział. Każdy myśli tylko o sobie, a nie o innych. Przetrwają tylko najsilniejsi. Idź tam pomieszkać trochę to się przekonasz..
-Myśleć o sobie to i można, ale czy trzeba dręczyć innych, wiesz, kogo mam na myśli - stwierdziłem i pochyliłem się nad nim, by zrozumiał mnie uważnie [bo nie będę dwa razy powtarzał]
-Jak załatwicie nam burdel to nikogo nie będzie trzeba gwałcić haha
A dom publiczny w Auschwitz, wyobraźcie sobie, faktycznie istniał. Korzystać z niego mogli głównie SSmani, ale również i wybrani więźniowie - za dobre wyniki w pracy (szczegóły).

No, a tak jak wsadzacie do obozu takie lalki to nie dziwcie się, że każdy chce ich przelecieć. Ty sam byś go przerznął, co nie? - zaśmiał się wrednie, ale po chwili dostał w mordę
Jesujesujesu. Więzień, który pyskuje gestapowcowi. Jesujesujesu. *zrywa się z krzesła z poczerwieniałą twarzą i obłędem w oczach* WON DO LEKTUR NATYCHMIAST, “KAMIENIE NA SZANIEC” PRZECZYTAĆ, JAK PRZESŁUCHIWANO RUDEGO, A NIE, KURNAĆ, “PRISON BREAK” OGLĄDAĆ!!!
*wyjątkowo nie uspokaja Kury, tylko pogrąża się w marzeniach, jak by to było miło, zidentyfikować szkołę, w której uczą się te dwa matoły, i pogawędzić z ich polonistką i historyczką...*

-Zamilcz! - krzyknął esesman do przesłuchiwanego więźnia. *idzie do apteki po nowy zapas ziołowych tabletek uspokajających* Jedną rzeczą, która mi pozostała i jeszcze sprawia mi jakąkolwiek przyjemność jest to, że mam do czynienia z takimi dupkami jak Ty! Lecz z jednej strony nie jestem takim Szwabem jak Ci się wydaje... Wykonywałem rozkazy, bo musiałem, ale zabicie Ciebie będzie zwieńczeniem mojej służby!
A potem pójdę sobie na spokojną emeryturę...
AŁtoreczki pospieszyły się z tym tekstem “wykonywałem rozkazy, bo musiałem” - tak to hitlerowcy tłumaczyli się po wojnie, na procesach. Zaraz... Tłumaczyli się? Znaczy esesman TŁUMACZY się przed więźniem? Ach, dlaczego ja jestem zaskoczona, przecież to Nazi Opko!...

A co do tego burdelu to świetny pomysł i wiesz, co?? Byłbym pierwszą osobą, która przyszłaby na Twój osobisty kurewski popis - zaśmiałem się szyderczo, na co jego gęba przybrała złowieszcze oblicze i rzucił się na mnie, lecz zapomniał, że z Niemcami to nie przelewki i natychmiast odbił się od przeciwległej ściany, o którą zresztą obił sobie łeb...
-Sam tego chciałeś skurwielu!! – próbował mi oddać, ale coś mu nie wyszło
Tja. Więzień, który próbuje bić się z gestapowcem... *kiwa głową z absolutną, buddyjską rezygnacją*
Za komentarz niech posłuży krótki fragment “Kuriera z Warszawy” Jana Nowaka Jeziorańskiego, o aresztowaniu i przesłuchaniach jednego z jego współpracowników:

"Żbik" z rękoma skutymi do przodu umieszczony został osobno w jakiejś piwnicy bez chleba i bez wody. Dopiero następnego dnia zaczęło się od nowa - przesłuchanie połączone z biciem. Wytrzymał je, nie przeczuwając, że czeka go coś znacznie gorszego.
Po trzech dniach wywieziono go skutego więziennym samochodem za miasto. (...) Tu nastąpiła tragiczna konfrontacja "Żbika" z jego rodzicami. Oboje starzy byli zbici tak straszliwie, że nie mogli ani siedzieć, ani stać. (...) Pięć godzin trwały konfrontacje i przesłuchania połączone z biciem i maltretowaniem nieszczęsnych ofiar. Przywleczono miejscowego komendanta AK, kpt. Romana Teodorczyka, z którym "Żbik" utrzymywał kontakt od 1941 roku. Zapytany, czy poznaje "Żbika", nie mógł już mówić, język miał wywieszony - konał.


-Nie wiem, co Ty sobie wyobrażasz, ale nie myśl sobie, że ze mną wygrasz!
Podniosłem go za fraki i rzuciłem nim o stół, który był dość mocny, a jednak lekko się zachwiał... On tylko wstał i zachwiał się na nogach, po czym ruszył na mnie i przycisnął mnie do ściany, mierząc pięścią w moją twarz i niestety nie trafił.. Wykorzystałem to, iż stał przez moment odwrócony do mnie tyłem i już po chwili leżał na zimnej posadzce... Zwijał się z bólu...
Znaczy, ekskjuze mła, jak dokładnie wyglądała choreografia tej walki? Facet przyciska Toma do ściany i próbuje uderzyć pięścią w twarz - stojąc do niego tyłem? To nie dziwne w sumie, że nie trafił.

-Wiesz, co? Oszczędzę Ci tych cierpień, a wiesz, za co zginiesz? –zamilkłem na chwilę -Nie? Więc Ci powiem... Za Dawida!! - zanim cokolwiek jeszcze powiedział bądź zrobił wyciągnąłem broń, naładowałem ją i strzeliłem mu w łeb...
Po męczącym przesłuchaniu [tu przyznam rację, Tom umęczył się bardziej niż więzień] kazałem strażnikom pozbyć się ciała, a sam zdałem relacje Schmidtowi, by od razu mi to zaraportował i mogłem już spokojnie ze wszystkimi dokumentami jechać do Dawida...
Podsumowując: ostatecznie o przedmiocie swego dochodzenia nie dowiedział się kompletnie nic (np., kto był wspólnikiem itp.), zabijając więźnia uniemożliwił dalsze śledztwo, za to jeśli ktoś przysłuchiwał się temu cyrkowi np. z sąsiedniego pomieszczenia - dowiedział się sporo o samym Tomusiu...

***

Gdy Tom wyszedł z początku nie wiedziałem, co mam z sobą zrobić? Wciąż czułem jego dłonie i pocałunki na moim ciele.. Gdy jednak trochę ochłonąłem wstałem i zrobiłem sobie kąpiel. Następnie ubrałem się i postanowiłem przygotować mu coś do jedzenia, bo na pewno będzie głodny kiedy wróci.. Zacząłem, więc nakrywać do stołu.. Znalazłem też jakieś świece i udekorowałem go nimi. Potem zajrzałem do lodówki [tjaaaa...], żeby zobaczyć, co mogę zrobić nam do jedzenia.. Mam nadzieję, że lubi jajecznicę.. Uśmiechnąłem się sam do siebie i zacząłem ją przygotowywać. Było już późno, więc Tom powinien niedługo wrócić.. W końcu usłyszałem klucz otwierający zamek od drzwi. To był On.. Poczekałem na niego w kuchni, aż się rozbierze i przyjdzie do mnie. Kiedy wszedł uśmiechnąłem się do Niego uroczo
-Zrobiłem kolację, mam nadzieję, że będzie Ci smakowała..
Specjalność szefa kuchni, jajecznica na zimno! A może trzymał ją na ogniu do ostatniej chwili, więc jest teraz zeschnięta na wiór, jeśli nie przypalona?

***
Kiedy wszedłem do mieszkania, wszędzie było ciemno. Tylko w kuchni paliły się świece, była kolacja i czerwone wino.
Do tej jajecznicy? Wytworny zestaw :D


-Mmm.. jak pachnie [Co pachnie? Wystygła jajecznica nie pachnie. Za to przypalona - jak najbardziej ;) ]- uśmiechnąłem się - Dziękuję - ach te jego słodkie usta, na których złożyłem czuły pocałunek...
-Siadaj i jedz, żeby nie wystygło..- zajęliśmy miejsca przy stole i zaczęliśmy jeść
-Pyszne - uśmiechnąłem się mimo zmęczenia
Pochylmy się ze współczuciem nad losem komendanta aresztu, zmuszonego jak dzień długi do ciężkiej, fizycznej pracy przy przesłuchiwaniu więźniów. Nogi bolą od kopniaków, ręce od ciosów pałką, kręgosłup też można nadwyrężyć... Należy mu się dodatek za pracę w szkodliwych warunkach, jak nic.

- Dzwonił ktoś może na telefon lub dobijał się do drzwi? – zapytałem
-Nie, nikt nie dzwonił i na szczęście nie było też nikogo. Wyszedłem tylko na chwilę z psem przed dom.. Chyba mogłem..? - spytał niepewnie
Zastanowiłem się na moment...
-Miałeś ze sobą dokumenty? Nie możesz tak ciągle sam siedzieć w mieszkaniu, bo zwariujesz w końcu. Tylko uważaj, kiedy wychodzisz, nie zwierzaj się nikomu i nie ufaj. Staraj się na razie wracać przed 19. Przynajmniej dopóki sprawa z obozem nie przyschnie. Na pewno już coś "się dzieje" w tej sprawie, a jutro zapewne dowiem się, co... - mówiąc to głaskałem jego dłoń swoją i patrzyłem w oczy z pełną troską...
Przyschnie. Przyschnie, kurnać. Esesmani wzruszą ramionami i powiedzą “ojtam ojtam, jeden więzień w tę, jeden wewtę, kein Problem, najwyżej za karę rozstrzelamy co dziesiątego z jego bloku”.


Zabrałem mój "życiodajny" napój i raporty, które leżały na sofie zabierając je do sypialni, która była zarazem moim gabinetem z pięknie rzeźbionym biurkiem. Położyłem wszystko na nim i otworzyłem pierwszy raport. Dołączył do mnie Dawid siadając mi na kolanach. Był tak lekki, że prawie nie czułem ciężaru jego drobnego ciała,
Drobnego? Billuś co prawda chudy jak szczapa, ale te swoje 1,83 m wzrostu jednak ma! Ok, aŁtorki wykazują się kompletną ignorancją na temat wojny, ale żeby o swoim idolu też nic nie wiedziały?
[Tak, domyślacie się - to znów Schemat Yaoi, według którego jeden z partnerów musi być znacznie niższy, drobniejszy i delikatniejszy od drugiego]

więc obecność takiej kochanej osóbki w niczym mi nie przeszkadzała. Przytulił się do mnie i podpatrywał, co dzieje się w moich raportach; choć były one ściśle tajne to wiedziałem, że i tak do niczego nie użyje informacji w nich zawartych..
Hłehłehłehłehłe...

-Szczerze? To współczuję Ci, że musisz pracować w takim miejscu.. Ja bym tam nawet godziny nie wytrzymał..- stwierdził patrząc na 1 z raportów - To musi być straszne krzywdzić innych wbrew swojej woli..
-Jest straszne.. Zgadza się, lecz jeszcze straszniej będzie, kiedy awansuję na wyższe stanowisko, co zapewne nastąpi po jakimś czasie, [jaki pewny siebie...] a wtedy najbardziej będę potrzebował Ciebie, by nie sfiksować..- powiedziałem na jednym wdechu [chyba wydechu] nie odrywając się od czytanie - Pomijając wszystko czuję jednak patriotyzm wobec narodu i wiem, że muszę być okrutny..
-Rozumiem..- przytulił się do mnie - Bardzo chciałbym, byś nie musiał tego robić..
-Cieszę się, że to rozumiesz..- uśmiechnąłem się i musnąłem jego usta.
No więc, mein Schatz, jeśli za jakiś czas przywiozą mi na przykład twoją matkę i będę musiał przesłuchać ją w sposób, który znasz z raportów - też to zrozumiesz, prawda?

[Pomijamy fragment o tym, jak chłopcy dokazują w wannie, a Tom zaspokaja Dawida ustnie... Tak tylko półgębkiem wspomnę, że zdumiewająca jest śmiałość (oraz fachowość) tego chłopaka, który nigdy przedtem nie miał żadnych doświadczeń z mężczyznami, a  wychowany został w społeczeństwie, które homoseksualistów nienawidziło i uważało za zboczeńców.
Tymczasem Dawidek nie chce odpowiedzieć pięknym za nadobne, bo wciąż dręczą go złe wspomnienia z obozu]

Było mi trochę głupio, bo było widać, że on stara się dla mnie, a przez moje opory zawsze coś psułem..  
-Przepraszam.. jak zwykle wszystko popsułem..- westchnąłem odwracając głowę w bok..
***
-Nie mów tak... - powiedziałem i dłonią lekko skierował jego twarz tak by patrzył na mnie - I tak Cię..- zawahałem się na chwilę - I tak Cię kocham... - wydukałem
Nie wiedziałem jak na to zareaguje. Spojrzał na mnie wielkimi oczami i uchylił usta ze zdziwienia..
-Kochasz mnie? –wyglądał jakby nie mógł uwierzyć w to co usłyszał, ale kąciki ust mimowolnie uniosły mu się ku górze..- Ja Ciebie chyba też..- powiedział niepewnie





***
[Dawid następnego ranka wyprowadza psa na spacer]

Tam gdzie mieszkaliśmy mieszkali tylko Niemcy. Wymieniałem z nimi krótkie: "Guten Tag", nie wdając się z nimi w żadne dyskusje. Znałem dobrze niemiecki, ale bałem się, że mogą wyczuć ode mnie polski akcent
Cja.
Nie poruszałam wcześniej tej kwestii, bo nie wiedziałam, w jaką znajomość niemieckiego wyposażyła aŁtorka swego bohatera - może akurat perfekcyjną? - ale teraz okazuje się, że jednak Dawidek, z papierami Reichsdeutscha, ma polski akcent, muhihihihi.
A poza tym gołąbeczki nasze wcale nie biorą pod uwagę, że sąsiedzi bywają wścibscy i prędzej czy później ktoś skojarzy plotkę o długowłosym cudaku zamieszkującym u Toma z rysopisem zbiegłego więźnia...
Czyli Dawid nawet nie zmienił wyglądu? Nie ściął włosów, nie przefarbował ich na blond?
NO PRZECIEŻ PO CO. Poza tym, przestałby być tak seksowny...

Wróciłem do mieszkania [w piecu napaliłem], nakarmiłem psa i zacząłem zastanawiać się, co zrobić na obiad? Tom miał dziś wrócić wcześniej niż wczoraj, więc chciałem coś przygotować, ale nie wiedziałem, co on lubi? Zrobiłem, więc ziemniaki duszone ze skwarkami i kotlety,
No paczciepaństwo, a jeszcze poprzedniego dnia potrafił zrobić tylko jajecznicę.

a  do tego i surówkę [z kapusty pekińskiej zapewne?]. Jedzenie powoli się kończyło, więc Tom będzie musiał iść na zakupy. Bardzo chciałem, żeby zabrał mnie ze sobą.. Zawsze lubiłem chodzić na zakupy jeszcze zanim wojna się zaczęła... [całe popołudnia spędzałem w Sukiennicach, zastanawiając się, kogo by tu naciągnąć na nowe kozaczki] Ale wiedziałem, że pewno mnie ze sobą nie zabierze, bo to dość ryzykowne.. Czekałem więc na niego..
***
-Herr Kommandant! - Zasalutował mi niejaki Rottenführer Hugo Klose, kiedy tylko podszedłem pod drzwi swojego gabinetu
-Wybuchły zamieszki w żydowskim Getcie - poinformował - Zginęło dwóch naszych strażników..
-Jedziemy!
Wsiadłem z nim do samochodu i pojechaliśmy do "Żydowskiego miasta". Ulice były ledwo przejezdne i wszędzie gdzie tylko nie popatrzeć byli Żydzi próbujący przeciwstawić się Policji SS.
Mam w tym momencie wizję ustawki - coś jak kibole walczący z policją.

-Jak mniemam poszło o odzyskanie wolności przez Żydów tak?? - zapytałem go - Nie rozumiem, czemu oni jeszcze się stawiają i prowokują Nas, byśmy ich zabijali? Przecież w Getcie nie mają źle, no może mają nakaz wracania o 19.. Nie dość, że pracują, mają prawo do mieszkań, jedzenia i wody pitnej to jeszcze bójek im brak??
Wzięłabym to za ironię, ale to opko pozbawiło mnie złudzeń. Nie. Nie będę się ciąć z takiego powodu *unosi dumnie głowę*
Interesująco musiały wyglądać te zamieszki w getcie, pół roku po jego likwidacji.


-Jak widać, Herr Kommandant - odparł oficer – Sam Komendant widzi jacy są niewdzięczni!
-Hm... A powinni się nim cieszyć póki jeszcze je mają - uśmiechnąłem się do niego i oboje wysiedliśmy z wozu.  
W dodatku stale dbamy o to, by zapewnić im większą przestrzeń życiową i zmniejszamy przeludnienie za pomocą wywózek.
I o zapewnienie nienagannej sylwetki przez brak jedzenia.

Zobaczyłem już moich ludzi, którzy byli już w trakcie tłumienia zamieszek.
Znaczy, strzelali do tłumu, nie patrząc - mężczyźni, kobiety, dzieci...

Dostrzegłem tam, jak mi się wydawało tego chłopaka, z którym Dawid był w obozie. Widocznie razem z matką i siostrą przesiedlono ich do Getta. Gustaw, jeśli dobrze pamiętam… Dostrzegł mnie w tłumie i patrzył tępo w moją stronę. Oddałem mu spojrzenie niewyrażające absolutnie żadnych emocji, choć moje serce krwawiło w tym momencie to musiałem pozostać obojętny na krzywdę tych wszystkich ludzi i improwizować przed Rottenführerem Hugo Klose.. Większość buntujących się ludzi wywożono do Auschwitz, Gross-Rosen, bądź Sachsen-Hausen
Sachsen-Hausen? Gross-Rosen? A po kij od mietły miał ich ktoś wywozić w głąb Reichu, skoro Auschwitz był pod nosem?
To tylko zabieg ałtorski pod tytułem “pochwalmy się, że znamy nazwy obozów koncentracyjnych”.

lub od razu zabijano. Ja miałem zabijać.. Jednak Gustawa, jego matkę i siostrę osadziłem w areszcie mojego komisariatu, a jutro ich przesłucham, a teraz wracam do Dawida...
Odpocząć w jego kochających ramionach po ciężkiej i wyczerpującej pacyfikacji getta.


Czekał już na mnie zniecierpliwiony.                                      
- Tom.. Nareszcie jesteś! Martwiłem się o Ciebie..
-Cześć, kochanie... Tęskniłeś? - zapytałem unosząc brew i całując jego słodkie usta
-Tak.. Bardzo. Nie widać? - uśmiechnął się słodko
Widać, widać... Myślałem w pierwszej chwili, że podprowadziłeś mi pistolet!

- przygotowałem dla Ciebie obiad.. Nie wiem czy lubisz, ale tylko to znalazłem w lodówce..
(...)
-Mm... Przepyszne chyba Ty będziesz dla nas gotował - powiedziałem, na co Dawid uśmiechnął się od ucha do ucha - Zabieram Cię dzisiaj gdzieś.
-Cieszę się, że ci smakuje - ucieszył się – A gdzie mnie zabierzesz? Do mamy? - pytał zaciekawiony
-Niee... Jeszcze nie teraz... Miałem nadzieję, że pójdziemy do kina, co Ty na to?
-Naprawdę?? Bardzo chętnie – klasnął w dłonie - Nigdy nie byłem jeszcze w kinie..
-No to będziesz miał okazję. "Błękitny Anioł" dramat obyczajowy - zacząłem zmywać po obiedzie
Nie no, co za zacofanie, wyświetlają im film sprzed trzynastu lat? Nie było żadnych świeższych niemieckich produkcji? W dodatku film z Marleną Dietrich, aktorką wówczas zakazaną ze względu na swoje antyhitlerowskie deklaracje?


- Nie wiem, czy chcesz wiedzieć, ale.. Twój przyjaciel Gustaw... - nie wiem jak to mam mu powiedzieć - To znaczy dzisiaj w Getcie trzeba było "uciszyć" Żydów - powiedziałem dość niepewnie z przybitym wyrazem twarzy.
I nie pytaj, co znaczy “uciszyć”...

[Dawid zamyka się w łazience i ryczy. Myślicie, że jest przerażony, bo uświadomił sobie, czym zajmuje się Tom? Ależ skąd. Sfochał się, bo ten na niego krzyknął!]

-Proszę Cię, przestań się wygłupiać..
-Nie! Boję się Ciebie, kiedy na mnie krzyczysz..- powiedziałem nieco ciszej
-Wybacz.. – westchnął - Czasem miewam takie napady złości
Uspokoiłem się trochę i wstałem otwierając mu drzwi.. Byłem jeszcze nieco wystraszony.
-Chodź do mnie - wyciągnął do mnie ręce i chciał mnie przytulić
(...)
Pocałował mnie delikatnie i wyprowadził z łazienki.. Przebrałem się i mogliśmy iść do kina. Już nie mogłem się doczekać..
Jezu. I cała kwestia uczestnictwa jego ukochanego Toma w pacyfikacji getta zostaje ot tak, przekreślona jednym machnięciem ręki, bo przecież TRZEBA IŚĆ DO KINA. Jezuuuuu...

***
Wziąłem tylko pieniądze i ubrałem buty w mundur SS. Miałem nadzieję, że skoro jestem w mundurze, to nikt się Dawida nie będzie czepiał, ale dokumenty i tak musiał zabrać, bo by nie wszedł do kina. Wybraliśmy, że pójdziemy na pieszo [kurnać! Albo “pieszo”, albo “na piechotę”!]. Dawid z rozglądał się dookoła, zapewne bał się pójść nawet ze mną. Wszędzie kręcili się Niemcy...
Naprawdę, te cztery lata musiał w szafie przesiedzieć!
“Mnie ukrywała moja Mamusia.”

- Musisz zasalutować - powiedziałem, kiedy przed nami szło pięciu esesmanów..
Ja tylko skinąłem im głową, znałem ich.
Wrooooong. Salut jest pozdrowieniem wojskowym. Salutuje się do wojskowej czapki, nie do gołego, rozczochranego łba. Ergo - kto powinien zasalutować? Tom, oczywiście. Dla Dawida pozostawał zaś najpopularniejszy gest pozdrowienia czyli “Heil Hitler”.
W przegenialnej książce “Historia społeczna Trzeciej Rzeszy” jest taki fragment:
“Najpowszechniejszą, najczęściej stosowaną formą nazistowskiego rytuału był, rzecz jasna, hitlerowski salut. (...) Jesienią 1933 roku w Dreźnie słyszano, jak pewna kobieta mówiła do swej małej córeczki: ‘Idź do cioci na drugą stronę ulicy und mach hϋbsch dein Hitlerchen’ (... i grzecznie zrób Hitlerka).”


***
Robiłem wszystko, co mi kazał i nie odzywałem się ani słówkiem.. Wiedziałem, że jeden nieostrożny ruch z mojej strony i obaj możemy przepłacić życiem. W końcu dotarliśmy do kina..
Uff! Odetchnijmy z ulgą, że chłopcom udała się ta niebezpieczna wyprawa! Swoją drogą, ryzykować życiem dla kina...?
Aż trudno uwierzyć, że w czasie okupacji ludzie mimo wszystko starali się żyć normalnie, chodzili do pracy, na zakupy, do fryzjera, jeździli pociągami i tramwajami, spotykali się w celach towarzyskich... W dodatku nasi boCHaterowie poruszają się po niemieckiej dzielnicy, wśród “swoich”, siłą rzeczy ryzyko zdemaskowania jest mniejsze... Ach, wróć. Zapomniałam o ekscentrycznym wyglądzie Dawida. Tak, to mogło wzbudzać podejrzenia - no ale jeśli ktoś z własnej bezmyślności sam prosi się o kłopoty...

Patrzyłem zniecierpliwiony w wielki ekran i nie mogłem się doczekać, aż w końcu rozpocznie się seans.. Byłem trochę spięty, bo bałem się, że będą sprawdzać dokumenty. Co prawda pokazywałem je już przed wejściem, ale czasem robią kontrole podczas seansu.. Nagle poczułem na swoim udzie dłoń Toma..
Przysunąłem się do niego bliżej i położyłem głowę na jego ramieniu.. Chwycił mnie za rękę i zaczęliśmy oglądać film.. Byłem podekscytowany i oglądałem z wielkim zainteresowaniem.. Raz się nawet wzruszyłem i łezka spłynęła mi po policzku.. [Łiiiii!!!] Gdy się skończył, Tom zapytał mnie o wrażenia                                                                                  
- Bardzo mi się podobało - uśmiechnąłem się
- No to się cieszę, chodźmy do domu...
Tom wolał nie rozwijać kwestii - jeszcze nie daj bór, Dawid zacząłby się zachwycać urodą Marleny Dietrich, a tego przecież by nie zniósł!

***
Akurat wracaliśmy przez starówkę. Trwała tam łapanka. (...)
Pociągnąłem go za rękę i powiedziałem, by trzymał się blisko mnie. Wszyscy uciekali, a esesmani, żeby skrócić sobie pościg i już z samochodów do nich strzelali. Jeden esesman nas zatrzymał..
- Dokumenty! - zwrócił się do Dawida, na co on tylko patrzył na niego z przerażeniem wymalowanym na twarzy..
- William, pokaż dokumenty - szturchnąłem go
No ja żeż pitolę, idzie esesman z kumplem, a drugi esesman ich legitymuje...? DAWID, KRETYNIE, ZETNIJ WRESZCIE TE WŁOSY I PRZESTAŃ SIĘ NARAŻAĆ!
(Albo - hehe - poczekaj trochę, niech się ktoś zorientuje, z kim się zadajesz i da cynk podziemiu, to łeb ci ogolą za karę - jak robiono z kobietami, które kręciły z Niemcami)


***
Byłem przerażony tym co zobaczyłem. Dużo nie brakowało, a zacząłbym krzyczeć ze strachu gdyby nie Tom.. Gdy wyrósł przed nami ten esesman zamarłem. Krzyknął, że mam mu pokazać dokumenty, a mnie jakby sparaliżowało.. Dopiero, kiedy Tom mnie szturchnął i zwrócił do mnie "William" oprzytomniałem i wyciągnąłem dokumenty z kieszeni.. Podałem je Gestapowcowi drżącą ręką.. Młody esesman oglądał dokumenty i począł się nad czymś zastanawiać..
- William Trümper 19 Jahre alt? - zapytał jakby niepewny
- Ja!- Odpowiedziałem
Zmierzył mnie od góry do dołu..
Metr osiemdziesiąt trzy!

- Kommst du aus Berlin? (Pochodzisz z Berlina?)
- Ja, Ich komme aus Berlin – powtórzyłem
Kurde, rozmówki jak na pierwszej lekcji niemieckiego... ;)

***
Pozwolił nam odejść.. Tom od razu pociągnął mnie za rękę. Cały się trząsłem, a łzy ciekły po moich policzkach.. Tak strasznie się bałem. Po chwili dotarło do mnie, że, mimo, że się zapierałem zrobiłem to.. Zdradziłem własny kraj..
I w tej chwili trzy razy kur zapiał.

[Pomijamy kolejny rozdział, w którym Tom załatwia dla Gustawa i jego rodziny pracę w Niemczech, u znajomego, u którego “pracuje mnóstwo Żydów na aryjskich papierach”. Następnie chłopcy wybierają się na zakupy i do restauracji, a po powrocie do domu Dawid wyraża swą głęboką wdzięczność, domyślamy się jak ;) Niestety, miłe chwile przerywa im Ta Zła, tj. narzeczona Toma, Melanie, wpadająca z małą wizytą. Przy tej okazji wychodzi na jaw cała nieudolność ich konspiracji: Tom zwraca się do Dawida prawdziwym imieniem, Melanie od razu domyśla się, że ten jest Polakiem, a gdy widzi obozowy numer, nie ma żadnych wątpliwości i obiecuje zrobić z tym porządek.]

-Już nie możesz ze mną mieszkać. Jeżeli Mel komuś o tym powie, przyjdą tu i jak Cię znajdą będę miał przesrane i oboje nic na to nie poradzimy. Musisz zamieszkać ze swoją mamą..
Aha. A mieszkanie matki uciekiniera z obozu nie jest obserwowane, wcale a wcale...


Wtedy nie będą wiedzieć, że w ogóle się znamy i jeśli trafisz do więzienia, a jest ono tylko jedno w Krakowie, trafisz do mnie..Wtedy zastanowię się co dalej.. Jutro Cię odwiozę - powiedziałem...    
Jeśli? Nie żadne “jeśli” tylko “kiedy”...
Poza tym, dlaczego miałby trafić do więzienia w Krakowie, a nie zostać od razu odwieziony do obozu...? Ach, Imperatyw Opkowy.

                                                            
Nagle popatrzyłem na stół, gdzie leżała gazeta, musiałem ją dzisiaj skądś przywlec, może z komisariatu? Na pierwszej stronie było napisane, że ktoś pomógł uciec dwójce więźniów z Auschwitz, a przy tym zabił jednego z podoficerów..
Jak widać, w hitlerowskich Niemczech wolna prasa ma się dobrze, a dziennikarze nieustępliwie tropią wszystkie afery. Jeszcze brakuje podtytułu “Gdzie jest Gestapo? Niech wezmą się wreszcie do roboty!”.


[Chłopcy spierają się na temat “To moja wina!” - “Nie, to wszystko przeze mnie!”. Ciach!]

Westchnąłem tylko. Takie to wszystko poplątane..
-A może tak właśnie miało być?
-Tak myślisz? Bóg chciał, żeby nasze drogi się spotkały?
Nie, błagam. Jego w to nie mieszajcie!
On i tak nierozważnie zaczął czytać to opko, a teraz siedzi i jęczy, boską dłonią zakrywając boskie brodate oblicze.

-Bóg nie istnieje. Nie wierzę w te bajki.. Jeżeli dwoje ludzi ma się spotkać, to prędzej czy później tak się stanie.
Tak. Wszystko jest zapisane od wieków w Księgach Przeznaczenia. Dojście Hitlera do władzy, wybuch wojny, utworzenie obozów koncentracyjnych - wszystko po to, byście mogli się spotkać!

DZIŚ NIECO PIKANTNIEJSZY ODCINECZEK, KTÓRY MAMY NADZIEJĘ SPEŁNI WASZE OCZEKIWANIA ;) ZAPRASZAMY DO CZYTANIA. POZDRAWIAMY WAS SEDECZNIE ;***
NITA & MILKA
[Pikantniejszy odcineczek tradycyjnie wycinamy, nie będziemy podglądać chłopców w tak intymnych chwilach ;) Po namiętnym pożegnaniu, Dawid zbiera się do odjazdu.]

Po godzinie już zniosłem wszystkie jego rzeczy do samochodu i wróciłem jeszcze do mieszkania. Kiedy już oboje mieliśmy schodzić na dół Dawid zaczął płakać...          
-Tylko nie rozklejaj mi się tu - uśmiechnąłem się, ale to nie pomogło
Usiadł na miejscu pasażera cały czas płacząc - Dawid proszę Cię..- położyłem dłoń na jego kolanie - Wiem, że jest Ci ciężko, ale nie płacz już, głowa Cię będzie boleć i po co? Przyjadę wieczorem, jeśli chcesz? - uśmiechnąłem się
I lepiej, żeby cię wtedy głowa nie bolała!
Zawsze może posmarować członka sproszkowanym Ibupromem :-P

[Tom odwozi Dawida i wraca do pracy]
-Herr Kommandant!
-Chodzi pewnie o tą gazetę? - uniosłem ją do góry
-Ja, Herr Reichsführer Heinrich Himmler chce z panem rozmawiać          
-Poproś go - zwróciłem się do esesmana
Że co...? Poproś go? A to nie Tomuś powinien lecieć meldować się natychmiast? *Kura dławi się, charczy, sięga po szklankę z wodą i w napięciu czeka, co dalej*

Mężczyzna wszedł, a ja wstałem i zasalutowałem mu, na co odpowiedział tym samym..
-Her Kommandante [Che Guevara? W dodatku “jej” Che Guevara]! Była tu dziś pańska narzeczona i powiedziała, że ukrywa pan w swoim mieszkaniu zbiegłego więźnia! - zakomunikował
Spojrzałem na niego starając się zachować powagę
Ja też się staram. Z całych sił. Ale nie wiem, jak długo jeszcze wytrzymam...

-Moja narzeczona, powiada pan? Jednak to nie prawda, w moim mieszkaniu nie mieszka nikt poza mną i moim psem - wskazałem na Aarona - Z całym szacunkiem, lecz nie wiem o czym pan mówi?
- GG zleciło przeszukanie pana mieszkania - ciągnął dalej
Gie co?! Generalne Gubernatorstwo? Sam Hans Frank zajmował się jego sprawą? A może wydano rozkaz przez Gadu-Gadu?

Zmrużyłem oczy i z trudem opanowałem napad furii..
-Tak? I zostało coś tam, albo raczej ktoś, znaleziony?
-Nie, Herr Kommandante. Ale miałem pana o tym poinformować - oznajmił i odmaszerował
AAAAAAA!!!
HIMMLER! KURWA! HIMMLER! REICHSFUEHRER HEINRICH HIMMLER, GŁÓWNODOWODZĄCY CAŁEGO SS, PRZYCHODZI OSOBIŚCIE ZAMELDOWAĆ STARSZEMU SIERŻANTOWI TOMOWI KAULITZOWI, ŻE PRZESZUKANO JEGO MIESZKANIE! LUDZIE, TRZYMAJCIE MNIE...
Nie mogę :D *wyje ze śmiechu* Dajcie mi szklankę wody, bo się duszę!!!
A ja poproszę chusteczkę, bo się zasmarkałam! *wyje i kwiczy*
To było ZUE! Bardzo ZUE! I jak znam życie, przypomni mi się na przykład w tramwaju...
Mam w oczach tego Himmlera, w galowym mundurze i przy orderach, jak odwraca się na pięcie i grzecznie odmaszerowuje... :D:D:D
W końcu wykonał zadanie :) Teraz może odejść :D
Heinrich Himmler, prawa ręka Adolfa Hitlera...

Dzisiaj nie działo się nic szczególnego na komisariacie. Tylko jeden z moich oficerów przyniósł mi wieści o śmierci Klausa, ale nie wiadomo kto go zabił, tak samo jak nie wiadomo kto pomógł zbiegłym więźniom, a w szpitalu obozowym nikt nie pamięta kogoś takiego jak Dawid Łęcki..
Ewaporowano go widać i jest teraz nieosobą.

Ucieszyłem się na te informacje. Miałem też nadzieje, że nie będą roztrząsać sprawy z Gustawem, przecież nikt nie może pamiętać wszystkich więźniów.. Zresztą, dwóch w te czy we w te, to nie taka ogromna różnica, jak kilkadziesiąt tysięcy, bądź milionów ludzi którzy przewinęli się przez tamto miejsce..
Cja. A te numery to im tatuowali tak dla ozdoby. A wielogodzinne apele, podczas których przeliczano więźniów i meldowano ich stan dowództwu - to tak dla rozrywki. A rozstrzeliwanie co dziesiątego współwięźnia z bloku, z którego akurat ktoś uciekł, to tylko taka urban legend.
Im się najwyraźniej wydaje, że więźniowie to była taka anonimowa masa, nigdzie nierejestrowana... Owszem, tak było w przypadku tych, których kierowano bezpośrednio do gazu. Ale jeśli już ktoś trafił do obozu, rejestrowano go bardzo dokładnie.


[Tom odwiedza Dawida u jego matki i zostaje zaproszony na kolację]

-No dobrze, skuszę się na takie zapachy - uśmiechnął się
We trójkę usiedliśmy do kolacji. Nie było tam może takich specjałów jakie jada Tom, ale sądząc po prędkości w jakich pochłaniał posiłek, musiało mu smakować. Mnie natomiast uśmiech nie schodził z twarzy..
Tymczasem twarz matki Dawida przybierała wyraz coraz większego przerażenia, gdy patrzyła, jak Tom pochłania ich skąpe, kartkowe zapasy...


***
Wyczuwałem wyraźnie napiętą atmosferę, może nie biła ona bezpośrednio od Dawida, ale od jego matki, jednak starałem się ją rozumieć...                                        
-Dziękuję, było pyszne.. Frau Łęcka, a co to jest to brunatne na chlebie? Marmolada buraczana? Mmm, to taka polska specjalność, prawda? W Berlinie nigdy tego nie próbowałem. A jaki oryginalny chleb! Ten dodatek trocin naprawdę daje mu bardzo interesujący aromat!

[Romantyczny wieczór chłopców w pokoju Dawida - ciach. Wracamy na komisariat.]


Prócz kilku więźniów, których miałem przesłuchać dzwonił do mnie Uwe.
Więźniowie, jak rozumiem, dzwonili umówić godzinę przesłuchania?

Mówił, że Gustaw sprawuje się dobrze i jest z niego zadowolony. Sumienny pracownik itd.
Bądź co bądź to moja nowa praca była trochę nudna. Już wolałem walczyć na froncie, tam chociaż miałem tą nutkę adrenaliny "Może zginę, może nie?" A tu? Tutaj nic ciekawego, jak dla mnie się nie dzieje.
Przesłuchiwanie więźniów - nuuuda. Ileż można patrzeć na te zakrwawione gęby i słuchać tego wycia? A i paznokcie kiepsko się obierają, pewnie z niedożywienia.

[Tom wieczorem odwiedza Dawida, chłopcy zamykają się w pokoju i zaczynają się zabawiać. Na szczęście pani Łęcka jest - jak to matki - zaślepiona i w życiu nie posądziłaby synka, że się źle prowadzi ;) ]

-Boże to się w głowie nie mieści! Co my mamy za sąsiadów??!! Ja wszystko rozumiem, ale żeby tak jęczeć? Nie dziwie się, że nawet pies się wściekł..- mówiła to niby do mnie niby do siebie, a ja już prawie ze śmiechu nie mogłem mimo, że jeszcze nie doszedłem do siebie po orgazmie.. Tom położył się obok mnie obaj zakrywaliśmy usta poduszkami, żeby nie wybuchnąć śmiechem słuchając, jak moja mama przeżywa tych "sąsiadów"             
-Cóż za niegodziwość! Jak tak można? Zero przyzwoitości - i tak w kółko
***
Nie no! Myślałem, że się popłaczę ze śmiechu "(...) co my mamy za sąsiadów.. żeby tak jęczeć?" I ani na chwilę nie pomyślała, że jej synek zabawia się z niemieckim oficerem??
I dobrze, że nie pomyślała, bo biednej kobiecie jeszcze serce by pękło...

***
Ucieszyłem się, że zostanie ze mną do rana. Bo bałbym się go teraz puścić samego w nocy. Niby jest Niemcem, ale zdarzały się też nocne napady na nich, a nie wybaczyłbym sobie gdyby w drodze ode mnie coś mu się stało..
Ghrrrrr!!! Znów złapałam zakurwa. Któż mógł być tak bezczelny i napadać na Niemców po nocy, pewnie ci ohydni Polnische Banditen z AK!

[Następnego dnia esesman melduje Tomowi o postępach śledztwa w sprawie ucieczki Dawida]

Jakby rozpłynął się w powietrzu, w dodatku nic nie wiemy o tym kto mu pomógł? Jedynie, że był to niemiecki oficer - zastanawiałem się tylko czemu interesują się nim tak?
-Niemiecki oficer? Nic o nim nie wiadomo?
-Nein Herr Kommandant. Chociaż chcieliśmy się czegoś dowiedzieć i Herr Reichsfuhrer Heinrich Himmler zlecił poszukiwanie kogoś z jego rodziny. [Znaczy, nie wiedzą, kim był, ale szukają rodziny?] Jeszcze niczego nie wiemy, ale już niedługo..
Dzidu, masz rację - czemu to trwało aż pięć lat?!

-A ten oficer? - dopytywałem, bo musiałem wiedzieć co Generalne Gubernatorstwo knuje i jakie przy okazji konsekwencje poniosę
Wyjaśnienie, na czym polega babol w zdaniu “Generalne Gubernatorstwo knuje” wymagałby na tyle obszernego przypisu, że pozostaje mi tylko odesłać do Ciotki Wiki, żeby wytłumaczyła, CZYM było GG.
Najwyraźniej wg aŁtoreczek GG to gubernator z małżonką.

-Był wysoko postawionym oficerem w Luftwaffe
Ach, jednak mnie nie podejrzewają! - ucieszył się Tom, starszy sierżant w SS.


***
[Tymczasem Dawidkowi z nudów zaczyna odwalać...]

Było dość wcześnie, a mnie się trochę nudziło. Poszedłem więc umyć włosy. Gdy osuszyłem je ręcznikiem i uczesałem, moją uwagę przykuła niewielka saszetka. Czyżby mama zapomniała zabrać swoje kosmetyki? Pomyślałem.. Wyciągnąłem z niej eyeliner i czarną kredkę do oczu i próbowałem się tym pomalować.. Zawsze zastanawiałem się, jakbym wyglądał w makijażu? Trochę się namęczyłem, zanim mi to wyszło, ale byłem zadowolony z efektu końcowego. Czarną kredkę jeszcze rozmazałem na powiekach tak, że wyglądała jak cień i było gotowe. Przyglądałem się sobie z podziwem i stwierdziłem, że mógłbym tak na co dzień chodzić.. Ubrałem się w szary dopasowany golfik, który dostałem od Toma i czarne dość obcisłe spodnie. Byłem ciekawy czy Tom dziś do mnie przyjdzie i co powie na mój "nowy" wygląd?
*milczy, wpatrując się w powyższy akapit*
*dziesięć godzin później nadal milczy*               

***
Przeanalizowałem wszystko od początku i doszedłem do wniosku, że ten esesman, który widział nas przy bramie i do którego podszedł Klaus jest wszystkiemu winny. To on na pewno doniósł o śmierci Klausa.
Trzeba było aż donosu, bo trup w mundurze wziął się i zdematerializował?

Postanowiłem pojechać dzisiaj do Auschwitz i "trochę" powęszyć.. Może i pakowałem się wprost do paszczy lwa, ale sam nie wiedziałem co mam zrobić i ostatecznym pomysłem było zlikwidowanie tamtego esesmana. Kiedy byłem już na miejscu, nie musiałem długo szukać "mojej domniemanej ofiary". Kręcił się gdzieś obok baraków.
A... aha. A rozpoznałeś, że to jest ten sam, co wówczas, bo...? Kręcił się w tym samym miejscu?

Chciałem być niewidoczny i nie miałem zamiaru narobić wiele hałasu. W tym celu wyciągnąłem z kieszeni munduru scyzoryk i zakradłem się trochę bliżej niego. Zapewne niczego się nie spodziewał. Upewniłem się, że nikt nas nie widzi i szybkim ruchem złapałem go tak, że nie mógł się ruszyć, potem odchyliłem jego głowę do tyłu o przejechałem ostrzem po jego szyi.
I nasz wrażliwy Tomuś jak zwykle nie pomyślał, że karą za morderstwo esesmana będzie prawdziwa hekatomba więźniów...

Zostawiłem go tam i nie sprawiając żadnych podejrzeń zamieniłem jeszcze kilka słów ze strażnikami pytając o sytuację w obozie i odjechałem.
No przepraszam, ale scyzoryk mi się w kieszeni otwiera, jak to czytam. Znów tam pojechał otwarcie, pokazał się ludziom, dał się zapamiętać - zamiast sobie zapewnić jakieś, kurnać, alibi!!!


Nie byłem pewien, czy to coś pomoże, ale domyślałem się, że nadal jest w kontakcie z odpowiednimi władzami, co mogłoby poważnie zaszkodzić mojej reputacji..
Re-pu-tacji!
Zagrożoną reputację, kretynie, to mogła mieć panienka z dobrego domu romansująca na boku z szoferem. W twoim przypadku zagrożone było ŻYCIE.

[Tom po dokonaniu Zbrodni Doskonałej wraca do Dawida i korzystając z nieobecności jego matki, zostaje na noc. Tradycyjnie - ciach!]


***
Wyszedłem zabierając ze sobą Aarona. Tak na prawdę miałem chęć zabrać Dawida ze sobą, ale było to niemożliwe więc zabrałem psa... (jako najbliższy możliwy odpowiednik?) Na komisariacie nie było dziś nic nadzwyczajnego, aż do momentu, gdy przyszedł do mnie jeden z esesmanów. Oznajmił, że sprawdzają całą kamienicę na Podzamczu w poszukiwaniu Dawida Łęckiego..
-Kiedy macie zamiar zacząć? – zapytałem
-Już to robimy, Herr Kommandant!
- A kto wam wydał rozkaz, do kurwy nędzy???!!! Co to za samowolka jakaś?

Ciśnienie, aż mi podskoczyło.. W duchu modliłem się, by nie zauważyli numeru na jego ręce, gdy będą go legitymować..
Cja, kurde, szukają zbiega z obozu i rąk nie sprawdzą.

-Dziękuję, możesz już iść..
-Ja wohl, Herr Kommandant - zasalutował mi i wyszedł..
Chodziłem po całym gabinecie i zacząłem się poważnie denerwować. Wiedziałem, co mogą mu zrobić, zanim przywiozą go tutaj, albo co gorsza w celi, gdy zaczną go przesłuchiwać i nawet mnie nie wezwą..
Jesteś tu komendantem, zapomniałeś? Możesz im rozkazać, by przyprowadzili go prosto do ciebie, żywego i nieuszkodzonego!

Odrzuciłem od siebie te myśli i nagle usłyszałem czyjeś krzyki, które wkrótce potem ustały..
***
Było parę minut po 16.00, gdy usłyszałem walenie do drzwi.. Myślałem z początku, że to Tom, gdy zobaczyłem kogoś w mundurze, ale szybko okazało się, że to Gestapo..
Byłem przerażony, gdy wtargnęli do środka i zaczęli zadawać mi serie pytań.. Nie miałem już żadnych starych dokumentów, więc pokazałem te które załatwił mi kuzyn Toma.. Wszystko byłoby ok, bo nawet nie przyczepili się do mojego akcentu, gdy nagle jeden z nich kazał podwinąć mi lewy rękaw. Spojrzałem na nich z przerażeniem, a ten drugi zaczął mnie ponaglać. W końcu nie wytrzymał i sam mi go podniósł odsłaniając tym samym mój obozowy numer. Wiedziałem, że to już koniec.. Ten pierwszy chwycił mnie za włosy i siłą wyprowadził z mieszkania, nie zważając na to, że byłem w samym sweterku, a zamiast butów miałem kapcie, a na dworze było ok -10 C.
Bzydki geśtapowieć. Powiem mamie.

Wsadzili mnie do furgonetki i wywieźli do krakowskiego więzienia..           
Zaprowadzili mnie do małej celi i przywiązali moje ręce do poręczy krzesła. Pewnie po to, żebym nie mógł się zasłaniać przed ciosami.. W końcu zostałem sam z jednym gestapowcem, który zaczął  wypytywać mnie o różne rzeczy związane z obozem, ucieczką i numerem na mojej ręce. Ja podtrzymywałem jednak moją wersję, że pochodzę z Berlina, a w obozie znalazłem się przypadkowo, bo zapomniałem z domu dokumentów, a nikt mi na słowo nie uwierzył, że jestem Niemcem.. Za każdą odpowiedź, która mu się nie spodobała dostałem w twarz..
Też bym chyba dała w pysk słysząc tak naiwne kłamstwo...

Próbował mnie zmusić, bym powiedział, kto pomógł mi uciec z obozu, ale ja milczałem, za co znów dostałem w twarz. Trudno, najwyżej tu zginę, ale na pewno nie wydam Toma. Pomyślałem.. Czułem jak krew mi leci z rozciętej wargi, a policzki pieką od ciosów.. Chciałem, żeby ten koszmar się w końcu skończył. Po kolejnym ciosie straciłem przytomność..
Eno, naprawdę, obchodzą się z nim wyjątkowo łagodnie, póki co!
***
Teraz już byłem pewny, że aresztowali Dawida.. Jednak nie mogłem tam tak od razu wtargnąć. Mogliby coś podejrzewać, a przecież mamy udawać, że się nie znamy..
Serce waliło mi jak młot. Musiałem coś zrobić, cokolwiek, by ratować mojego Dawida. Miałem cichą nadzieję, że nie nic powie, co mogłoby zaszkodzić nam obojgu. Moja psychika miała już dość. Poszedłem tam..
-Mieliście mnie o wszystkim informować!!
Zobaczyłem Dawida. Był przywiązany do krzesła, a jego głowa była spuszczona w dół. Bałem się, że już nie żyje..
-Herr Kommandant, ale..
-Żadne "ale", do kurwy nędzy!! Wynosić mi się stąd, ale już!!
-Ja..
-Won! – powiedziałem [chyba raczej “Raus!”]
Esesman posłusznie wyszedł, po czym udał się do swego gabinetu i zaczął pisać raport o dziwnym zachowaniu komendanta.

Niemal od razu podszedłem do Dawida i rozwiązałem. Na szczęście oddychał, więc żył..
-Dawid... No, już wstawaj, dasz radę..
Klepałem go delikatnie po policzkach. Zaczął się powoli budzić. Z trudem podniósł obolałe powieki..
-Toom..- szepnął - Nic im nie powiedziałem..- i z powrotem zemdlał
-No, nie odpływaj mi tu teraz..
Upewniłem się jeszcze, że nikogo za drzwiami od celi nie ma i przeniosłem Dawida do mojego gabinetu, po czym ułożyłem go na sofie. Usiadłem obok, biorąc jego głowę na moje kolana i głaskałem dłonią czarne rozmierzwione włosy. Obudził się znów po jakimś czasie..
-Gdzie ja jestem..? - szepnął                
-Cii... nie bój się.. Już nic Ci nie zrobią..
Obmyłem jego rany i kazałem mu leżeć nadal, po czym zrobiłem mu herbaty...               
-Co im powiedziałeś? - zapytałem spokojnie i podałem mu herbatę
-Nic.. Przysięgam..
-W porządku..
(...)
Zacząłem intensywnie myśleć, co by tu z nim zrobić. Jak go ochronić? Po chwili wszedł jeden z żołnierzy.
-Herr Kommandant..- Hugo popatrzył znacząco na Dawida [leżącego wygodnie na sofie i popijającego herbatkę]- Co pan postanowił w sprawie tego więźnia?
-Postanowiłem, że wyślę go do obozu..- powiedziałem, na co Dawid zrobił przerażoną minę, a esesman uśmiechnął się - do Sachsen-Hausen..- dodałem - Dopilnuję, żeby żywy stamtąd nie wyszedł - próbowałem go upewnić - Powiadom Himmlera, że Dawid Łęcki jest już martwy i że sprawa została zamknięta..
Esesman skinął tylko głową, po czym wyszedł..                                    
-Zostaniesz tu ze mną, a potem pojedziemy do Ciebie i spakujesz swoje rzeczy..
Rzeczy. Baranie głupi, kiedy trzeba uciekać i ważny jest czas, to się nie myśli o rzeczach! Zaryzykujesz życie Dawidka dla walizki z ciuchami?

-Pojadę na jakiś czas z Tobą.. Georg powiedział, że potwierdzi to, iż wyjechałem do Berlina w sprawach służbowych..
Cja. A kto w ogóle będzie JEGO o to pytał?!

Wyszliśmy i trzymając psa krótko na smyczy rozkazałem Dawidowi, by szedł obok mnie. Miało to wyglądać, że jest on faktycznie winny i skazany. Zacząłem go szarpać za rękę i wylałem na niego trochę brutalności [chlust!], ponieważ kręciło się tu kilku esesmanów. W końcu udało nam się dotrzeć do samochodu..

[Tom i Dawid oczywiście nie przejmują się niczym i wyruszają dopiero następnego dnia rano]

Dawid zrobił jeszcze makijaż, a ja zniosłem nasze rzeczy do samochodu...                       
-Jesteś gotowy?
-Tak, możemy ruszać..
-Uroczo wyglądasz..
-Naprawdę? - zarumienił się - Wiesz, tylko zastanawia mnie, czemu chciałeś żebym się pomalował?
-Bo podobasz mi się w makijażu, poza tym będzie mniejsze prawdopodobieństwo, że ktoś Cię rozpozna - odpowiedziałem i wyszliśmy z mieszkania
Za to znacznie większe, że ktoś zwróci na was uwagę, gołąbeczki!


[Chłopcy docierają bez przeszkód do Berlina, Dawid poznaje rodzinę Toma]

Jego mama wydawała się gościnną i ciepłą osobą, ale za to ojciec nie patrzył na mnie przychylnym okiem i od razu skomentował mój wygląd. Nie, żeby mnie jakoś specjalnie wyzywał lub obrażał, ale nie było miło słuchać tego. Kiedyś pewnie bym mu coś odpyskował, ale życie nauczyło mnie już pokory i że czasem lepiej trzymać język za zębami. Poza tym nie mogłem narobić przecież Tomowi kłopotów, więc w milczeniu wysłuchałem tego, miał mi do powiedzenia. Zastanawiało mnie tylko, czemu tak bacznie przygląda mi się? Czy faktycznie przez ten makijaż, czy może chodziło o coś innego?
Ależ mój drogi, makijaż absolutnie wystarczył. W hitlerowskich Niemczech, w czasie wojny, wymalowany, długowłosy, ubrany w obcisłe ciuszki facet właściwie mógł sam zgłosić się na Gestapo i nie czekać, aż go zgarną. Bo to, że zgarną - było oczywiste.

WYBACZCIE ZA POŚLIZG W ODCINKU, ALE TO PRZEZ WAKACYJNE WYJAZDY. PRÓCZ TEGO INFORMUJEMY NOWYCH CZYTELNIKÓW, ŻE OPOWIADANIE TO JEST ZARÓWNO FIKCJĄ LITERACKA JAK I HISTORYCZNĄ. A TERAZ ZAPRASZAMY NA KOLEJNY ROZDZIAŁ :)
NITA & MILKA
Hehe. Wzmianka o “fikcji” pojawiła się po tym, jak jedna z czytelniczek wypomniała w komentarzu liczne historyczne babole, typu numer “483” wytatuowany na ręce Billa. Niestety, musimy rozczarować aŁtoreczki - definicja fikcji nie obejmuje “pisania każdej bzdury, która na myśl przyjdzie, bo tak”.


-Tom! Możesz tu przyjść? - zawołał mnie ojciec - Musisz mi coś wyjaśnić..
Ubrałem się pospiesznie i zszedłem na dół..
-Tom, wcześniej nie chciałem poruszać tego tematu, ale teraz musisz mi wyjaśnić dlaczego zerwałeś zaręczyny z Melanie??
- Czy ty wiesz, głupi smarkaczu, ile problemów było ze znalezieniem dla ciebie dziewczyny z odpowiednim pochodzeniem? Takiej, której aryjskości nikt nie będzie kwestionował?

-Oskarżyła mnie, że mam romans z Polakiem i żeby tego było mało, stwierdziła, że jestem gejem..
[Dla porządku odhaczamy anachronizm - określenie “gay” zaczęło funkcjonować gdzieś w latach 70-tych]

-A nie jesteś? - posłał mi badawcze spojrzenie - Sądząc po wyglądzie Williama sam mam  wątpliwości..
Hm.. To mnie podszedł..
-Nie sądzę, żeby przestały interesować mnie kobiety.. - no i tu szczerze skłamałem [oraz kłamliwie powiedziałem prawdę]
-A on? Interesuje Cię?
-William? Lubię go..
-Tylko? Bo on chyba lubi Cię nieco bardziej..
-Czemu tak sądzisz?
-Daj spokój Tom. Nie jestem ślepy. Maluje się i sposób w jaki patrzy na Ciebie, mówią same za siebie..
-No, dobrze załóżmy, że On coś do mnie czuje... Masz coś przeciwko??
-Tom, dobrze wiesz co myślę o "takiej miłości", już mamy takiego jednego w rodzinie.. [Tak dla twojej informacji - siedzi w Dachau.] Ale to Twoje życie i nie zamierzam się wtrącać [ani interweniować, kiedy po was przyjdą]. Tylko mam prośbę, nie obnoście się ostentacyjnie ze swoim "uczuciem", bo nie pozwolę Ci narażać naszej rodziny na plotki - pogroził mi
No tak. Plotki rzecz niebezpieczna - i znów odwołam się tu do Jeziorańskiego, który pisał, że wśród Niemców donosicielstwo kwitło, a dla zwykłego obywatela największym zagrożeniem był jego sąsiad.


Byłem w szoku, że tak od razu nas rozszyfrował. A myślałem, że tylko kobiety są takie domyślne..
Państwo pozwolą, że sobie kwiknę...

Wróciłem do mojej sypialni. Dawid już spał. Poszedłem tylko się wykąpać i wsunąłem się pod kołdrę przylegając do jego pleców i całując delikatnie jego kark..
-Wybacz, nie chciałem Cię obudzić..
-Nic się nie stało.. - wyszeptał
Nie mogłem długo zasnąć, myślałem nad rozmową z ojcem... Czy to aż tak widać, co łączy mnie i Dawida? Musimy faktycznie uważać.. Dawid wiercił się na wszystkie strony, aż wreszcie odwrócił się przodem do mnie i wtulił w mój tors..
No faktycznie, mieszkają w jednym pokoju, śpią w jednym łóżku, a ten się zastanawia, czy to aż tak widać, co ich łączy!


***
Nie wiedziałem, jak Dawid odnajduje się w sytuacji jadania wspólnego posiłku z moją rodziną, bo w tym domu zachowane były szczególne maniery i zasady. Jadło się nożem i widelcem [no co ty nie powiesz, a nie drewnianymi łyżkami ze wspólnej miski?], piło się wino z najwyższej półki i trzeba było zachowywać tę "toksyczną" jak dla mnie klasę i być jak najbardziej poważnym i dystyngowanym członkiem rodziny. Reasumując, byliśmy bandą najbardziej wpływowych ludzi Berlina Zachodniego.
Cja. Największe szychy po tej stronie muru, nie?
[Ciekawe, czy one zdają sobie sprawę, że kiedyś (NIE w czasie wojny!) istniał Berlin Zachodni i Wschodni, i mur, który je oddzielał - czy dla nich Berlin Zachodni to tylko nazwa jakiejś lepszej dzielnicy?]
***
Wszyscy z tego co zauważyłem, zachowywali się bardzo dystyngowanie. Ja nie miałem problemów z posługiwaniem się sztućcami, bo babcia, która była damą uczyła mnie tego od wczesnego dzieciństwa i wpajała mi dobre maniery.
Zaraz, moment. Żadna z moich babć nie była damą, obie to proste kobiety z małych miasteczek, więc dlaczego właściwie ja umiem jeść nożem i widelcem...?! *zdumiona jak jeszcze nigdy w życiu*

Ojciec zawsze się o to złościł, że mam wyrosnąć na żołnierza, a nie na "damulkę".
Bo prawdziwi mężczyźni jedzą rękami, wycierają zatłuszczone palce o nogawki spodni i wyrażają aprobatę głośnym mlaskaniem.

[Chłopcy pokłócili się o coś, Tom wybiera się z przeprosinami]

Zatrzymałem się przed sklepem z maskotkami.. Wypatrzyłem sobie misia, ślicznego białego w brązowe łatki. Był mniej więcej wysokości mojej 6 -letniej siostrzenicy... Potem wstąpiłem jeszcze do kwiaciarni i wybrałem piękną czerwoną różę obwiązaną wstążeczką. Sprzedawczyni uśmiechnęła się do mnie znacząco, myśląc pewnie, że to dla ukochanej, tym sposobem się pomyliła - dla ukochanego, pomyślałem. Odwzajemniłem uśmiech i wyszedłem idąc do samochodu.. Wróciłem wkrótce do domu.. Wsadziłem różę w łapki misia i poszedłem do sypialni w nadziei, że Dawid tam będzie...
Nie no, w sumie, w morzu absurdów tego opka wyobrażenie esesmana z metrowym pluszowym miśkiem i różą już wcale nie wali tak po oczach, prawda...?


A oto, jako creme de la creme, wisienka na torcie, język niemiecki w wersji aŁtoreczkowej.
(W przeciwieństwie do nich, my zadbałyśmy o betę - Dzidka przetłumaczyła te zdania na poprawną niemczyznę, a następnie dla pewności podesłała koleżance po germanistyce do sprawdzenia. Tak to się robi, dziewczyny!)

Scenka z legitymowaniem Dawida na ulicy, po wyjściu z kina:

Po ałtoreczkowemu. Mówi esesman. Esesman to mówi, podkreślam:
- Du bist keine Deutscher! Keine deutsche Akzent! (Nie jesteś Niemcem! Brak niemieckiego akcentu!) Nie jesteś żadna niemiec! Żadna niemieckie akcent!
Poprawnie po niemiecku:
- Du bist kein Deutscher! (Du hast) keinen deutschen Akzent!

Tłumaczyłem się, że mieszkam w Polsce od 3 lat, stąd moje naleciałości polskiego, starając się zachować przy tym zimną krew
No, to ten legitymująca chyba też Polak być, skoro tak dziwnio po niemiecki gadawać :D
Pewnie to słynny dziadek sami-wiecie-czyj!
A tłumaczenie się Dawida, swoją trasą, też nieźle z dupy wzięte. Wyobrażam sobie człowieka, nawet współcześnie, który tłumaczy, że jest Niemcem, ale po trzech latach mieszkania w Polsce zaczął mówić po niemiecku z polskim akcentem i jeszcze robić STRASZLIWE błędy gramatyczne.
Nie. Tak naprawdę to ja sobie tego NIE wyobrażam! Ile lat mieszka w Polsce Steffen Möller? Z jakim mówi akcentem? A Norman Davies?

Esesman zamyślił się na chwilę oddał dokumenty, mówiąc...    
Po ałtoreczkowemu:
- Ihr könnt schon geht. Wy możecie już idzie.
Po niemiecku:
- Ihr könnt schon gehen.
Scenka, w której do Toma przyjeżdża narzeczona:

Po ałtoreczkowemu:
-Ich bin William Trümper..- powiedziałem podając jej rękę
-Melanie... - podała mi dłoń... -Ich bin eine Braute... Jestem (jakąś tam, nie wiadomo czyją) oblubienicą. [Ałtoreczkom chodziło, jak mniemam, o “narzeczoną”.]
-Ich weiss, Tom schprecht mir  Wiem. Tom porazmawiawał mnie - uśmiechnąłem się, choć był to wymuszony uśmiech i poszedłem do kuchni..
Po niemiecku:
- Melanie. Ich bin Toms Verlobte.
- Ich weiss, Tom hat es mir gesagt!

Swoją drogą, nie rozumiem, a nawet nie rozumiĘ: po kij od mietły popisywać się taką “znajomością”
niemieckiego? Liczyć na to, że czytelnik jest głupi i się nie zorientuje?
Bo takie niemieckie “wtręty” dobrze brzmią. Dodają, że tak to ujmę, lokalnego kolorytu :) Tylko że znowu kłania się solidne podejście do roboty... Będąc młodą opkopisarką w czasach przedinternetowych, też takie wtręty robiłam. Ale chcąc mieć pewność, że owe teksty są poprawne, na wszelki wypadek brałam całe zdania z książek, z rozmówek, z podręczników wreszcie, ba, prosiłam moich zagranicznych znajomych o przetłumaczenie. Tak mi zależało na ich poprawności, mimo iż czytały to tylko DWIE OSOBY.
A przecież teraz w połowie gimnazjów ludzie uczą się niemieckiego właśnie, poza tym sądziłam, że fanki Tokio Hotel robią to choćby z miłości do zespołu... Widać jakie fanki, taka miłość ;)

Najgorsze też było to, że przy niej musiałem starać się dobrze mówić po niemiecku, bo Toma nie raził mój akcent.. A lepiej żeby ona nie wyczuła, że nie jestem Niemcem, bo oboje moglibyśmy mieć kłopoty, więc postanowiłem się odzywać do niej jak najmniej..
Ojtam ojtam. Patrząc na jej niemczyznę - mogłaby nie zauważyć różnicy.



Położywszy na torcie ową wisienkę nasączoną jadem, żegnają się z Wami: Kura szukająca ukojenia w ramionach chłopców ramsztajnowców, Dzidka wzywająca na dywanik Heinricha Himmlera, oraz Maskotek, który namówiony przez nas w końcu przeczytał całość, w efekcie czego upił się przemycanym bimbrem i śpiewa na głos "Teraz jest wojna, kto handluje ten żyje!"

186 komentarzy:

Anonimowy pisze...

Krwa mać! KRWA MAĆ!!! Takiego wkurwa nie załapałam jeszcze nigdy, nawet przy pierwszej części! On go przeprosił! GESTAPOWIEC go przeprosił i błagał o wybaczenie!!! KRWA MAĆ!

Podziwiam was bardzo bardzo. Miałyście siły dopisać do tego jakieś sensowne komentarze...
Idę sobie zaparzyć herbatkę z melisą...

Kage.

miss Admiral pisze...

Błe, dobrze że się już skończyło. A wybór fragmentów z tego opka warto by było rozesłać do kuratoriów z odpowiednim komentarzem. Nieważne KTO to napisał, ważne że były takie, co napisały i są takie, co chętnie czytają!

Anonimowy pisze...

/ponuro i złowrogo/ Analiza się skończyła, ale blog wisi nadal. Zgłosić to na Policję, do Onetu czy wydzwaniać do każdego gimnazjum w kraju?
Analizatorkom/analizatorom cześć i chwała za to, że w ogóle się zdobyłyście/liście na czytanie tego potforu.
Chłopiec z numerem obozowym na ręce goszczący w Berlinie oraz Heinrich Himmler meldujący się na dywaniku u sierżanta. Może sam wódz powinien przylecieć...? W końcu taki Kaulitz jest bardziej popularny niż jakiś tam kurdupel z idiotycznym wąsikiem, prawda?
AAAAAAAAAAAA!!!!!!!!!
Ałtorki na Mur. Natychmiast.
Ałtorki do Azkabanu! Gdzie dementorzy?!
Ałtorki. I ich blogi. Precz.
Pozdrawiam Kurę, Dzidkę, Maskotka i cały zespół - Barty
słowo: vatione.
To od czegoś, co mają w głowie ałtorki. Watę i imaginację przekraczającą barierę głupoty...

Dzidka pisze...

Myślę, że trzeba napisac aŁtoreczkom (o ile podały jakis kontakt), że jeśli nie zlikwidują bloga, zgłaszamy go do usunięcia - i że naprawdę mogą wpakowac się w poważne kłopoty.

hasło: comedd. No, komedia to jest...

Anonimowy pisze...

Borowie! No po prostu nie mogę. Część poprzednia jeszcze mnie miejscami bawiła... Ale to?! Po co, na Bora, wsadziły ich w realia wojenne, skoro i tak się z nimi nie liczą (lodówka wygrała :D)? Skoro chodzi tylko o porno z Kaulicami? Szczególnie fajne jest to, że Dawid-Bill, dobry Polak z wyrzutami sumienia, martwi się tym, że zakochał się w Niemcu (zdrada!) albo że Tomuś na niego krzyknął, ale ma gdzieś, że Tomuś pracuje w więzieniu, bije i torturuje więźniów (nawet jeśli są to Źli, którzy gwałcili Billusia) i pacyfikuje getto żydowskie.
Nie mogę. Po prostu nie mogę.
Celem opka było (ponoć) pokazanie, że nie każdy Niemiec jest zły. Dobrym Niemcem to był Oskar Schindler albo taka Sophie Scholl... Ich dobroć polegała jednak na czymś innym niż wyciągnięcie z więzienia JEDNEGO chłopca, żeby się z nim potem zabawiać.
A co do Braut, to my także mieliśmy to na niemieckim jako narzeczona, nie oblubienica :)
Hasło: grati.
Może gratis? Nie, nie chcę do tego opka.

Sinner

Anonimowy pisze...

Aż brak mi słów. Scena przeprosin sprawiła, że musiałam zbierać szczękę z podłogi. Rozumiem, że to miało pokazać, że Tomuś jest taki INNY od reszty złych Niemców ale... Cóż, nie skomentuję. Niektóre momenty czytałam po łebkach, skupiając się na komentarzach Dzielnych Analizatorek, bo stężenie absurdu było zbyt wysokie. Przebrnęłam jednak (duuużo czasu mi to zajęło) i teraz muszę sobie zafundować chyba jakąś kurację.
A za FIKCJĘ LITERACKĄ mam ochotę zadusić ałtoreczki. Mogłyby wymyślić sobie lepszą bajeczkę do zasłaniania swojej ignorancji.

Lukrecja

SStefania pisze...

-Ok, przepraszam to już nigdy więcej się nie powtórzy.
Już nigdy nie wyśle go do obozu koncentracyjnego, miłe.

Pomyślałem, że przygotuję naleśniki z czekoladą i bitą śmietaną. (...)
Chciało mu się śmietanę ubijać? Czy ałtoreczki jak zwykle mądrze założyły, że wycisnął sprężoną z puszki, kupioną w supermarkecie?

co Żydzi nam zrobili, nam Niemcom jako narodowi?? Odpowiedz!!
Nie ma to jak prawdopodobnie opisany SS-man który nawet Mein Kampf nie przeczytał. Czy ałtoreczki chociaż wiedzą, co to Mein Kampf? I, przy okazji, zastanawia mnie czy potrafią w ogóle czytać?

No raczej. Pamiętamy o paragrafie 175, na podstawie którego wysyłano homoseksualistów do obozów, prawda?
Ale jak to, w hitlerowskich Niemczech nie było LGBT? W głowie się nie mieści!

Głupi Tom. Mógł zalecić wpisanie na przykład Dawid Ajzyk Lipszyc.
Bardzo proszę tego nie robić, Pani Dzidko, ja tu udaję że pracuję, a parskanie ze śmiechu to utrudnia!

dlatego musi zachowywać się jak właśnie taki rozmazany, płaczliwy, dziecinny, mientki kisielek. A mogła to być taka fajna postać.
Oj tam, Bill nigdy w żadnym opku nie był interesującą postacią, jego wizerunek sceniczny jest beznadziejny, jego fanbase jest beznadziejny, z gówna bicza nie ukręcisz, prove me wrong.

Przy okazji, pokaż no, Tomuś, te siatki ze spożywką - zobaczymy, ile anachronizmów w nich siedzi...
A fuj, długie słowo, ałtoreczki nie zrozumieją!
A swoją drogą, już sama "siatka" jest anachronizmem, bo jestem pewna, że chodzi o foliowe torebki, a nie jakieś materiałowe czy takie prawdziwe torby z siatki z okami.

Aha, znaczy nie przeszedł żadnej “wstępnej obróbki”, ani też Auschwitz nie nauczył go pokory... Ok, dobra, zobaczymy, co dalej.
Nawet kajdanek mu nie założyli, partacze, śmiecham gromko!

- Po co Ci? Haha, czyżby infekcja fiuta?! Za dużo osób zgwałciłeś?
To takie urocze, że pomimo pozornego lekceważenia, nadal zwraca się do niego zaimkami z wielkiej litery.
Nie, kłamałam, nie urocze, wkurzające.

I, jak sądzę, to był opis najbardziej wyrafinowanego okrucieństwa i brutalności, na jakie zdobyć mogli się hitlerowcy. “Skopałem go kilka razy”
A czy to nie przypadkiem oznaka czułości? W końcu i Dawidka tak potraktował na początku...

-To pozwól, iż Ci przypomnę... "Praca czyni wolnym". Nic Ci to nie mówi?
Czy on właśnie... Dosłownie zinterpretował Arbeit Macht Frei? Naprawdę? NAPRAWDĘ?!

była kolacja i czerwone wino.
Do tej jajecznicy? Wytworny zestaw :D

Dlaczego w opkach nigdy nie pija się białego wina? Zawsze bokserki i zawsze czerwone wino.

‘Idź do cioci na drugą stronę ulicy und mach hϋbsch dein Hitlerchen’
AWWWWW!

pani Łęcka jest - jak to matki - zaślepiona i w życiu nie posądziłaby synka, że się źle prowadzi ;)
No jak pozwoliła mu po ulicy chodzić tak wyglądającemu, to chyba sama potrzebuje opieki...

mógł sam zgłosić się na Gestapo i nie czekać, aż go zgarną
Gestapo kogoś zgarniało? Przecież to byli tylko tacy zabawni, utykający faceci w czarnych płaszczach! Niegroźni!

Liczyć na to, że czytelnik jest głupi i się nie zorientuje?
Nie wyobrażam sobie, że czytelniczki tego czegoś są inteligentniejsze od pantofelków, serio.

A w ogóle lekką paranoję mam, bo wszędzie tu widzę SS-manów i inne odmiany z podwójnym S, na które już nauczyłam się reagować z powodu nicka, dzięki ;)

Uff, Kuro, Dzidko, zawsze Was szanowałam, ale teraz absolutny respekt na dzielni. O ile tydzień temu głównie się śmiałam z waszych komentarzy, tak tym razem i mnie zaczęła ta głupota boleć.

Proponuję zgłosić Onetowi złamanie regulaminu, pytanie tylko, który konkretny punkt ta abominacja narusza? 14? 15? Kretynki myślą, że jeśli wyłączyły komcie i nikt im nie będzie flejmował że som gópie to za jakiś czas się wszystko uspokoi i będą mieć spokój. Nie dopuśćmy do tego!

boonie pisze...

Czytając analizę milczałem, od czasu do czasu robiąc wielkie oczy ze zdziwienia (że ktoś może mieć tak zryty mózg, aby aż tak naginać fakty - a wręcz je łamać. No ale przecież to FIKCJA).

Teraz chichoczę jak wariat i próbuję znaleźć słowa, którymi mógłbym opisać... Hm, nie, tego nie da się opisać. Mam wątpliwości co do zdrowia psychicznego nie tylko TYCH aŁtorek, ale wszystkich, które są w stanie napisać (wymyślić!) coś takiego.
Bo to raczej nie jest normalne, że nastolatki ślinią się na myśl o romansie dwóch braci, przy okazji drwiąc z historii wojny.
A stereotypy są takie urocze, szczególnie w oczach dzieci :)

O nie: "Dawid zrobił jeszcze makijaż, a ja zniosłem nasze rzeczy do samochodu...".
Nie. Nie. Nienienienie... *wyskakuje przez okno*.

Anonimowy pisze...

Całość oczywiście załamująca, ale mazanie się z powodu nie dość ładnego fałszywego imienia wywołało u mnie szczery śmiech.

Murazor pisze...

Łoretyrety, jak dobrze, że to już koniec. Jak mówią bracia Czesi: "To ne je dosmechu, to je doplaczu"!

Pozostaje mieć cichą nadzieję (nadzieja matką wynalazków!), że tego typu opowiadania nie zaczną się po sieci plenić. I że Armada będzie mogła częściej dostarczać swoim czytelnikom powodów do słitaśnego śmiechu, a nie do takiej załamki, jak ostatnio. Ale cóż, trzeba było, bo: "ludzie zgodzą się być źli, ale nie zgodzą się być śmieszni".

Anonimowy pisze...

Luftwaffe, SS, Himmler, bracia Kaulitz... To wszystko razem zmiksowane, podane w TAKIEJ formie sprawiło, że próbuję właśnie otrząsnąć się z szoku. Mózg mi się wyłączył gdzieś w okolicach wcześniej przez kogoś wspomnianej sceny przeprosin. Ja tylko mam takie niewinne pytanie do Pań Analizatorek, co trzeba robić (lub brać/pić), by przetrwać czytanie takiego tekstu bez komentarzy? Jakieś buddyjskie mantry odmawiać?
Silje
Hasło emershot - nie wiem o co chodzi z tym emer, ale shot jest jak najbardziej na miejscu. Tyle, że nie posiadam strzelby by sobie to zrobić.

Anonimowy pisze...

Aż ciężko mi wybrać, który element dzisiejszej analizy zasługuje na Honorowy Wytrzeszcz Niedowierzania:

- Himmler, meldujący się w gabinecie Tomcia?
- Dawidek, który miast paść na kolana i dziękować Niebiosom że zesłały mu na ścieżkę życiową dwóch Niemców, ryzykujących życie poprzez chęć wyrobienia uciekinierowi fałszywych dokumentów, płacze z powodu nieładnego imienia?
- naleśniki z bitą śmietaną i lodówka?
-eksperymenty z kosmetykami mamusi?
-Kali mówić niemiecki?

Jak dobrze, że to już koniec. A aŁtorkom doradzałabym skasowanie dzieła, przemyślenie tego, co wysmarowały do tej pory i dodatkowe lekcje historii, w dowolnej formie.

maryboo

Gabrielle pisze...

Udała wam się ta analiza. Chęć walenia łbem w klawiaturę i spuszczenia lania aŁtoreczkom nadal mi nie przeszła, ale tu przynajmniej było wesoło. Przy obcym i "Heil Hitler, to cholerne piwo, muszę natychmiast do łazienki!!!" musiałam odłożyć spożywane akurat śniadanie. Cudny tekst.

Jestem jak najbardziej za uprzedzeniem aŁtoreczek o wysłaniu zgłoszenia do onetu (czy też podaniu do onetu:P) i wysłaniu tego zgłoszenia.

K. pisze...

Tylko ja tu dostrzegłam Niezamierzony Element Komiczny? "Komisariat" na Pomorskiej, to jak nic W11!

Ałtorki mają szczęście, że mój dziadek zmarł 9 lat temu, jako uciekinier z transportu z obozu przejściowego w Pruszkowie, bo jak nic by je znalazł i sprał te niedouczone ałtoreczkowe tyłki.

Anonimowy pisze...

"Herr Sturmscharführer proszę mnie tak nie przeceniać"

Po cholerę one do rozmów Niemców przytaczanych po polsku wciskają tych Herrów Cośtamführerów? "Panie sierżancie" to za mało mroczne dla strasznych wojennych realiów?

Lu pisze...

Cześć, jestem autorką tego wspominanego w pierwszej części analizy komentarza, w którym bulwersowałam się na gwałt na historii.
Chcę napisać Wam, że analiza jest świetna i trafna (jak zwykle zresztą), podziwiam, bo sama dotrwałam tylko do jakiegoś... piątego rozdziału? I to czytając mocno po łebkach. Na blogasia o esesmańskim Tokio Hotel trafiłam przez koleżankę - fankę analiz i dzielną poszukiwaczkę przykrych wy(r)żyć(i) twórczych, z pierwszym zdaniem opka zrobiło mi się słabo (tak, przy czekoladowookim esesmanie, który właściwie, to był gestapowcem) i tak cicho liczyłam, że kiedyś ktoś się tu taką analizą zajmie. Dobrze, że Wy. Pozdrawiam!

Anonimowy pisze...

"mówił dość dobrze po niemiecku, ale wyzwiska jakie rzucał w moim kierunku wyprowadzały mnie z równowagi"

Ktoś rozumie, o co w tym zdaniu mogło chodzić?

Arctur Vox pisze...

Eyeliner i kredka do oczu w okupowanym Krakowie, na "wyposażeniu" głodującej Polki ostatecznie mnie dobiły.

I mam wrażenie, że aŁtoreczki także, bo jakoś już tu nie flejmują i nie próbują bronić godności swego dzieUa.

Anonimowy pisze...

"Wiedziałem, iż stamtąd nie ma ucieczki, szanse na przeżycie są nikłe, lecz myślałem, że mają na tyle poszanowania dla siebie i chociaż będą się szanować, skoro my, jako naród Niemiecki ich nie szanujemy..."

Ten facet był gestapowcem, tak? I zabolało go to, że ludzie, których on nie szanuje i wręcz uważa za jakiś gorszy gatunek, nie szanują się wzajemnie? Słów mi brak.

"przycisnął mnie do ściany, mierząc pięścią w moją twarz i niestety nie trafił."

Niestety? To jakiś wielbiciel sado-maso?

"To musi być straszne krzywdzić innych wbrew swojej woli..."

Łojej, bidulka.

"- Pomijając wszystko czuję jednak patriotyzm wobec narodu i wiem, że muszę być okrutny..
-Rozumiem..- przytulił się do mnie - Bardzo chciałbym, byś nie musiał tego robić..
-Cieszę się, że to rozumiesz..- uśmiechnąłem się i musnąłem jego usta."

Dawid to rozumie? To gratuluję, bo ja za cholerę nie mogę.

"[Dawid zamyka się w łazience i ryczy. Myślicie, że jest przerażony, bo uświadomił sobie, czym zajmuje się Tom? Ależ skąd. Sfochał się, bo ten na niego krzyknął!]"

Błagam, niech się okaże, że autorki mają po 5 lat albo są opóźnione w rozwoju, cokolwiek na usprawiedliwienie tych kretynizmów.

"Dawid zrobił jeszcze makijaż, a ja zniosłem nasze rzeczy do samochodu... "

Czy naprawdę tak wiele wyobraźni potrzeba do poczucia, że umalowany chłopiec z długimi włosami nie pasuje do lat czterdziestych?

Anonimowy pisze...

Ja tak spytam z głupia frant: o co chodzi z hasłami?

Dzidka pisze...

Kiedy wpisujesz komentarze, masz tez do wpisania tekst do weryfikacji. Czasami się zabawnie kojarzy :)
Mam w tej chwili do wpisania "sefyinon" - no, syfinijne to opko, owszem ;)

Anonimowy pisze...

Witam
nigdy przenigdy nic nie komentowałam, ale to coś.. jestem osobą porywczą, a po przeczytaniu tego powkurałam się chwilę i opadłam z sił.. teraz siedzę i tępo patrzę się w monitor, bo w głowie mi się nie mieści to co przeczytałam.. brzmi tak jakby to napisał jakiś spaczony psychicznie niemiec który chce zobaczyć miny "głupich Polaczków" po przeczytaniu tego.. z resztą.. mam już gąbkę zamiast mÓzgu.. przykro na to patrzeć. Po prostu k*rwa przykro..

Pozdrawiam
Anah

Anka aka Eowyn pisze...

Uff, przebrnęłam wreszcie przez to dzieUo. Bzdura bzdurę bzdurą pogania i tyle. Ja się tylko pytam, ile lat mają te aŁtorki, żeby aż tak nie mieć pojęcia o obozach, przesłuchaniach przez gestapo itepe? Ja w gimnazjum miałam "Kamienie na szaniec" i "Pamiętnik z Powstania Warszawskiego". Te książki dostarczają dość rzetelnej wiedzy. A Himmler u Tomusia ómarł mnie już definitywnie. Dobrze, że Hitlera tam jeszcze nie było.


Kurę i Dzidkę podziwiam za przeczytanie tego w całości.

Anonimowy pisze...

Nie, no dzięki Boru że to juz koniec. Myślałem, że nic w tej części nie będzie dla mnie do komentowania, ale jest:
1. Nie ma czegos takiego jak Sachsen-Hausen, tylko po prostu Sachsenhausen, tak jak Mauthausen.
2. Na co zwróciła już uwagę Sz.P. Kura - w obozach były takie przyjemnosci jak apele - poranny, południowy i wieczorny, na których to sprawdzano stan liczebny więźniów. Tak żenująco przygotowana ucieczka skończyłaby się kilka minut po któryms z apeli, bo wówczas trzykrotnie zgęszczano posterunki, ściągano wszystkich wolnych od służby SS-manów i wstrzymywano im przepustki.
3. Jeśli po 3 dniach więźnia nie odnaleziono, posterunki wracały do normalnej liczby, ale stan liczbowy więźniów zmniejszał się w postępie geometrycznym. Nie tylko rozstrzeliwano co 10 z bloku, ale co 10 z komanda, w którym pracował i każdego kto się nawinął.
4. Czy Ałtorki wiedzą co to jest procedura ponownego powitania, czy mówi im coś hasło: "Hurra! Ich bin wieder da!"? Czy wiedzą jak ta procedura się kończyła?

Ale absoulutne cudo to przesłuchanie "diabła"! Pytanie: co robił Blockaltester, sztubowy, kapo, nie mówiąc o Lageraltesterze (że tak pojadę po Dojczowemu)? TYLKO Niemiecki więzień mógł bez konsekwencji bić innego więźnia, a usługi seksualne mogli "pobierać" funkcyjni. Polacy też mieli funkcje, ale ten nie, a przynajmniej tak w opku nie stało.
I na koniec: "Dawid" nie mógł tłumaczyć się z numeru obozowego tym, że jest Niemcem i przypadkowo trafił do KZtu - Niemcy też tam byli i nosili czerwone winkle (właśnie: jakiego koloru winkel nosił "Dawid"?), tyle że Niemcom... nie tatuowano numerów!!!
I już całkiem na koniec, ale to trzeba by jeszcze sprawdzić, a nie mam aktualnie możliwości: otóż wydaje mi się, że więzień noszący numer 483 nazywał się Janusz Skrzetuski - Pogonowski i został w obozie powieszony za udział w obozowym ruchu oporu. Jeżeli tak było, to ten nieszczęsny numer Dawida nabiera dodatkowego (nie)smaczku!

Tezet74
hasło - mitsmo (mit sado-maso. O!)

Anonimowy pisze...

Z tego szwungu wkurwowego namieszałem sam w swoim komentarzu: chodziło mi, że jeżeli polski więzień, na pewno polityczny (ałtorki: jaki kolor winkla miał "Mateusz"?) popełnił wykroczenie, a kontakty z wolnością to coś więcej niż wykroczenie, to byle funkcyjny mógł go zabić i pies z kulawą nogą, nie mówiąc o SS-manie by się tym nie przejął. Tym bardziej, że owi funcyjni sami handlowali czym mogli i nie lubili konkurencji... Reasumując, nawet jeśli sprawa nie doszłaby do samego Lageraltestera (a w 1943 był nim wyjątkowy "przyjemniaczek" Bruno Brodniewitz - więzień nr 1), to byle sztubowy załatwiłby sprawę, i komendant Tomuś nie musiałby mieć dylematów...

Tezet74

Anonimowy pisze...

A, i jeszcze mi się przypomniało: gdzie miał się ukryć "Dawid"? W mieszkaniu swojej matki??? Przecież za ucieczkę więźnia CAŁA jego rodzina była osadzana w obozie. Z tego powodu więzień musiał podać dokładny adres zamieszkania i ilość członków rodziny. A robiono to pod pretekstem "kogo zawiadomić o śmierci".

Tezet74

a hasło concters - prawie concrets (konkrety lub beton)

Anonimowy pisze...

I już całkiem na koniec, ale to trzeba by jeszcze sprawdzić, a nie mam aktualnie możliwości: otóż wydaje mi się, że więzień noszący numer 483 nazywał się Janusz Skrzetuski - Pogonowski i został w obozie powieszony za udział w obozowym ruchu oporu. Jeżeli tak było, to ten nieszczęsny numer Dawida nabiera dodatkowego (nie)smaczku!
Jednak nie. On miał numer 253. Piszę, aby nie dokopywać ałtorkom za niepopełnione winy.
Tezet74

a hasło surealsi (I am sure!)

mrija pisze...

O mamusiu Gaju!
Krótko, bo mi się wkurwometr przepalił tymi wszystkimi eyelinerami, obcisłymi golfikami i lodówkami:
Popieram oburącz pomysł zgłoszenia tego czegoś do likwidacji przez portal!
Paniom analizatorkom raz jeszcze pragnę oddać hołd za całokształt katorgi

Anonimowy pisze...

Chyba już zlikwidowane.

kura z biura pisze...

Nie wiem, czy to efekt interwencji na Onecie, czy też same ałtorki się zreflektowały, ale blogaska nima!

@Tezet74: oczywiście, ze nr 483 nosił jakiś konkretny więzień, którego dałoby się sprawdzić, ALE PRZECIEŻ PO CO, skoro chodziło o jakże subtelną aluzję do tytułu płyty... Zresztą, jakie sprawdzić, one nic nie sprawdzały.

W ogóle temat "ucieczek skądś" w opkach (ucieczek Harry'ego z lochów Voldemorta, Tilla z ramsztajnowej piwnicy itp.) zasługiwałby na osobne opracowanie z uwzględnieniem różnych poziomów naiwności prezentowanych przez aŁtorki...

Dzidka pisze...

Nima blogaska, jak pragnę kichnąć! Zwycięstwo?!
Zaglądałam tam z godzinę temu, jeszcze był - żadnych informacji, że go znikają, nic o żadnych przenosinach itp.

A w ogóle, tezet74, dzięki za ciekawe komenatrze, miło poczytać fachowca :)

SStefania pisze...

NO NIE MA NO, FUCK YEAH ZWYCIĘSTWO DOBRA I PIĘKNA!!!!11

Ale analizy to nie usuwajcie, niech wisi jako przestroga dla przyszłych pokoleń. I pociecha dla ałtoreczek, że zawsze mogły napisać coś gorszego.

Anonimowy pisze...

Mogłoby być gorzej. W wyniku eksperymentów nazistowskich naukowców Dawid mógłby zajść z Tomem w ciążę i mogliby zostać dziadkami bliźniaków Kaulitz...

Taka ilość bzdur wywołuje we mnie abstrakcyjne skojarzenia, wybaczcie.

An

Anonimowy pisze...

Kuro: ja jednak sprawdziłem! (www.14czerwca1940.pl) - nazywał się Jan Pająkowski i zginął w obozie w grudniu 1941 roku. To na marginesie.
A jeśli tego (po)tforka już nie ma to dzięki Boru i Wszechpotężnym Analizatorkom.

ukłony dla Sz.P. Dzidki.

Tezet74

Dzidka pisze...

Nie nie, analiza zostanie.

Gabrielle pisze...

Trochę czyściej zrobiło się w sieci. I bardzo dobrze.

Anonimowy pisze...

takiego strasznego opowiadania w życiu nie widziałam i cieszę się, że dzięki waszej analizie, doszło do usunięcia tego bloga. Miejmy nadzieje, że nie pojawi się gdzieś znowu, a auŁtoreczki głęboko zastanowią się nad tym co zrobiło. I oby nie poszło to w drugą stronę. Sama analiza świetna ale nie potrafiłam przebrnąć przez nią, bo fragment budził we mnie tylko odrazę :( po prostu się człowiekowi smutno robi jak historię, używa się tylko po to aby urozmaicić ''pieprzenie'' :/. Może sama nigdy nie przepadałam za historią ale człowiek czytał książki, oglądał filmy i chcąc nie chcąc przesiąka tym co niosą. Czy potrzeba nam kolejnej wojny aby młodzież całkowicie nie zmieniła się bezmózgie stwory, które tylko porusza jego idol?(wręcz Bóg :()

pozdrawiam
Kohaku

Anonimowy pisze...

ja pier... . Przebrnięcie przez to cacko jest zdecydowanie ponad moje siły, tym większy szacun dla analizatorek, że dały radę. Dzięki Boru, że to-to już nie istnieje, strach pomyśleć co jeszcze panie ałtorki raczyłyby wymyślić.

Anonimowy pisze...

Ponieważ opka już nie ma, to z przyjemnością i na zimno jeszcze się nad nim popastwię. Spójrzmy na sytuację: feldfebel (niechby i starszy), któremu się wydaje, że może rozkazywać samemu Reichsfuehrerowi Heinrichowi Himmlerowi (co samo z siebie jest tak zabawne, że...), omaga w ucieczcie więźniowi KZtu (kara śmierci), zabijając przy tym SS-mana (kara śmierci), ukrywa go (kara śmierci), aby zatrzeć ślady zabija kolejnego SS-mana (kara śmierci). Od poczwórnego wyroku śmierci gorsze mogoby być jedynie zesłanie do karnej kompanii w KL Dachau, gdzie Niemcy - kryminaliści (a zapewne taką kategorię dostałby Tomuś) traktowani byli na równi z Żydami, jak pisał naoczny świadek - Stanisław Grzesiuk. Gdyby jednak, po analizie zachowania Tomusia sąd SS doszedł do wniosku, że należy mu się czerwony winkel, to najprawdopodobnie skończyłby nosząc kamienie po schodach w Mauthausen... Bo zabić mogli go tylko raz, a przecież kara taka musiała odstraszyć innych.
A co mamy, pardon - mieliśmy: jedynym problemem Toma było to, że sierżant sztabowy nie załatwił mu przydziału do Luftwaffe...
I druga sprawa: w obozie koncentracyjnym istniał Politische Abteilung czyli obozowe Gestapo. Nie byłoby rościej zrobić Toma szefem tej komórki? Tak się składa, że ci szefowie najczęściej byli podoficerami, właśnie Scharfuehrerami (Haupt-, Ober- itp.). Były to przeważnie najgorsze kanalie, od których gorsi byli Schutzhaftlagerfuehrerzy, czyli kierownicy obozu (nie mylić z oberświniami - komendantami). Będąc kierownikiem PA w obozie Tom nie musiałby martwić się, czy pojmany Dawidek trafi do niego na "komisariat" czy nie - jak amen w pacierzu zostałby dostarczony bezpośrednio do obozu.

Raz jeszcze Boru Zielonolistnemu dzięki za to, że opko zniknęło, a ze swej strony obiecuję, że już więcej komentować go nie będę.

Tezet74

Silris pisze...

Czytając analizę wypróbowałam już chyba wszystkie domowe sposoby załamywania się. Zaczynając od dramatycznego ześlizgu z łóżka, idąc dalej przez zwykłe i jakże pospolite facepalmy, a kończąc na waleniu głową w klawiaturę. Takim też sposobem na czole mam czerwone ślady od natłoku brutalności, ale to można uznać za marne NIC przy tym, co stało się z moim biednym mózgiem po przeczytaniu fragmentu z kosmetykami. To mnie po prostu ZABIŁO. Tak samo jak i wiele innych części (w tym lodówka, no cóż, tu się uśmiałam :D). Były też momenty zwątpienia ("Nie, Boże, ja tego nie przeczytam! DDD:"), po których jednak odzyskiwałam resztki sił i jakimś cudem udało mi się dobrnąć do końca, z czego jestem wręcz niemoralnie dumna.
Pokłony dla analizatorek za wytrwałość, bo ja na pewno nie dałabym rady ogarnąć tego w oryginale.

Pigmejka pisze...

Dobrze, że to opko znikło!
Mam tylko nadzieję, że jego aŁtorki kiedyś zrozumieją, jak straszliwie ohydne było to, co wymyśliły i co rezolutnie nazywały "fikcją literacką".

A analiza piękna. Brawo, dziewczyny!

Anonimowy pisze...

Tak z ciekawości: tego drugiego "blogaska" też bierzecie na tapetę?

Hasło tatcho - tak się składa, że sam ma córkę, wprawdzie jeszcze malutką, ale jak pomyślę, że za kilka lat mogłaby pisać coś takiego... Dużo pracy przede mną by do tego nie dopuścić

Tezet74

kura z biura pisze...

@ Tezet74
Anienie, jeszcze mi tylko sado-maso Kaulitzów brakowało... mam dość bliźniaków na czas dłuższy, w przyszłym tygodniu będzie stary dobry Harry Potter!

Anonimowy pisze...

-Od kiedy chcesz. Nie będę Cię ponaglał, jeśli masz jeszcze jakieś spawy do załatwienia..
Ano mam - powiedział Tom, od niechcenia bawiąc się spawarką.

To mnie zniszczyło xD

Anonimowy pisze...

A ja się pytam, czemu ałtoreczki wybrały sobie akurat Kraków?! Moje piękne miasto w takim opku, gwałt na historii, logice, geografii...
Czytam wasze analizy od czasów "belli-wiecznie zamyślonej", ale dopiero to opko zmusiło mnie do skomentowania.

Dobrze, że już zniknęło, kamień z serca, bo już myślałam, ze nie będę mogła spokojnie przejść się Kazimierzem. Analiza genialna.

btw, zdaje się, ze w pierwszej części Tom kupował matce dywan z baraniej skóry na Rynku?
NA RYNKU.
Aha.

GlassStone

Anonimowy pisze...

Himmler meldujący się przed 19-letnim szczonem. Paradne.
Billuś jadący do hitlerowskich Niemiec z tapetą na twarzy. Jeszcze paradniejsze.
Ale prawdziwą kwintesencją tego opka, z jego naiwnością i oderwaniem od rzeczywistości, jest rozczulanie się nad gestapowcem, który wraca do domu po ciężkim dniu pracy.

A w ogóle, to proponuję zrobić plebiscyt na Największą Pipę w Historii Blogasków - bo już naprawdę nie wiem, czy Billuś nie przeskoczył przypadkiem Tillchen i Hermo-Mężnego Łowcy.

Hasz

Anonimowy pisze...

Dzidko i Kuro, jesteście wielkie.
Ten blogasek był tak wkurzający, że aż wyszedł poza skalę. Szkoda mi słów na opisanie tego badziewia. AŁtoreczki powinny zająć się nauką historii, bo widzę, iż są z nią na bakier.

Hasło: pansio. ooo, tak, ten blogasek nie był wart złamanego pensa, tego jestem pewna.

Tesska pisze...

"Kolejny fail narracyjny - czy naprawdę, mówiąc coś, analizujecie odcienie WŁASNEGO głosu?"
Tak szczerze, to mi się zdarza. Mam bardzo niewyregulowany głos, więc czasem mi wyjdzie intonacja inna niż miałam zamiar i strasznie mnie to wtedy wkurwia.

Anonimowy pisze...

Mnie też się zdarza, kiedy mam z kimś odbyć nieprzyjemną rozmowę i chcę sprawiać wrażenie spokojnej, a głos mi się trzęsie. Natomiast rzeczywiście nie analizuję tego, czy jest w moim głosie troska, choć może gdybym usiłowała ukryć, że mi na kimś zależy...

Anonimowy pisze...

@K. - "Komisariat" na Pomorskiej to nie jest element komiczny, tylko jedna z niewielu rzeczy na który autorki się NIE wyłożyły. Na Pomorskiej była jedna z największych katowni w Krakowie, obecnie znajduje się tam muzeum, poświęcone pamięci ofiar.
A że było tam W11 to przypadek...

Blind Hands pisze...

czytam to! Poprawka, czytałam ;D Jedynie po to, by się pośmiać. Ludzie, mam 14 lat! I znam lepiej niemiecki niż one - jedna z nich ma 20 a druga 19 lat.
A czytając, już na blogu, tą akcje z przeprosinami Toma.. myślałam, że zejdę.
Ja, mając czternaście zimek za sobą, niewiele wiem o wojnie, w szkole jeszcze nie uczyli, a pociągu do historii nie mam. Ale, na Boga, nie biorę się za coś, o czym bladego pojęcia nie posiadam!
Dobrze, że już nie ma tego czegoś.
I jeszcze jedno: też jestem fanką Tokio Hotel, ale.. nigdy, przenigdy nie napisałabym czegoś takiego, tyle błędów stylistycznych, językowych, ORTOGRAFICZNYCH.. i zero wiedzy na temat tego, co piszą.
Pozdrawiam wszystkich, którzy mają podobne zdanie i życzę MIŁEGO CZYTANIA stałym czytelniczkom, bo takie też są, jak widać...

Tesska pisze...

@ Jak mówią bracia Czesi: "To ne je dosmechu, to je doplaczu"!


A mówią...? Ciekawe.

Fanka_Ammanna pisze...

Cześć! Hm.. Może Was zaskoczę, ale jestem autorką (ałtoreczką) simi-opowiadania (jeden z lepiej ocenionych blogów na tej stronie). Na początku chciałam zaznaczyć, dlaczego odezwałam się tak późno. Powód jest prosty, a mianowicie: wcześniej analizy nie przeczytałam. Zabrałam się do niej dopiero teraz. No i co mogę powiedzieć. Jest szczera, obiektywna i genialna. Nie piszę tego po to by jakoś zreperować swój wizerunek. Po prostu widzę swoje błędy. Tu rodzi się pytanie. Skoro wiem, że moje opowiadanie jest do kitu, to po co je piszę? Jest pytanie, jest i odpowiedź. Piszę dla śmiechu, zabicia czasu i kilku znajomych (którym o dziwo to się podoba). Jedyna rzecz, do której przyznaje się bez bicia, to błędy. Masa błędów. Ortograficznych, stylistycznych, składniowych etc. Wynikają one z tego, że pisząc to opowiadanie, nie sprawdzam go. A nie robię tego, bo po prostu ja się tym opowiadaniem nie przejmuję. Wymieniłam już powody, dla których je piszę (nie ma zamiaru przestawać ;)). Może i moja wypowiedzieć wygląda jak desperacka próba uratowania swojego nadszarpniętego, internetowego 'ja', ale zapewniam was, ze tka nie jest. Jest tylko jedna rzecz w całej, waszej analizie, z którą się nie zgadzam. Jest to postrzegania świata skoków. Nie oszukujmy się, to tak naprawdę jest coś, co zakrawa o jeden wielki burdel... Na potwierdzenie moich słów daje link: http://tylkovicky.blogspot.com/ (polecam szczególnie lekturę starszych wpisów o skokach). A no i jeszcze jedno. Nie zakochałam się, ani w Ammannie, ani w zadym innym skoczku ;P. Pozdrawiam serdecznie i wszelkim niedowiarkom zostawiam moje gg (bo przecież może to nie ja :d) 1883780.

Anonimowy pisze...

Blog Vicktorii i setki komentarzy typu "kto z kim się przespał", "który skoczek najwcześniej kończy" to jest zupełnie inne sprawa niż fanficki. Jedyną rzeczą wspólną jest polszczyzna blogerki.

Anonimowy pisze...

Aha, to było w innym kontekście, cofam poprzedni komentarz.

Anonimowy pisze...

Wynikają one z tego, że pisząc to opowiadanie, nie sprawdzam go. A nie robię tego, bo po prostu ja się tym opowiadaniem nie przejmuję.

To zupełnie tak, jakby małpę posadzić przed klawiaturą. Też nie sprawdzi, bo się nie przejmuje. I też będzie pisać, bez sensu, bez celu, ot tak, dla zabicia czasu. Intelektu nie starcza, by tekst przed opublikowaniem poprawić, czy jak? Głupota i lenistwo to nie powód do dumy ;/

Fanka_Ammanna pisze...

A czy napisałam, że jestem z tego dumna? Nie chcę mi się - ot, wszystko. Lenistwo to straszna rzecz i to na szczęście wiem.

kura z biura pisze...

Nie no, wybacz, dla mnie to tłumaczenie bez sensu. Skoro chce Ci się to pisać, to powinno też chcieć Ci się poprawić przed opublikowaniem - z szacunku dla czytelników, którzy zasługują chyba na dopracowany tekst, a nie byle jaki świstek pisany na kolanie i na odwal się.

Hasło: panis. Chleb. Chleba i igrzysk!

Anonimowy pisze...

Analizę przeczytałem jednym ciągiem (mózg w połowie wygrzebałem z czaszki i chłodziłem w lodówce. Tej z mieszkania Toma, rzecz jasna), na bloga niestety (och, czyżby?) nie zdążyłem się załapać. W pierwszej chwili chciałem opisać swoje reakcje w komentarzu, doszedłem jednak do wniosku, że nie ujrzałby on światła dziennego ze względu na zbyt wysokie stężenie nieparlamentarnego słownictwa.
Swoja drogą, risercz riserczem, ale nauka w szkołach zwyczajnie kuleje - wiem z doświadczenia, niestety, że w gimnazjum rzadko kiedy starcza czasu na omówienie choćby dwudziestolecia międzywojennego. W (notabene świeżo ukończonym) liceum znalazł się czas na II Wojnę, choć szanowna pani profesor nie pokusiła się by choćby wspomnieć np. o "jakimś tam" Holokauście. To jest diablo poważny problem.
Co się tyczy aŁtoreczek (oj, w moim przypadku były bardzo "AŁ"), zalecam "kurację" zwiedzaniem Auschwitz i Birkenau. Jeśli zajdzie potrzeba - niejednym zwiedzaniem, z przymusowym zwiedzeniem wszystkich baraków.
Mnie, jako osobie o raczej silnej psychice, takie doświadczenie - krótko mówiąc - zmasakrowało banię.

Pan Mięsień.

hasło: minendil - brzmi jak tolkienowskie imię dla miecza. Przydałby się, oj, przydał.

Fanka_Ammanna pisze...

Dla mnie to jest wytłumaczenie, bo ja nikomu tego czytać nie nakazuje. Sądzę (jaka ja skromna), że z czasem trochę się poprawiłam i nie robię już tyle błędów co kiedyś (tak, tak do dziś 'katuje' odbiorców swoją 'twórczością').

Lubię to. Lubię osadzanie bohaterów, w wymyślonej przeze mnie rzeczywistości, pisanie, rzeczy, o których świat realny nawet nigdy nie pomyślał. Sądzę, że mam do tego prawo i nawet jeśli moje opowiadanie naszpikowane jest bzdurami pokroju "wujek załatwiający studia" to do puki będzie sprawiać mi radość (a uwierzcie mi, ze tak jest... można się po śmiać i w ogóle :p) będę pisać dalej. Nigdy nie podchodziłam do tego poważnie, mam mnóstwo innych zajęć, realne życie, przyjaciół i znajomych. Pisanie tego opowiadania traktuje jako zabawę. Dziwię się, że są osoby, które ciągle to czytają, gdyby nie one pewnie bym tego nie publikowała. Część z nich zna mój stosunek do tego opowiadania, część nie. Do nich wszystkich mam wielki szacunek. Pozdrawiam!

Anonimowy pisze...

A czy napisałam, że jestem z tego dumna? Nie chcę mi się - ot, wszystko. Lenistwo to straszna rzecz i to na szczęście wiem.
Twoja miernota intelektualna i jej efekty, sprawiają, że dołączasz do tych, którzy zalewają internet debilnymi tekstami. Smutne to, tym bardziej, że głupota szerzy się w necie jak zaraza. Może czas odbić od dna i ogarnąć się? Nie fajnie byłoby napisać, dla odmiany, coś, co spodoba się normalnym ludziom, a nie tylko bandzie półgłówków?

Anonimowy pisze...

"Dopóki", a nie "do puki"! Zainwestuj w firefoxa. Zawsze to o jedną kompromitacje mniej.

Fanka_Ammanna pisze...

A nie pisałam już przypadkiem, że ja się tym nie przejmuje? A nie przejmuje się tym, bo nie robię tego dla innych. Miałam przeczucie, żeby nie wchodzić w polemikę, z ludźmi, którzy mnie nie znają (bo nie da się człowieka poznać, po przeczytaniu jednego, w dodatku nie pisanego całkiem serio, opowiadania). Nie próbuje was przekonać do siebie, bo na tym mi kompletnie nie zależy. Nie będę się już tu udzielać, dla bardzo zainteresowanych zostawiłam (gdzieś wyżej) gg. Jeszcze raz pozdrawiam, pa!

Anonimowy pisze...

Zainteresowanych czym? Tym, że tak bardzo się nie przejmujesz, czy twoimi gniotami? Zresztą, bądźmy szczerzy - o żadnej polemice nie ma mowy. Polemizować to można z kimś, kto ma coś mądrego do powiedzenia, a nie z osobą, która zasłania swoje niedobory intelektualne, formułką "się tym nie przejmuję", bo to żałosne i tyle w temacie.

Hagath pisze...

Eyeliner. Eye-k***a-liner O.o Idę osobaczyć moją babcię od góry do dołu za te wciskane mi brednie o malowaniu oczu wypaloną zapałką.

Gabrielle pisze...

Ooo, aŁtoreczka. Chodź tu, ciocia Gabs wstawi cię do kąta za pisanie głupot.

Kolejna aŁtoreczka z argumentem, że oceniamy kogoś, kogo nie znamy, bo nie da się kogoś poznać po jednym tekście.
Armado! Kiedy one zrozumieją, że da się o kimś dowiedzieć wielu rzeczy już po jednej beznadziejnej notce.

SStefania pisze...

Skasowane naziopko, a w bonusie inna ałtoreczka, która się tak bardzo nie przejmuje, że aż musi się tłumaczyć. Paradne!
Jeśli robisz coś dla siebie i masz gdzieś czytelników, to tego nie publikujesz. Jeśli publikujesz i widać, że masz w odbycie, świadczy to tylko o niskim poziomie intelektualnym. Czemu to tak trudno zrozumieć?

Anonimowy pisze...

Co, u licha, Fanka_Ammana robi pod analiza Nazi-Opka? Pokoje jej sie pomylily, ze sie wcina ze swoja sprawa w dyskusje o czyms zupelnie innym?

Ja rozumiem, ze ludzie maja prawo pisac, co chca i sie 'nie przejmowac', ale tacy ludzie NIE PUBLIKUJA. Jesli komus zalezy choc na jednym czytelniku (a chyba zalezy, skoro zadaje sobie trud zalozenia publicznego bloga), to sytuacja diametralnie sie zmienia i ten argument przestaje byc sensowny. I w zyciu nie uwierze, ze sie 'nie przejmuje', bo jakby sie nie przejmowala, to by jej tu nie bylo, klocacej sie o swoje racje. Pisanie do szuflady wyszlo z mody?

Ale pal diabli, nie o Ammanie jest ten watek.

Kuro, Dzidko, zrobilyscie kawal dobrej roboty, wspielyscie sie na analizatorskie szczyty. Opko jeszcze chyba gorsze, niz w zeszlym tygodniu - czekolada z bita smietana mnie wytracila z rownowagi :-)

Pomijajac wojenne realia i wszystko to, o czym pisalismy w zeszlym tygodniu, to opko zakwalifikowane jest (bylo) jako erotyczne - nie wiem, na jakiej podstawie, bo erotyzmu w nim tyle, co w pluszowym kroliku. Misie, kwiatki, czerwone wino, chlopcy sie przytulaja, 'smutne minki' - tak to sie moga zachowywac trzynastolatki na randce, ale gdzie tu jakikolwiek erotyzm? Do wiadomosci ałtorek - wiekszosc z nas tu zebranych, uwaga, uprawia seks czesto dluzej, niz Wy zyjecie, i sam fakt, ze sypiaja ze soba bracia nie robi na nas wiekszego wrazenia. Serio, no.

Ciesze sie, ze opko zniknelo, bo nigdy nie czytalam czegos tak idiotycznego i obrazliwego. Wstyd dziewczyny, wstyd. Mam nadzieje, ze nie przyszlo Wam do glowy przenosic go gdzie indziej - analizatorzy wytropia.

I powaznie zalecam wycieczke do Auschwitz, moze pouklada sie Wam w glowie i choc troche zrozumiecie, dlaczego takich bzdur pisac po prostu nie wolno.

Croyance

haslo: inducet
Indukcja?

Anonimowy pisze...

'Nie możesz tak ciągle sam siedzieć w mieszkaniu, bo zwariujesz w końcu.'

O, i pamietnika Anny Frank tez nie czytaly ...

Croyance

Anonimowy pisze...

Croyance, wierzysz w "garbate aniołki"? Moim zdaniem ałtorki są z tego samego gatunku, co dziewczyna robiąca sobie zdjęcie wewnątrz pieca krematoryjnego w Majdanku. Czytając to potworne opko taka mnie własnie refleksja naszła...

Ale wyczieczkę do Auschwitz - Birkenau zalecam im z całego serca. Ja wcześniej zwiedzałem Stutthof i nie zrobił na mnie aż takiego wrażenia, bo tam prawie nic się nie zachowało. Ale gdy wybrałem sie własnie do Oswięcimia, byłem pod takim wrażeniem, że po obejrzeniu muzeum Auschwitz, na Birkenau zabrakło mi odwagi... A miałem wtedy więcej lat niż ałtorki...

Miałem nie komentować, ale szkoda, aby takie fajne hasło: panter, się zmarnowało.

Tezet74

Dzidka pisze...

Co do fanki Ammanna, to imho niegłupio zrobiła pisząc tutaj (pomijając sens tego, co napisała), bo przecież nikt z nas nie zagląda pod b. stare analizy (zwłaszcza te przeniesione z SuS), żeby sprawdzic, czy ktoś tam czegoś w komciach nie dosmarował :)

Croyance, szapoba za ten tekst sugerujący nasz wiek - od jakiegoś czasu zastanawiałam się z Analizatorami, ile aŁtoreczek pisząc komcie pod analizami zakłada, że ma do czynienia ze swoimi równieśnikami? :) A nam tymczasem bliżej do wieku ich rodziców ;)))))

captcha: smsio. To mały synek sms-a? :)

Anonimowy pisze...

Byl kiedys taki film 'Arytmetyka Diabla', pokazywali go na Hallmarku. Fabula byla taka, ze nastolatka z zydowskiej rodziny w Stanach nie miala szacunku dla swojej rodziny, historii, tradycji etc. i podczas ktorejs z rodzinnych celebracji, na ktore nie chciala isc przeniosla sie w czasie do okupowanej Polski. Wyladowala na koniec i w obozie, gdzie probowala sobie przypomniec ignorowane wczesniej opowiesci dziadkow, i otwierala drzwi baraku, czekajac na Eliasza ...

Zawsze mi sie wydawalo, ze film jest nieco durny, ze przesadzono, ale teraz zaczynam rozumiec, z jaka mysla przewodnia go nakrecono.

Croyance

Anonimowy pisze...

Croyance, częściowo się z Toba zgadzam, co do filmu. Też go oglądałem, masz rację jest trochę naiwny, ale niech tam... Ja chcę zwrócić uwagę na co innego. Amerykańskie nastolatki jeśli słyszały coś o obozach, to wiedzą że tam naziści mordowali Żydów i że to było w Polsce. Kto to byli naziści, tego już amerykańkie nastolatki nie wiedzą i nie wnikają. Grunt, że mordowali Żydów i że w Polsce. Kiedy obejrzy się jakikolwiek amerykański film, gdzie podejmowana jest tematyka obozów, to w każdym, nawet w genialnym imho "Chłopcu w pasiastej piżamie" KZ = Żydzi. Polaków, Rosjan, nawet Niemców jako więźniów tam nie ma. Niestety nie ma też dobrego polskiego filmu o tej tematyce, który zwróciłby uwagę na to, że od 1939 roku w obozach zamykano przede wszystkim Polaków i w KL Auschwitz I (czyli tym w Oświęcimiu) to Polacy byli dominującą grupą narodowściową.
Jeśli w szkole o tym się nie mówi, a nastolatki pokroju ałtorek same nie sięgną do źródeł to mamy takie własnie skutki. Więc nie zachęcajmy ich do oglądania złych filmów. Niech lepiej, tak jak sama stwierdziłaś, jadą do Auschwitz - Birkenau i na własne oczy się przekonają. Bo inaczej mogłyby odnieść wrażenie, co gdzieś tam pobrzmiewało w opku, że Żyd (Gustaw) ma przerąbane, a Polakowi tylko "diabelska czwórka" przeszkadza w normalnym życiu...

Tezet74

Anonimowy pisze...

Croyance, zdaje mi się, że sceny erotyczne (nie wiem, jakiej jakości) tam były, tylko tu zostały wycięte.

Anonimowy pisze...

Ale ja czytalam oryginalne opko (juz znikniete), nie tylko analize, i te 'erotyczne sceny' byly ... no, dajcie spokoj. Mlode to, niedoswiadczone, to i taka 'erotyka', ech.

No ja co do 'Arytmetyki diabla' zawsze mialam mieszane uczucia, ale dzisiaj po raz pierwszy przyszlo mi do glowy, skad taki pomysl sie urodzil. Jasne, ze przenoszenie pyskatej nastolatki do obozu to totalna przesada, ale zaczynam rozumiec, jaka idea przyswiecala rezyserowi.

Byl taki film 'Pasazerka' - wlasciwie, czesci filmu, bo Munk zmarl, zanim go skonczyl. Ale tam jest o Polakach w obozie. Ogladalam go w wersji angielskiej (znaczy, z angielskimi napisami), a kupilam go w Londynie. Byly tez 'Dzieci Ireny Sendlerowej' z Anna Paquin (tez w wersji angielskiej).Ale masz racje, Tezet74, to malo.

Croyance

Anonimowy pisze...

'Wsadziłem różę w łapki misia i poszedłem do sypialni w nadziei, że Dawid tam będzie...'

He he he. Wyobrazenia ałtorek o romansie/zwiazku, kwintesencja!

Ktora z Was wyobraza sobie dziewietnastoletnich napalonych facetow w pierwszej fazie namietnego romansu, ktorzy kupuja sobie MISIA i KWIATKI? *kwiczy* ... to sie powinno znalezc w poradniku 'Jak najskuteczniej zabic namietnosci i spowodowac zanik erekcji' ...

Dzidka pisze...

Sceny "łerotyczne" były, pożal się Boru. Zazwyczaj wycina się je z analiz, bo opisy marne, a do treści niczego nie wnoszą. Ot, takie "posmarowałem członka lubrykantem i...". No, chyba że to jest Milenka-Marlenka ze swym uroczym "weszedł w nią a potem jęczeli razem aż do rana" ;)

Dzidka pisze...
Ten komentarz został usunięty przez autora.
Anonimowy pisze...

Milenka to chyba miała jeszcze jedno charakterystyczne określenie, jak to było, "cała od spermy"?

kura z biura pisze...

Sceny łerotyczne były, a jak - w nawiasach pozaznaczałyśmy, co i skąd wycięto. Skupiłyśmy się bowiem na absurdzie historycznym, resztę już zostawiając w spokoju. Zresztą, były one pisane na zasadzie "przeczytam ileś tam blogasków, zobaczę, jak pisali o tym inni i dam radę!" - bez zastanowienia się, czy zachowanie np. Toma jest w ogóle prawdopodobne. Tom dobiera się do Dawida bardzo śmiało, wydaje się być nieźle doświadczony - a tymczasem wychowany został w hitlerowskich Niemczech, gdzie homoseksualizm był ostro tępiony (wspominany parokrotnie paragraf 175 kodeksu karnego, na podstawie którego zamykano homoseksualistów w obozach). No ale to tylko jedno z całego stada nieprawdopodobieństw... inne nie gorzej walą po oczach, jak choćby długowłosy, umalowany Dawid w roku 1943.

Anonimowy pisze...

Ja nie wiem, o co tyle krzyku. Składa się, że czytałam opko i nie było wcale złe, mimo nieścisłości i powierzchowności... One robią to dla zabawy, bo do jasnej cholery blog na Onecie nie służy chyba do tworzenia dzieł pretendujących do nagrody Pulitzera... I nie są wziętymi pisarkami, żeby pisać bezbłędnie, górnolotnie i ą, ę... Lubiłam wasze analizy, ale ostatnio zauważam tylko zwykłą złośliwość i robienie wszystkiego w kółku wzajemnej adoracji. Nie jest już prawie wcale zabawnie...

Dzidka pisze...

Anonimowa powyżej:
przeczytałaś analizę, komenatrze pod obiema częściami i NADAL NIE WIESZ, O CO TYLE KRZYKU?

Hej, ludziska, kto mi podniesie te ręce, co własnie mi opadły?

kura z biura pisze...

Dla zabawy, owszem. Ale zabawy różne bywają, mądrzejsze, głupsze i głupie bardzo...
Btw, nie wydaje mi się, żebyśmy ZWŁASZCZA w tej analizie prezentowały złośliwość i czepianie dla czepiania - jak widać z całej dyskusji pod obiema częściami analizy, temat dotknął i oburzył wiele osób, w tym takich, które nigdy wcześniej nie wypowiadały się pod analizami, a teraz poczuły, że muszą.
Oraz, jak zaznaczyła Dzidka we wstępie do pierwszej części, tym razem analiza nie miała pretendować do miana zabawnej i nie rozśmieszanie było jej celem.

Anonimowy pisze...

Dzidka, nie tylko Tobie ręce opadły.

Anonimowy pisze...

"Ja nie wiem, o co tyle krzyku."
Auuuuuuu1 Moja głowa. Jak Wy to robicie, że wytrzymujeci tyle razy walnięcia głowami o blat?

Tezet74

Dzidka pisze...

@Tezet74: mam kask. Jak kto się pyta, mówię, że rowerowy.

Anonimowy pisze...

Kura, Dzidka – podziwiam! To było na pewno najmocniejsze opko w historii NAKW.

Czytałam je na trzy razy, bo trudno było taką ilość głupoty od razu przetrawić. Ręce opadły mi całkowicie przy fragmencie, w którym Dawid się maluje…

Pozdrawiam
ZielonaZiuta

Anonimowy pisze...

Lodówka, bita śmietana, eyeliner - to jest śmieszne. Postawa głównego bohatera "mój biedaczku, tak się zmęczyłeś, torturując Żydów i Polaków, mimo że wcale tego nie lubisz, to teraz się pozabawiajmy" przedstawiona bezrefleksyjnie przez autorki - to jest przerażające.

Anonimowy pisze...

Więc ja już nie łapię... Pewnie co bym nie napisała zostanę zakrzyczana, bo ja wspomniałam wszystko odbywa się w kółku wzajemnego uwielbienia... Podobał mi się SuS jako analizatornia nastawiona na żarty, dobrą zabawę, ściganie błędów, absurdów... Niewyobrażalne jest teraz dla mnie strasznie podaniem bloga do usunięcia... Za co? Po co?
juderaed. O ironio.

kura z biura pisze...

Nadal jesteśmy nastawieni na żarty i dobrą zabawę przy ściganiu błędów - ale są tematy, które naprawdę TRZEBA potraktować poważniej. II wojna przedstawiona w ten sposób - to nie jest temat do śmichów chichów, nie dla mnie przynajmniej. Propozycje zgłoszenia do Onetu pojawiły się w komentarzach czytelników - jak widać niektóre osoby poczuły się dotknięte tym opkiem na tyle mocno, by zareagować w ten sposób.
Poza tym mam prośbę - mogłabyś się jakoś podpisać? Skoro już dyskutujemy, chciałabym robić to z kimś konkretnym, nie z jednym z grona anonimów.

Dzidka pisze...

Faktycznie o ironio. A "argument" o kółku wzajemnnej adoracji jest tak wyświechtany, że biją go tylko te: "bo wy zazdrościcie" i "a u was Murzynów biją". Swoją drogą, zważywszy ilość komentarzy od osób przedtem się nie ujawniających, to już raczej koło, nie kółko.

Anonimowy pisze...

No nie. Ona dalej nie rozumie! Ałtorki zrozumiały i przepraszały, że nieświadomie kogoś uraziły, a ta anomimowa powyżej dalej swoje. Nie chodzi o to, ze dziewczyny napisały głupie opowiadanie, bo różne głupoty krążą po sieci. Chodzi o to, ze umieściły akcje w konkretnym miejscu: obóz koncentracyjny Auschwitz! nie jakiś tam obóz, czy amerykańskie więzienie, tylko konkretnie TEN! i zrozum dziewczyno, że takie cos urąga pamięci co najmniej 1 MILIONA!!! ofiar tego miejsca! To jakby zamordować całą Łódź, albo większość Warszawy! i gdyby jeszcze postarały się w miarę wiernie odtworzyć atmosferę wojny, okupacji, czy wreszcie życia lagrowego, pewnie osoby takie jak ja, które czytają NAKW dla rozrywki nie wypowiadałyby się w komentarzach. Dotarło?

Tezet74

Anonimowy pisze...

Fakt, racja. JAKAKOLWIEK wojna to nie temat do "smichów chichów" ale wierzę, że dziewczyny piszące to opowiadanie nie miały wcale zamiaru się z wojny wyśmiewać, myślę, że to wyszło przez przypadek, jak sami wiecie, z niewiedzy, nieznajomości historii, z wielu innych powodów. I nie że "nie rozumiem". Mam po prostu trochę odmienne zdanie, nie do końca mi się to podoba ale również nie chcę kogoś gnoić, bo wiem, że tam gdzie to zamieszczę, sporo osób się za mną wstawi.
hasło: gonsi, prawie jak "goń się" :) Co pewnie wiele osób ma mi do powiedzenia. monique.

kura z biura pisze...

Ależ ja wierzę, że one nie miały zamiaru. Ale, jak również pisałam we wstępie do pierwszej części - ignorancja nie stanowi usprawiedliwienia. Powinny były się opamiętać już choćby po dyskusji z Lu, która gdzieś tam w komentarzach wytknęła im błędy oraz ogólnie niestosowność umieszczania takiej akcji w takich realiach - tymczasem jedyną reakcją było obwieszczenie "to jest fikcja historyczna" przed kolejną notką.

Dzidka pisze...
Ten komentarz został usunięty przez autora.
Dzidka pisze...

Ja też wierzę, ba, nawet jestem pewna, że nie miały zamiaru wyśmiewać się i urażać. To oczywiste. Ale - no co by nie mówić, to jednak uraziły. Wręcz obraziły, i NIE NAS.
Wyobraź sobie, monique, że w rozmowie ze swoją mamą (babcią, przyjaciółką, proboszczem, no kimkolwiek) obiecujesz, że nie masz zamiaru nigdy niczego ukraść. I mówisz to szczerze. Po czym idziesz do sklepu i coś kradniesz. Bo koleżankom się to podoba. Czyli co? Co jest warta deklaracja aŁtoreczek, skoro natychmiast potem robią coś, co jej zaprzecza? Nie sądzisz, że skoro nie świadczy o premedytacji (powiem, a i tak zrobię swoje, ha ha ha), to musi świadczyć o bezdennej bezmyślności (eeeee, oooo, to ja naprawde zrobiłam coś, czego obiecywałam nie robić, ale mimo wszystko nie rozumiem, dlaczego się mnie czepiacie?)?

Anonimowy pisze...

No tak, bronienie się tzw. "fikcją historyczną" było bądź co bądź jednak trochę... naiwne? i mnie również nie przekonało, zwłaszcza, że definicję fikcji trochę nie do końca dziewczyny rozumieją. Mimo wszystko uważam, że te wszystkie obelgi, może nie tyle z waszej strony co ze strony osób komentujących były zbyt brutalne. Umówmy się, nikt tu celowo nie wtykał polskiej czy jakiejkolwiek flagi w psią kupę. Hasło: prialinke. How sweet.
monique

Anonimowy pisze...

Dzidka, rozumiem, co masz na myśli, ale nie widzę tutaj związku z tym ich opowiadaniem - nie obiecywały nikomu, że będą poprawne, będą patriotkami, popiszą się perfekcyjną znajomością historii. Myślę że chciały dobrze, no może inaczej, nie chciały źle, ale to już pisałam - z tego wszystkiego wymieniłam kilka zdań z jedną z autorek, ponieważ napisałam do dziewczyn na ich sado-maso blogu o braciach K. który znalazłam na krótko przed usunięciem tego o wojnie - wiem, że nie są totalnymi ignorantkami. Coś po prostu trochę im nie wyszło, zrobił się z tego poważny fail.

Dzidka pisze...

Zaraz.

Po pierwsze - to opko _było_ wtykaniem flagi w kupę, jeśli już musimy posiłkowac się porównaniem do działań debila.

Po drugie - jakie _obelgi_ masz na myśli? O ile sobie przypominam, z cięższego kalibru padło "wielkie, k..., pisarki". Co jeszcze? Że są głupie? Że są bezmyślne? Że mają puste łby? Jak to powiedział mistrz Tuwim (albo Słonimski, nie pamiętam) - to nie obelga, to stwierdzenie faktu. Natomiast nie przypominam sobie prawdziwych OBELG, jak "k***wy", "dziwki", "p-lone ch**e" itp. Chyba że mówisz o Obrońcach Opka, którzy, wprawdzie nie bezpośrednio pod naszym adresem, ale jednak, pisali słowa powszechnie uznawane za wulgarne.

kura z biura pisze...

No dobra, ale jeśli flagę w kupę ktoś wetknie w nieświadomości (czym jest flaga? a może czym jest kupa?) to czy osoby to widzące będą mniej oburzone?
Komentatorzy generalnie mają u mnie prawo do wyrażania swojego zdania, nawet ostrego - rzadko kiedy coś wycinam, trzeba już naprawdę przegiąć. Mimo to, poziom komentarzy jest generalnie dość wysoki, ludzie nie wylewają tu pomyj jak na popularnych forach onetowych czy GW. Skoro więc poleciały ostre słowa, znaczy, naprawdę poczuli się dotknięci. I, powtórzę jeszcze raz, ignorancja/nieświadomość nie usprawiedliwia, tak jak nieznajomość prawa nie zwalnia od odpowiedzialności a pijaństwo nie jest okolicznością łagodzącą, gdy ktoś popełni przestępstwo.

Anonimowy pisze...

Miło się składa, bo akurat studiuję prawo, ale abstrahując od tego, też uważam, jak już wcześniej wspomniałam, że nieświadomość nie jest usprawiedliwieniem i nie zamierzam wcale was przekonywać, że jest inaczej. Jeśli o komentarze chodzi, gdyż w sumie w tej sprawie głównie piszę, po prostu wydaje mi się, że nie były współmierne do "winy". Przyjmuję do wiadomości, że wiele osób poczuło się dotkniętych. Ja nie do końca. I jak Kura zauważyła, ludzie mają tutaj prawo do wyrażenia swojego zdania, co też uczyniłam, mimo że poparcia nie uzyskam z w/w powodu. monique

Anonimowy pisze...

No, ok. Poniekąd czuję, że monique i do mnie pije. Starałem sie w swoich komentarzach nie robic wycieczek presonalnych pod adresem ałtorek. Jeśli było inaczej, niech mnie Sz.P Sz.P Kura i Dzidka poprawią. Natomiast rzeczywiście lekko zjeżył mnie kometarz moniqe pt. "ja nie rozumiem o co tyle krzyku". Mógłbym Ci monique wytłumaczyć, czemu opko mnie dotknęło, ale nie chcę się wywnętrzniać. Powiem tyle, że moja rodzina w pewien sposób ucierpiała podczas wojny, choc akurat w Auschwitz nikt nie zginął. Jeżeli poczułas się z kolei dotknieta moim komentarzem, to przepraszam. I jeszcze raz podkreślę, żeby to wybrzmiało jasno i przejrzyście: nie mam pretensji do ałtorek, że osadziły opko w takich realiach, ale za to,że ich się nie trzymały, wypisując dyrdymały pod płaszczykiem fikcji. Trylogia też jest fikcją, ale żołnierze walczących stron jeżdżą konno, używają XVII-wiecznej broni i nosza stroje z epoki. A tu? To obraża pamięć o ofiarach wojny, a nie gejowsko-kazirodcze porno. Nb. dzięki Wam o Wszechanalizatorskie za to, że oszczędziłyście nam czytelnikom tych scen "łerotycznych".

Tezet74

moneran - koles, który w Indiana Jones i Świątyni Przeznaczenia wyrywał serca nazywał się jakoś podobnie...

Anonimowy pisze...

popłakałam się. nie za śmiechu.
Aartz.

Pigmejka pisze...

Monique, piszesz, że Cię to nie dotknęło. To cudownie, wspaniale wręcz. No tak, bo kto by się przejmował jakimś milionem zabitych ludzi, przecież to dawno było i nieprawda. Rzeczywiście, nie ma tu czym się przejmować.

Ach, Ty beztroska, szczęśliwa dziewczynko, ciekawa jestem, czy mówiłabyś tak samo, gdyby tam zginął ktoś Ci bliski, gdyby wywieźli Ci tam rodziców, albo gdybyś sama trafiła do obozu i... wyrwała się z niego, ale po kilkudziesięciu latach wciąż budziła się w nocy z krzykiem.

Więc nie pisz, ładnie Cię proszę, o kółku wzajemnej adoracji na NAKWie, ani o tym, że analiza nieśmieszna. Ano, nieśmieszna, bo śmiać się czegoś takiego, to jak śmiać się ze stygnącego jeszcze trupa.

Pozdrawiam ozięble,
Pigmejka

kura z biura pisze...

Koleś nazywał się Mola Ram :)

Kod: pinesio. Taa, wtykamy szpilki i pinezki ;)

Szprota pisze...

Rozumiem oburz komentarzami czytelników, rozumiem niezrozumienie przyczyn zgłoszenia bloga do onetu, rozumiem także zarzut niezabawności analizy (chociaż byliśmy uprzedzeni, że nie dla funu ona robiona).

Nie rozumiem natomiast zarzutu o kółku wzajemnej adoracji.

Dzidka pisze...

Chciałabym jeszcze coś dopisać, co tłucze mi się po głowie, odkąd zaczęły się komentarze pod analizą.

Otóż, kiedy w ogóle zaczęłyśmy w zaprzyjaźnionym gronie omawiać to nieszczęsne opko i zastanawiać się, czy robić analizę, jedna z naszych koleżanek, nauczycielka (tylko teraz nie pamiętam, czy w gimnazjum, czy już w liceum), w dyskusji napomknęła o tym, jak pojechała ze swoją klasą do Auschwitz. I jak podczas zwiedzania obozu, cytuję:
"nawet największe klasowe buce zawarły szczęki".

I już. I tyle. I chciałabym, żeby to starczyło za ostateczny komentarz i odpowiedź, "o co tyle krzyku".

Anonimowy pisze...

Amen! Jak juz wyżej wspominałem, po tym, co zobaczyłem w Auschwitz nie miałem odwagi pojechać do Birkenau. A przeciez czytało się to i owo i wiedziało sie co nieco. Niech osoby, które nie wiedzą "o co tyle krzyku" wpiszą sobie w Google hasło "Auschwitz" i poogladają przynajmniej (nie bynajmniej!) zdęcia.

Tezet74

hasło: fuzzle - bardziejfrywolnego na koniec nie mogłem sobie wymyślić

Anonimowy pisze...

Nie, nie, nie masz za co przepraszać, ja się dotknięta nie poczułam, niespecjalnie poruszają mnie rzeczy napisane w internecie, jak również nie piłam do Ciebie, tylko do twoich komentarzy, jednak nie tylko do Twoich. Tak jak powiedziałam, ja po prostu uważam, że to wszystko, ten szum jest trochę na wyrost. To, że ktoś chciał napisać jakieś opowiadanko o swoim idolu (a myślę, że wielu z nas takie rzeczy pisało, ja jeszcze w zeszytach, bo komputera - a tym bardziej internetu - wtedy nie miałam), tyle że niefortunnie wybrał złe, niefortunne, nawet nieodpowiednie tło historyczne dla tej opowieści, nie znaczy, że można nazwać go kretynem. monique

Anonimowy pisze...

Napisać można wszystko, co dusza zapragnie. Co nie znaczy, że wszystko powinno się publikować. Jeśli nie widzisz różnicy, to nie ma o czym dyskutować...

Anonimowy pisze...

Wpisywać nie muszę - byłam. Poruszyło mnie, fakt. Aż tak, że zaczęły boleć mnie końce palców i ścisnęło się gardło w bezgłośnym łkaniu. Ale porównanie robienia zdjęć w piecu i wstawiania ich na nk a pisanie opowiadań z, jak już powiedziałam, niefortunnym tłem historycznym i nazywanie przez to kogoś kretynem nie jest połączone znakiem równości.

kura z biura pisze...

>Nie rozumiem natomiast zarzutu o kółku wzajemnej adoracji.

Oj Szpro, no nie udawaj, że nie wiesz, osocho.
Kółko Wzajemnej Adoracji, czyli po pierwsze, gdyby takie opko napisało nie obce dziewczę z netu, a znana nam wszystkim Szpro, czy Pigmejka - zamiast wrzasków oburzenia byłyby piski zachwytu, ze ach jakie to cudne i romanticzne. A po drugie - przecież od dawna wszystkim jest wiadomo, że po opublikowaniu analizy Kura wysyła Wszystkim Krewnym i Znajomym tajny okólnik na temat, w jakim tonie mają być utrzymane komcie - a jak ktoś się wyłamie, to ban.

No nie mów, że nie wiedziałaś!

Anonimowy pisze...

Aj, Kura, ja nie o tym... Nie ironizuj. Ja nie o analizujących osobach czy też ludziskach z pingerka - sama stamtąd was znam. Chodzi mi o ludzi którzy komentują w tonie "och, ach, analiza cacy, autorka bloga ble" bo wiedzą, że w większości tacy właśnie ludzie tu komentują.

mr freud pisze...

Sorry, że się wtrącę, ale:

"Moim zdaniem ałtorki są z tego samego gatunku, co dziewczyna robiąca sobie zdjęcie wewnątrz pieca krematoryjnego w Majdanku."

Wypraszam sobie. Dziewczynka robiąca zdjęcia w piecu miała bodajże 9 lat. Zabieranie takich dzieci do obozu zagłady i oczekiwanie, że pojmą o co w tym chodzi, jest absolutnie głupie, bo raz, prawdopodobnie nawet nie miała tego okresu historii, dwa - to dziecko, a dzieci takich rzeczy niestety nie rozumieją.

Dzidka pisze...

Kretynem - nie. Za to bezmyślnym głupcem - jak najbardziej.

Monique, nie wiem, czy byłaś kiedykolwiek w Auschwitz. Jeśli nie, to proszę Cię (i aŁtoreczki, jeżeli to czytają), żebyście się tam wybrały. Nie teraz, zaraz i natychmiast - ale żebyście jednak kiedyś to zrobiły. A wtedy zrozumiecie, dlaczego to opko wywołało takie oburzenie.

(Jeśli teraz odpiszesz, że byłaś - nie uwierzę, bo nie sposób wiedząc, co tam jest, tak lekce sobie ważyć to, co spłodziły dziewczyny.)

Ja w Auschwitz byłam trzy razy. Po tym pierwszym, gdy cały obóz zwiedziłam dokładnie, przysięgłam sobie, że dobrowolnie nie wejdę tam nigdy więcej. Niestety. Parę lat później byłam tam jeszcze raz z moim kolegą z Anglii i choć zostałam przed wejściem, to jednak musiałam tam po niego pójść, gdyż strasznie długo tam siedział, a gonił nas czas i musieliśmy wracać. Mimo że przebiegłam galopem pół obozu, musiałam go wyciągać akurat z baraku pełnego butów, okularów i włosów.

Za trzecim razem pojechałam tam jako opiekunka młodzieży. I ja byłam już przygotowana na to, co tam w środku jest. Ale wesołkowaci klasowi luzacy, którzy przez te kilka dni wycieczki przyprawili nas o parę siwych włosów, zzielenieli na twarzach i wymaszerowali na zewnątrz, by sobie (nawet nie po kryjomu) zapalić. A wyluzowane, cyniczne szesnastoletnie dziewczynki obejmowały się, płacząc.

Tyle ode mnie, chyba już sobie odpuszczę ciąg dalszy, bo im bardziej się w tę dyskusję zagłębiam, tym bardziej mi źle.

Pigmejka pisze...

"wybrał złe, niefortunne, nawet nieodpowiednie tło historyczne dla tej opowieści"

Monique, "Niefortunnym tłem" mogłoby być na przykład średniowiecze albo wiktoriańska Anglia. Ale NIE coś takiego jak OBÓZ KONCENTRACYJNY.

Ale jeśli naprawdę nie widzisz różnicy pomiędzy umieszczaniem akcji opowiadania w miejscu nietypowym, a umieszczaniem jej w obozie, oraz - jak napisała Sineira - między pisaniem, a publikowaniem czegoś, to ta dyskusja nie ma sensu.

"porównanie robienia zdjęć w piecu i wstawiania ich na nk a pisanie opowiadań z, jak już powiedziałam, niefortunnym tłem historycznym i nazywanie przez to kogoś kretynem nie jest połączone znakiem równości."
Tak, nie można tu mówić o znaku równości - bo wrzucenie zdjęcie to jednorazowy objaw głupoty, zaś publikowanie kolejnych notek (do tego koszmarnych pod względem językowym!), to objaw hm... "BRAKU ROZSĄDKU" wielokrotny i długotrwały - a co za tym idzie, jeszcze gorszy.

Anonimowy pisze...

To, że ktoś źle dobrał sobie epokę to może faktycznie nie powód do nazywania go kretynem. Wszak wszyscy popełniamy błędy itd. Problem pojawia się jednak, kiedy osoba taka uparcie w błędzie tkwi i pogłębia go nie wykazując NAJMNIEJSZEJ chęci zrozumienia o co tyle szumu. Mnie bezpośrednio również czasy wojny nie dotykają, nie wiem nic o tym by moi bliscy byli nią poważnie dotknięci, ale na Bora! Jestem osobą wrażliwą, świadomość tego, że II WŚ zebrała tak okropne, ogromne żniwo po prostu mnie zatrważa, zasmuca i zmusza do zastanowienia. Z kolei to opko mnie po prostu przeraża. Nie jestem w stanie pojąć jak bardzo trzeba być ograniczonym, żeby tak lekko przekraczać pewne granice, a za jedyne (a co najlepsze - 'usprawiedliwiające' w pełni) wytłumaczenie mając 'to tylko fikcja!'.
AŁtoreczki powinny jak feniks spłonąć, tyle że ze wstydu i odrodzić się zawstydzone obrzydlistwem, które popełniły i wolne od podobnych pomysłów. Amen.

Aartz

kura z biura pisze...

No ale zdjęcie w piecu też można nazwać po prostu "niefortunnym" i tłumaczyć, że "to przecież dziecko, nie zdawało sobie sprawy..."

To nieszczęsne opko, uważam, było nawet gorsze od zdjęcia w piecu - bo tamto było jednorazowym wybrykiem dziecięcej bezmyślności, a to ciągnięte było przez ponad trzydzieści odcinków mimo wcześniejszych sygnałów "przestańcie, bo się źle bawicie". Co więcej, zebrało grono fanek, a być może zainspirowało kogoś do własnej podobnej tfurczości...

To nie jest tylko kwestia "niefortunnie dobranych realiów" - to kwestia jakiejś szczególnej ślepoty, która sprawia, że w postaci SSmana widzi się tylko popkulturowy Czarny Charakter, taki piękny, taki męski w tym swoim skórzanym płaszczu! Ślepoty oraz - no cóż - głupoty, która nie pozwala domyślić się, ze są realia, których lepiej nie używać jako tła dla banalnej historyjki miłosnej.

Seiridis pisze...

a mi się tak trochę przykro zrobiło i nie chodzi mi o opowiadanie (bo opowiadanie jest wg. mnie naprawdę okropne), ale przy poprzedniej analizie Analizatorzy i nie tylko, gnoili chłopaka, kiedy powiedział, że umarł mu ktoś w rodzinie.
Śmierć śmierci nierówna? Bo o tej obozach wszyscy pamiętają i mówią, o tej małej nie? Ja nie mówię, że okoliczności są takie samo, bo mnie naprawdę przeraża ile wtedy osób zginęło.
Ale jak chłopak podał taki argument, to czy tak trudno było go po prostu przemilczeć i przyczepić się do czego innego? :(

Z oburzeniem całkowicie się zgadzam.
Z monique już mniej (wybacz :)).
I z tym kółkiem wzajemnej adoracji jeszcze mniej. Nie twierdzę i nigdy nie powiem, że nie jesteście wszystkie obiektywne względem siebie.
Ale wiecie, z boku to CZASAMI (tylko czasami) tak troszkę wygląda. Ale to po prostu wynika z tego, że jak ktoś jest długo i rozmawia, to się tworzą te więzi - naprawdę, rozumiem to.

Ale jakbym kiedyś mogła zobaczyć analizę jakiegoś "opka" Szproty czy Dzidki, to by było nawet zabawne.

No. Tyle. Starałam się pisać jak najdelikatniej i naprawdę nikogo nie urażać. Jeśli jednak komuś zrobiłam przykrość - przepraszam.

Anonimowy pisze...

Dzidka, nie napiszę teraz, że byłam, przeczytaj proszę mój poprzedni komentarz. mon

Anonimowy pisze...

Mr Freud. o ile wiem, wstęp do muzeów typu Majdanek jest od 13 lub 14 lat, w tej chwili nie pamiętam. A 13-latki już powinny wiedzieć do czego służyły piece krematoryjne. Jeżeli to było 9-letnie dziecko, tym gorzej, bo czym skorupka za młodu nasiąknie... Poza tym pamiętaj, że ta historia skończyła się w SRiN. Nie wiem jak, bo nie śledziłem, ale sprawa była.

Tezet74

furrie - nic dodać.

Anonimowy pisze...

"(...)jeśli naprawdę nie widzisz różnicy pomiędzy umieszczaniem akcji opowiadania w miejscu nietypowym, a umieszczaniem jej w obozie, (...) między pisaniem, a publikowaniem czegoś, to ta dyskusja nie ma sensu." Po czym wniskujesz, że tego nie rozumiem? mon

Dzidka pisze...

@Seiridis - o ROTFL! Analizy opka Dzidki nie ujrzysz nigdy, ponieważ Dzidka pisała opka w zeszytach 20-23 (!) lata temu, gdy była młodziutką dziewczynką, oraz czytały te opka DWIE (przez pewien czas cztery) osoby (które nb wyrażały swoje opinie, i te opinie, uważaj, były brane pod uwagę!). Tak że trafiłaś kulą w płot. Wbrew temu, co wam się wydaje, my - Analizatorzy - nie mamy po piętnaście, szesnaście lat. Serio :)
Co do opka, gdzie argumentem Pisaka było "a bo wy jestescie tacy wredni, a przeciez mnie ktos właśnie umarł" - komentarz zostawiam tym, którzy je analizowali.

kura z biura pisze...

Moje opko wisi dostępne w sieci, jeśli ktoś chce je zanalizować - proszę bardzo :)

http://notatki-na-marginesie.blogspot.com/

Pigmejka pisze...

"Po czym wniskujesz, że tego nie rozumiem? mon"
Bo gdybyś rozumiała, nie broniłabyś aŁtorek tego opka.

Anonimowy pisze...

O, znowu sie odezwala oburzona obronczyni. Sluchaj, ałtoreczki mialy duzo, duzo szczescia, ze jedyne, co je spotkalo, to krytyka i analiza na NAKWie i dobra rada usuniecia opka z postraszeniem Onetem. W ostatniej chwili usunely, bo juz zastanawialam sie, jakiemu dziennikarzowi to podeslac, a wtedy - zapewniam Cie - dopiero by zrozumialy, co to znaczy klopoty.

Croyance

Dzidka pisze...

A jeszcze co do mojego opka - jak napisałam wcześniej, dawałam go tylko do przeczytania kilku przyjaciółkom. Nie plakatowałam go na mieście albo po całym kraju - co wówczas byłoby odpowiednikiem dzisiejszej publikacji w Internecie :)
Dobra, lecę spać wreszcie.
Hasło: patil. Parvati czy Padma? ;)

Anonimowy pisze...

"To, że ktoś chciał napisać jakieś opowiadanko o swoim idolu (a myślę, że wielu z nas takie rzeczy pisało, ja jeszcze w zeszytach, bo komputera - a tym bardziej internetu - wtedy nie miałam), tyle że niefortunnie wybrał złe, niefortunne, nawet nieodpowiednie tło historyczne dla tej opowieści, nie znaczy, że można nazwać go kretynem."

Darujmy sobie stopniowanie nierozważny-głupek-kretyn itp., dobrze by było, żeby do każdej autorki wreszcie dotarło, że fantazjować sobie może, ile dusza zapragnie, ale z szacunku dla swojego idola można by się powstrzymać od publikowania opowiadań, w których robi się z niego zboczeńca, gwałciciela czy nazistę.

Ewa

mr freud pisze...

"Jeżeli to było 9-letnie dziecko, tym gorzej, bo czym skorupka za młodu nasiąknie..."

Wątpię, aby wtedy czymkolwiek nasiąkała. Raczej po prostu nie rozumiała, w jakim miejscu się znalazła, bo niby jak miała zrozumieć. Dzieci do mniej więcej 12 roku życia ogólnie problem ze zrozumieniem innego rodzaju tragedii niż osobiste. Nie mam pojęcia, co chciała osiągnąć osoba zabierająca 9- czy 12-latke do Auschwitz.

Seiridis pisze...

cieszę się, że nikogo jednak nie uraziłam :D
i zdaję sobie sprawę z tego, że nie jesteście wy, analizatorzy, dzieciakami, bo kurde... o ile niektóre odzywki - owszem, trochę zdają się takie 'młodzieżowe" (boże, jak to brzmi), o tyle... który gimnazjalista wiedziałby tyle rzeczy? : D

Tak więc domyślam się, że już nie dzieciaki - to na pewno. A ile dokładnie macie lat - nie wiem. x]

Anonimowy pisze...

Wiecie, jak ktoś wcześniej powiedział to jest trochę tak: lodówka, makijaż itp. są śmieszne. Ale to, że Bill-Dawid pociesza i gotuje dla biednego Tomusia, który jest przecież taki zmęczony po pracy polegającej na torturowaniu polskich więźniów i uciszaniu powstania w gettcie jest straszne. I to, że to jest traktowane jako obraz romantycznej miłości pokonującej przeciwności.
O ile błędy w realiach można wybaczyć, stwierdzić, że "cóż, niedouczone, następnym razem zrobią risercz", o tyle to drugie to obraza pamięci ofiar II WŚ.
sin
hasło: ingsato

Anonimowy pisze...

"Nie mam pojęcia, co chciała osiągnąć osoba zabierająca 9- czy 12-latke do Auschwitz."

A, co do tego to pełna zgoda.

I dobranoc wszystkim, czas wreszcie zgrać oko z poduszką

Tezet74

kura z biura pisze...

Boru, też oglądasz właśnie "Samowolkę"?

Szprota pisze...

@Ale jakbym kiedyś mogła zobaczyć analizę jakiegoś "opka" Szproty czy Dzidki, to by było nawet zabawne.

Problem polega na tym, że nie pisuję opek. Ale cieszę się, że za moich nastoletnich czasów nie było internetu, bo pewnie bym je publikowała, a były słabe i złe.

Teraz po prostu wiem, że Szpro cannot into fiction, jakąkolwiek.

Co do wieku: generalnie cała ekipa jest co najmniej 20+, z przewagą pięknych trzydziestoletnich.

Murazor pisze...

No, ja coś-niecoś "za niepamiętnych czasów mojej młodości na Dalekim Zachodzie" pisałem, może powinienem dać reszcie Armady Wzajemnej Adoracji do analizy? ;-)

Hasło: trock - i obejdą się ze mną jak Lenin z Trockim.

kura z biura pisze...

Albo takie wytrawne te Twoje opka ;)

Anonimowy pisze...

Hmmm, co do kółka wzajemnej adoracji... Raczej według mnie to po prostu analizatorzy się zaprzyjaźnili i odnoszą się do siebie właśnie jak przyjaciele. Myślałam, że dla wszystkich jest to jasne i oczywiste, ale jak widać; nie do końca :) I chyba każdy wie, że w kumpelsko-przyjacielskich relacjach raczej trudno doszukiwać się zbyt wielu zgryźliwości (bo chyba tego pani monique się spodziewała?). Do wzajemnej adoracji raczej jeszcze trochę tutaj brakuje i oby wciąż brakowało ;)
Nad pozostałymi "komciami" typu "nie rozumiem, o co tyle krzyku" załamuję już tylko ręce, bo do głowy siłą nikt nikomu nie wbije, że II Wojna Światowa (jak również każda inna wojna, niestety ta szczególnie) NIE JEST wspaniałym tematem na blogaskowe erotyczne opciątka. Jak ktoś NADAL nie rozumie, pomimo dwóch analiz i tylu komentarzy no to już chyba ratunku dla tego kogoś nie widzę.

Lukrecja

paulette pisze...

serio? ja pierdu, SERIO? wymalowane oczka, dąsanie i WĄSKIE SPODNIE, bita śmietana i wielki miś i róża, tolerancyjny tata - nie ogarniam. chciałabym spotkać te dziewczyny, żeby trzepnąć każdą w łeb, bo to się w ludzkiej pale nie mieści, żeby gówniarstwo sobie dupy wycierało cierpieniem milionów. pomysły, gdzie te beztalencia mogą sobie dogadzać się skończyły, to, DLA KOMCIÓW, HEJHO, umieśćmy ich w czasach wojny! nie no, bomba pomysł, serio, jak na to wpadłyście? bo ja wiem jedno: ludzka głupota właśnie sięgnęła dna. nie ma wyłumaczenia, które mogłoby to usprawiedliwić. to JAWNA KPINA, zarówno z wojny, obozu, jak i z mniejszości seksualnej, jaką są geje. jakbym była gejem, poczułabym się urażona, poważnie. moja rada: niech te przygłupie dziewczątka wyłączą komputery i znikną z sieci. niech ruszą mózgiem, zamiast czymś innym.
analizatorzy: zawsze Was ceniłam, ale teraz... no, chylę czoła. ja bym nie przebrnęła.

Anonimowy pisze...

Kółkiem wzajemnej adoracji nie nazwałam analizujących tylko osoby tu komentujące, oraz już wcześniej napisałam że DOCIERA do mnie, że wojna nie jest tematem odpowiednim do hi hi, ha ha, ale chyba nikomu to się nie jakoś nie rzuciło w oczy, tylko tyle chciałam dodać. mon

Anonimowy pisze...

Nie rzuciło się, bo to co robisz temu przeczy.

A.

Gabrielle pisze...

Wszystkie gazety pisały o dziewczynce, która zrobiła sobie zdjęcie w piecu, jako o nastolatce. Nie miała 9 lat, miała co najmniej 14, ale mniej niż 17.

@Seiridis
Co do czepiania się Antypaladyna: wyobraź sobie, że ktoś na uczelni pisze pracę zaliczeniową. Oddaje. Po oddaniu pracy, umiera mu ktoś w rodzinie. Wykładowca pracę sprawdza, praca jest do niczego. Wzywa studenta i przedstawia swoje liczne uwagi krytyczne do pracy napisanej przed śmiercią członka rodziny. Student obraża się za krytykowanie, bo przecież dopiero ktoś mu umarł.

Anonimowy pisze...

Urwał nać, Antypaladyn a ten potworek (opowiadanie) to przecież dwie zupełnie inne rzeczy!

Antypaladyn powoływał się na śmierć kogoś ze swojej familii by wytknąć rzekomą niestosowność krytyki ze strony NAKW, a tutaj AŁtoreczki jawnie (świadomie bądź nie, doesn't mattah) kpią z tragedii. I to z tragedii tak wielkiej jak obóz koncentracyjny.
Gdyby Antypaladyn w swoim tworze dopuściłby się szydery z czyjejś śmierci, wtedy oba przypadki można by porównać.

Co jeszcze o traumie jaką wywołuje Auschwitz - rozmawiałem na ten temat z przewodnikiem, który stwierdził, że codzienne, wielokrotne oprowadzanie grup wcale nie sprawia, że to powszednieje. Wręcz przeciwnie - na przykład bardzo często śni o tym, że jest więźniem w Oświęcimiu. Piła mechaniczna mi się w kieszeni otwiera, gdy przypomnę sobie jak mówił, że mimo to jest tam przewodnikiem, by nikt nie zapomniał o tym jak wielką tragedią był ten obóz i zestawię to sobie z opkiem ałtoreczek.

Jeszcze jedno... Czy tylko ja zauważyłem ten przerażający fakt? Oświęcim byłby naprawdę ładnym miastem, (sam park przy wejściu do muzeum w obozie o tym świadczy) gdyby nie piętno historii.

Wybaczcie ogólną nieskładność i chaŁos, ale... nieprzespanej nocy znojnej jeszcze mam na ustach ślad.

Pan Mięsień.

kura z biura pisze...

No to cieszę się, że dotarło, bo zaczynałaś od "O co tyle krzyku, a cóż one takiego złego zrobiły, ten blog wcale nie był taki najgorszy, przecież to tylko dla zabawy, a wy się złośliwie czepiacie"

Anonimowy pisze...

I dalej tak uważam.

Anonimowy pisze...

Spoleczenstwo, ktore nie uczy sie na bledach historii, jest skazane na ich powtarzanie. Dlatego tak wazne jest, zeby mloda generacja - ludzie w wieku ałtorek, a takze dzieci czesci z nas - rozumiala i znala przeszlosc, oraz wyciagala z niej wnioski.

Mowi sie, ze dzieciom trzeba dac korzenie i skrzydla. Kraj zlozony z ludzi bez swiadomosci wlasnych korzeni nie ma spoiwa, ktore trzymaloby go razem. Rozumiem, ze w wieku gimnazjalnym o takich rzeczach sie nie mysli, ale my - jak pisala Szprota, Dzidka - mamy juz inna nieco perspektywe.

Nikt z nas nie przypisywal ałtorkom zlej woli, zachowaly sie zreszta tu elegancko i grzecznie. Ale juz chyba zla wola lepsza bylaby niz bezmyslnosc. Zwlaszcza, zwlaszcza w kwestii Holokaustu! Nie chce tu trabic z grubej rury, ale to jest cos, co NIGDY, NIGDY nie powinno sie powtorzyc. Jesli jednak przestaniemy o tym pamietac, zaczniemy splycac, jestesmy na najlepszej drodze, by przezyc to jeszcze raz. Przemyslcie to sobie.

Croyance

Anonimowy pisze...

Wyobrażam sobie, jak po koncercie Tokio Hotel autorki biegną do Toma po autograf i swoim dziurawym niemieckim chwalą mu się, że opublikowały w Internecie opowiadanie, w którym zrobiły z niego esesmana.

Anonimowy pisze...

No, robia chlopcom publicity, ze hey. Pisalam o tym pod pierwsza czescia analizy, ale co pomysleliby bracia Kaulitz wiedzac, ze mlode Polki tak sie zabawiaja? Jeszcze ich babcie przezyly dramat wojny, teraz - Bogu dzieki - chociazby muzyka pop buduje wspolne relacje, a tu: 'hej Tom, mam taka fantazje, ze jestes gestapowcem' ... A starzy Niemcy na to: glupi, glupi Polacy ...

Croyance

kura z biura pisze...

Tak właściwie, chciałam zauważyć jedną rzecz. Z całej tej dyskusji można wyciągnąć wniosek, że jedyną "winą" tego opka i powodem, dla którego trafiło ono do analizy, było użycie II WŚ jako tła. Nie jest tak do końca - opko było słabe tak ogólnie, wykazywało się brakiem logiki, kiepską konstrukcją bohaterów i wszystkimi innymi błędami, które zwykle zwracają naszą uwagę. Tak więc jest możliwe, że i bez tego wojennego tła, zakwalifikowałoby się. Oczywiście sama analiza byłaby wtedy inna, bez tego wysokiego poziomu wkurwu, bardziej przypominająca może analizę o Łowcy Hermo... Niemniej, nie było wcale tak, że "tylko wojna jest be, cała reszta w porządku".

Anonimowy pisze...

Monique, to czemu tak zawzięcie bronisz tych ałtorek od siedmiu boleści, ja nie rozumiem!
Zrobiły sobie hecę z Generalnej Guberni, okupacji, Auschwitz, SS obdarowały dziwnymi jakimiś zasadami, uważały, że istniały telewizory, lokówki, lodówki i śmietany w sprayu, Himmler podlegał pod sierżanta a po wyrzuceniu z Luftwaffe można było się zapisać do SS niczym na zajęcia szycia na tamborku. Zero logiki, psychologii, przyzwoitości i jeszcze miały czelność twierdzić, że niektóre historie usłyszały od rodziny!
Ciekawa byłabym reakcji nieszczęsnej rodziny...
/wysapała się/Nie broń ich. Nie ma kogo.
Pozdrawiam - Barty.

SStefania pisze...

pisanie opowiadań z, jak już powiedziałam, niefortunnym tłem historycznym i nazywanie przez to kogoś kretynem nie jest połączone znakiem równości.
A-ha, to do mnie pijesz, jak sądzę, Monique? Ja wszak nazwałam ałtoreczki kretynkami.

Wszyscy się wokół tłumaczą, że nie pisali ad personam, że odnosili się do opka, że wierzą w różową, puszystą nieświadomość ałtoreczek. I mówią prawdę. Ale ja do tych osób nie należę, bo w ogóle nie jestem z tego "kółka wzajemnej adoracji". Dlatego nie powstrzymuję się przed ostrymi słowami żeby nie urazić Kurci i Dzidusi, które są grzeczne i dobrze wychowane, bo znam je tyle co z analiz i tę pierwszą trochę z jej Pingera, czyli prawie w ogóle. Choć liczę się z tym, że mają pełne prawo kazać mi się zamknąć lub pokasować moje komentarze, są w końcu u siebie i szanuję to - ale nie będę im się specjalnie przypodobywać. A chwalę analizatorów wtedy, gdy wykonają świetną robotę, sama przecież wiem, że pozytywny feedback jest ważny, właśnie zwłaszcza od obcych. Dlatego chwalę też komiksiarzy, fansuberów i innych ludzi z internetu, którzy dodtarczają mi rozrywki w jakiejś formie.

I nadal uważam wypisywanie takich rzeczy za, jak rzekła Pigmejka, objaw hm... "BRAKU ROZSĄDKU" wielokrotny i długotrwały - czyli, po mojemu, kretynizm. Zdania nie zmienię, nie będę się tłumaczyć że miałam coś innego na myśli and whatnot.

Akurat wycieczka do Auschwitz-Birkenau nie zszokowała mnie aż tak bardzo jak niektórzy tu opisują - czytałam wcześniej sporo, internety przyzwyczaiły mnie do drastycznych treści, a pogoda tamtego dnia była naprawdę cudna. Oczywiście nie chcę wyjść na demonstrującą olewactwo zimną sukę - parę rzeczy zrobiło na mnie wrażenie no i cały czas myślałam o tym, że za czasów obozowych zamiast tej soczyście zielonej trawy było tam tylko błocko.
Ale nawet brak przerażenia tym wszystkim nie powoduje, że nie mam szacunku do pokrzywdzonych w tamtych wydarzeniach. Dlatego też nie lubię Hetalii, która takie tragedie trywializuje. I yaoi, które powtarza homofobiczne bzdury, np. że gej myśli tylko o ssaniu kutasów, nawet, gdy jego życie jest zagrożone.

Wypisując coś w internetach staram się wcześniej pomyśleć, czy ktoś nie będzie czuł się urażony - dlatego antysemickimi żartami o mydle z dziadka nie dzielę się publicznie. I dlatego nazwałam je kretynkami z pełną świadomością.

Hagath pisze...

Co do wieku dziewczynki z fotki w piecu krematoryjnym - ja takie zdjęcia widziałam co najmniej trzy. Nie wiem, wokół którego było najwięcej dymu. Na jednym faktycznie była dziewięciolatka (aż strach pomyśleć, kto jej zrobił to zdjęcie i że mógł być to rodzic), na pozostałych - nastolatki około 15 roku życia. One już prezentowały głupotę własną, nie rodzicielską.

Anonimowy pisze...

O tym zdjęciu: http://lublin.gazeta.pl/lublin/1,35640,5689292,Prokuratura_bada_sprawe_zdjecia_w_piecu_krematoryjnym.html

Feyelle pisze...

Zgłoszenie! Polecam wzięcie pod uwagę analizatorom, kolejny blog ''historyczny'', tym razem Dziady Mickiewicza i stan wojenny.

http://dziady-kalwaryjskie.blogspot.com/

Dzidka pisze...

Świetne :D
"Więc słuchajcie i zważcie u siebie,
bo to prawda jest oczywista:
choć mrzesz z głodu, przenigdy ciebie
nie wspomoże tytuł magistra."

Trudno oceniać po czterech rozdziałach, ale imho bardzo dobra trawestacja :)

Hasło: Sting... a ten tu czego?

Anonimowy pisze...

Nawet nie byłam taka wkurwiona zaraz po przeczytaniu opka. Ale zdanie "nie wszyscy Niemcy byli źli" przypomniało mi reportaż Hanny Krall "Fantom bólu". Przeczytałam go po raz kolejny. Po raz kolejny mną wstrząsnął. I dotarł do mnie ogrom ignorancji ałtoreczek.
Niech poczytają twórczość Krall, niech pooglądają filmy o wojnie, niech pojadą do Oświęcimia, a same wrócą tutaj kajając się i będą się wstydzić za to, co stworzyły.
Nie mogę uwierzyć, że są w moim wieku. Rok temu nie mogłam też uwierzyć, że część maturzystów nie zdała matury z polskiego, bo nie wiedziała, kim jest Edelman i myślała, że chodzi o obóz koncentracyjny. Teraz trochę mniej mnie to dziwi, za to cały czas oburza.
Niesmak. Po prostu ogromny niesmak.

Dżul


hasło: mende. Mendy? Merde? Oba słowa pasują do sytuacji.

Anonimowy pisze...

Ja sobie odpuszczę obie części i poproszę o coś znośniejszego w kolejnej analizie.
Koyomi

Anonimowy pisze...

Pomijam niestosowność wątku pacyfikacji getta i wielu innych. Zastanawia mnie, po jaką cholerę autoreczki porywają się na opisywanie scen, których same nie potrafią sobie wyobrazić. Przesłuchanie Mateusza Kowalika przez Toma to jakaś parodia. Czemuż one się nie skupią na tym, co jest im dobrze znane, zakupach w galeriach handlowych czy grze w butelkę...

Anonimowy pisze...

Opowiedziałem mojemu dziadkowi który był w AK to co ałtorki napisały w tym (po)tworze. Dziadek siedział kiedyś w pokrzywach jak uciekał łapance. Skomentował to tak: "Jak bym ku*wa wiedział gdzie tego nagana zakopałem to już bym zastrzelił"

Nic dodać nic ująć

Dzidka pisze...

Pozdrawiamy Dziadka!

Anonimowy pisze...

...nie no, to już jest coś niesamowitego. Takie coś powinno być karalne. Ja rozumiem, nie każdy dochodzi do II wojny w szkole, ale jak się człowiek za coś bierze, to powinien mieć blade pojęcia. Tu każde zdanie sprawiało, że waliłam głową o blat.

Ale.

"A co do tego burdelu to świetny pomysł i wiesz, co?? Byłbym pierwszą osobą, która przyszłaby na Twój osobisty kurewski popis - zaśmiałem się szyderczo, na co jego gęba przybrała złowieszcze oblicze i rzucił się na mnie, lecz zapomniał, że z Niemcami to nie przelewki i natychmiast odbił się od przeciwległej ściany, o którą zresztą obił sobie łeb...
-Sam tego chciałeś skurwielu!! – próbował mi oddać, ale coś mu nie wyszło
Tja. Więzień, który próbuje bić się z gestapowcem... *kiwa głową z absolutną, buddyjską rezygnacją*"

Z tym fragmentem nie mogę się do końca zgodzić. Znane są bowiem dwa przypadki...

Jeden to młody AK-owiec z Wilna, nazwiska niestety nie udało się mi poznać. Gestapowiec odwrócił się do biurka - pewno po pałkę - a ten go złapał, rozwalił łeb o ścianę, dokumenty spalił i prysnął oknem (miał szczęście, pierwsze piętro).

Drugi to imć generał Roztworowski. Pana generała przyskrzyniło gestapo. Za Wikipedią: "Według ustaleń kontrwywiadu AK podanych przez Jerzego Ślaskiego gen. "Odra" po areztowaniu traktował przesłuchujących jak powietrze i cały czas modlił się, a gdy oficer SS Heinrich Hamann uderzył go w twarz, oddał mu trzykrotnie, po czym chwycił krzesło i uderzył nim drugiego gestapowca, jednak zaraz potem został uderzony od tyłu w głowę żelazną sztabą przez trzeciego hitlerowca, a następnie zmasakrowany na śmierć lub rozstrzelany dzień później."

Przypadki jednostkowe, wyjątki potwierdzające regułę - ale zdarzały się.

Nie czyni to jednak opowiadania ani trochę bardziej wiarygodnym, prawdopodobnym ani znośnym. To jest paskudne. Prawie na miarę sweet fotek w piecach krematoryjnych.

Gratuluję cierpliwości do analiz.

Pozdrawia Ell.

Nemain pisze...

Czytałam z zaciśniętą pięścią.

Whisper pisze...

Pokłony Analizatorkom się należą. Tak, jak kilka osób już napisało - nie byłabym w stanie zrobić tego, co Wy.
Co do opka - pamiętam, dwa lata temu rozmawiałam z tatą właśnie o II wojnie i o życiu po niej. Pierwszy raz w moim skromnym życiu zobaczyłam, jak płacze.
Słowa nie wyrażą.


Dodam coś od siebie a' propos filmu o obozie zagłady. Kiedyś był pokazywany na HBO film pt."Primo". Historia na podstawie książki włoskiego Żyda, Primo Leviego(niestety, tytułu nie pamiętam), który przebywał w obozie koncentracyjnym w roku 1944. Film naprawdę warty obejrzenia.

Pozdrawiam wszystkich. Dziadka też.

Człowiek Facepalm pisze...

Ciekawe: Oglądając telewizję, Dawidek dziwi się krasnoludkom w pudełku, ale w kinie już nie boi się olbrzymów na ekranie :)

Anonimowy pisze...

Ten utwór – dziw to rzadki w kronikach ludzkości!
Wart głębokiej krytyki, szyderstwa, litości,
Lecz raczcie się zapytać swojego sumienia,
Czy wart jest w sercach czynić tak wielkie wzburzenia?

Utwór jest marny (choć w porównaniu z opowieścią o Stevenie przynajmniej napisany po polsku), obśmiałem się nieraz nad naiwnością tfurczyń (brakowało tylko dzwonienia z komórki po taksówkę) i krytyka merytoryczna, którą tu widzę, jest na miejscu. Jednakże wytoczono tu również parę armat zdecydowanie za wielkich. Zbezczeszczenie, profanacja, zawiadomić Onet, Gazetę Wyborczą, policję, pewnie jeszcze prokuraturę i Centrum Wiesenthala.
Żadnej profanacji czegokolwiek tu nie widzę. Ałtorki widzą okupację jako coś strasznego, a Oświęcim jako tej straszności kwintesencję, przykrawają sobie to jednak do swojej wrażliwości i swoich doświadczeń. Wzięły się za pisanie o czymś, co się wymyka ludzkim wyobrażeniom. I są skutki.
Nawiasem mówiąc tutaj ludzie, którzy mogliby mieć dzieci w wieku ałtorek, też popełniają błędy merytoryczne, których mogliby bez trudu uniknąć, jak choćby kpiny z Pomorskiej, na której faktycznie było Gestapo, lub poniższe:

[„Herr Sturmscharführer proszę mnie tak nie przeceniać"

Po cholerę one do rozmów Niemców przytaczanych po polsku wciskają tych Herrów Cośtamführerów? "Panie sierżancie" to za mało mroczne dla strasznych wojennych realiów?]

Wciskajå różnych Scheissführerów, ponieważ Wehrmacht miał swoje stopnie, a SS swoje. Brunnera też w polskim tekście wszyscy tytułują Hauptsturmführerem, a nie kapitanem, również w tekstach non-fiction stopnie Wehrmachtu się tłumaczy, a SS zostawia w oryginale.
Natomiast SS-mani dla podkreślenia wojackiego koleżeństwa nie tytułowali się panami. A już na pewno nikt o SOBIE nie mówił „Herr Sturmbannführer“ na przykład.
Irytujące jest natomiast, że ałtorki strzelają –führerami na oślep i Sturmbannführer (major) wobec Hauptschaführera zachowuje się akurat odwrotnie niż by się należało spodziewać.
Zresztą w takich sprawach jak zależności służbowe w ogóle czują się niezbyt pewnie i nie zdają sobie sprawy, że komendant więzienia nie jest od prowadzenia śledztw i ani nie ma obowiązku przesłuchiwać więźnia, ani prawa go wypuścić. Więzień, który jest obiektem jakiegoś postępowania, siedzi do dyspozycji „gospodarza“ tego postępowania (w normalnych warunkach prokuratora lub sądu), a komendant więzienia ma dopilnować, żeby siedzieć nie przestał, żeby nie wyszedł z SS-manem na spacer, żeby go nie dopadł seryjny samobójca...

["- Pomijając wszystko czuję jednak patriotyzm wobec narodu i wiem, że muszę być okrutny..
-Rozumiem..- przytulił się do mnie - Bardzo chciałbym, byś nie musiał tego robić..
-Cieszę się, że to rozumiesz..- uśmiechnąłem się i musnąłem jego usta."
Dawid to rozumie? To gratuluję, bo ja za cholerę nie mogę.]

A ja bez trudu. To znaczy jedyna trudność polega na tym, że Dawid musi zrozumieć, że jego gach coś robi jego rodakom. Bo ogólnie to, że bliski człowiek ma pracę wymagającą robienia tego, czego akurat wymaga racja stanu czy inne wyższe racje (albo po prostu “za to mu płacą“, jeśli się jest na przykład żoną radcy prawnego parabanku), a o czym wolałoby się nie wiedzieć i o czym się w szczegółach wiedzieć nie chce – to się zdarza. I się żyje, kochając i nie zadając zbędnych pytań.

cdn., bo mi znaków za dużo wyszło

Anonimowy pisze...

cd.

[Anonimowy:
Czy naprawdę tak wiele wyobraźni potrzeba do poczucia, że umalowany chłopiec z długimi włosami nie pasuje do lat czterdziestych?]

Mniej więcej tyle, ile do przyjęcia do wiadomości, że dawno dawno temu nie tylko nie było kolorowych (ani w ogóle żadnych) telewizorów, ale w ogóle ludzie żyli inaczej.
Że mężczyźni nosili koszule i marynarki, a pod spodniami kalesony.
Że życie nawet teraz to nie artykuł w Bravo Girla ani felieton w Wysokich Obcasach, a wtedy to już całkiem z tym matriksem nie miało nic wspólnego. Wtedy nie było żadnych „orientacji“, była norma (o której realizacji też się w przyzwoitym towarzystwie mówiło rzadko i ogródkami) i zboczenia (o których się w towarzystwie nie mówiło wcale).
Że ojciec, jeszcze Niemiec i wojskowy, nie mówił 21-letniemu synowi „to jest twoje życie i ja to szanuję“. Nawet jeśli syn miał mniej ekscentryczne pomysły.
Że pytanie „co my mamy za sąsiadów?“ może paść dzisiaj na Kurdwanowie (Tarchominie, Retkini, Osiedlu Lecha, Chełmie, Czechowie, właściwe zakreślić), a nie wtedy w kamienicy, w której ludzie znali się jak teraz na wsi i wiedzieli sąsiedzi, za co czyj chłop siedzi.

[oczywiście, ze nr 483 nosił jakiś konkretny więzień, którego dałoby się sprawdzić, ALE PRZECIEŻ PO CO]

O tyle faktycznie „po co“, że dowolny numer KTOŚ nosił, napisze człowiek 135.793, a ktoś się czepi, że akurat ten numer trafił na kogoś z transportu z Warszawy (bo faktycznie trafił). Wystarczyłoby pi razy drzwi zorientować się, jakie mniej więcej numery w danym czasie nadawano. Oczywiście dalej jest ryzyko, że się trafi numer św. Maksymiliana albo rtm. Pileckiego, ale to tak nie bije po oczach jak te trzycyfrowe.

[A ja się pytam, czemu ałtoreczki wybrały sobie akurat Kraków?!]

Może są z Krakowa albo pasowała im stolica GG.

[Niestety nie ma też dobrego polskiego filmu o tej tematyce, który zwróciłby uwagę na to, że od 1939 roku w obozach zamykano przede wszystkim Polaków i w KL Auschwitz I (czyli tym w Oświęcimiu) to Polacy byli dominującą grupą narodowościową.]

„Ostatni etap“?
„Pasażerka“?
„Zapamiętaj imię swoje“?

[Ktora z Was wyobraza sobie dziewietnastoletnich napalonych facetow w pierwszej fazie namietnego romansu, ktorzy kupuja sobie MISIA i KWIATKI?]

Co Wy, k****, wiecie o samcołożnikach?
Ja bardzo mało… i dlatego jak napisałem romans, to hetero. „Oswoić smoka“ się nazywał.

[“Tja. Więzień, który próbuje bić się z gestapowcem... *kiwa głową z absolutną, buddyjską rezygnacją"

Z tym fragmentem nie mogę się do końca zgodzić. Znane są bowiem dwa przypadki...]

Był jeszcze Maciek Chołoniewski, ujęty, gdy stanął w obronie bitej kobiety. Na wszystkie pytania odpowiadał „wiem, ale nie powiem“, jednemu z przesłuchujących napluł w twarz. Zginał w Oświęcimiu zatłuczony przez SS-mana czy kapo, przed którym nie zdjął czapki.
Byli też ludzie, którzy atakowali przesłuchującego w nadziei, że go wyprowadzą z równowagi i zastrzeli. Nie działało.

kura z biura pisze...

Anonimie, podpisz się jakoś, szkoda, żeby taki fajny, merytoryczny komentarz wisiał tu sobie tak anonimowo. :)

Anonimowy pisze...

Co, ludzi nie poznajesz? Arthur Weasley się kłania.

Uwaga po naradzie z żoną: prawdopodobnbie Melanie w ogóle by nie skojarzyła swojego narzeczonego i jakiegoś typa w dezabilu z homoseksualizmem, jeśli w ogóle wiedziała, co to jest. Dopatrywanie się wszędzie podtekstów homo jest czkawką po współczesnej afirmatywce. Ówczesna panna raczej byłaby skłonna przypuszczać, że panowie ostro popili jakiś czas temu, a teraz próbują się ogarnąć i byliby wdzięczni, gdyby zabrała kota z dywanu albo zrobiła coś, żeby tak nie tupał.
I należałoby się spodziewać reakcji w rodzaju "Tomek, doprowadź się do porządku. Nie ma żałośniejszego widoku niż esesman w gaciach".

kura z biura pisze...

A, witaj Arturze. No nie poznałam :)

Masz całkowitą rację z tym niedostrzeganiem kontekstu homo, porządna niemiecka dziewczyna tych czasów nie miałaby pojęcia o takich, tfu, sprośnościach, a jeśli nawet, to z pewnością nie podejrzewałaby o nie swojego narzeczonego.
W ogóle, jak już zaznaczyłam w analizie, sam Tomuś jest o wiele bardziej śmiały, pozbawiony zahamowań i wyedukowany jak na chłopaka wychowanego w tamtych czasach i warunkach. No a długowłosy, wymalowany Bill/Dawid w ogóle jest niewyobrażalny.

Anonimowy pisze...

Widzę, że dyskusja pod naziopkiem wrze, choć rzeczonego dawno już nie ma. A skoro Szanowny Poprzednik "czepnął" się mnie a'propos filmów, to muszę stwierdzić ad vocem: Pasażerka - zgoda, ale akcja toczyła się w Birkenau, bo tam był FKL. Zapamiętaj imię swoje - jw. Ostatni etap - nie znam. Generalnie uważam, że filmy o tej tematyce są pokazywane rzdko i głownie toczą się wokół holokaustu, czyli tak jak napisałem: "naziści zabijają Żydów". Jeśli jest to film amerykański, to naziści mówią po angielsku, Żydzi też i w żadnym momencie nie widać, że obozy są niemieckie. NB: widziałem kiedyś film, oparty na faktach, którego akcja między innymi toczyła się w Ravensbrueck. Otóż wyobraźcie sobie poziom mojego "wkórwu", gdy nad bramą obozową zobaczyłem napis: "work makes free"! (sic!).
Tezet74

Anonimowy pisze...

Oświęcim czy Brzezinka, to już dla zachodniego odbiorcy zupełny detal, prawie taki jak to, czy we wszystkich obozach tatuowano numery. Wszystkie obozy wrzuca się do jednego worka i potem wychodzą takie kiksy jak z dziadkiem Obamy wyzwalającym, zdaniem jego wnuka, Oświęcim.
Nad kwestią napisów pozostaje tylko spuścić zasłonę miłosierdzia. Natomiast z językiem sprawa jest bardziej złożona.
Nikogo nie bulwersuje, gdy Kloss rozmawia z Brunnerem po polsku, albo kpt. Wagner z por. von Nogayem (jako też c.k.dezerterzy między sobą). Rozmawiają w takim języku, w jakim nakręcono film, w realu zaś rozmawiali w jakimś tam języku zrozumiałym dla wszystkich zainteresowanych. Osobiście bardzo lubię oglądać "Stawkę" zdubbingowaną dla potrzeby telewizji NRD, ale nie każdy zna niemiecki. Niemcy z założenia filmy dubbingują i nie rozumieją, co śmieszy Polaków, gdy szeryf z pomagierami wpada do saloonu z okrzykiem "Haende hoch!".
"Pasja", nakręcona po aramejsku, to raczej wyjątek niż reguła.
Bardziej mnie jako tłumacza irytuje powszechne ignorowanie barier językowych. Wygląda na to, że wszyscy Polacy jesienią 1939 opanowali perfekt niemiecki, a dziewiętnastowieczni Indianie (w każdym razie ci na stanowiskach kierowniczych) władali językiem angielskim w stopniu przynajmniej umożliwiającym porozumienie się. Aczkolwiek były niechlubne wyjątki, z którymi Niemcy musieli porozumiewać się przez tłumacza, co widzimy w "Akcji pod Arsenałęm" (kobieta, która chce wracać na Pawiak) i "Jak rozpętałem drugą wojnę światową" (gospodyni wiejska).

Anonimowy pisze...

[Btw, zawsze mi zgrzyta “onegdaj” w znaczeniu “kiedyś”, ale, choć z trudem, godzę się, że słownik to dopuszcza (dla mnie to wciąż oznacza “przedwczoraj”).]

A to ciekawe, bo całe życie oznaczało "trzy dni temu". Przedwczoraj był poniedziałek, onegdaj niedziela.

Anonimowy pisze...

"Nawiasem mówiąc tutaj ludzie, którzy mogliby mieć dzieci w wieku ałtorek"

Ciekawe, w jaki sposób wywróżyłeś wiek anonimowych autorów kilku cytowanych komentarzy.

Anonimowy pisze...

Czuję się zgwałcony tym czymś. Podwójnie nawet, jako zainteresowany historią i personalnie.
Gdybym miał skondensować moje myśli w jakiś prosty przekaz, to zmuszony jestem posłużyć się zdjęciem.

Unknown pisze...

Tak się zastanawiam, czemu treść Wiekopomnego Dzieła, która u tylko komentujących wzbudza święte oburzenie i żądzę mordu na autorkach, u mnie wywołuje jedynie dziki śmiech i parsknięcie politowania na przemian z chęcią uderzenia czołem w blat biurka. Czy po prostu już taką jestem bardzo nieczułą osobą, czy też z powodu zainteresowania historią XX wieku w ogólności, a totalitaryzmem w szczególności naczytałam się już tyle książek o Rzeszy, że trzeba się bardziej postarać, by wprowadzenie naziolskich elementów było mnie w stanie zaszokować. A może ma to związek z faktem, że pradziadek nie siedział w Auschwitzu, tylko w sowieckim łagrze? Spróbowałam sobie wyobrazić, że autorki blogasa opisały w równie durny sposób sowiecki łagier i rzeczywiście, pierwszą moją reakcją był potężny wkurw, ale już po chwili wróciła poprzednia, tj. politowanie pt. "Jak można być takim debilem..." Nie dość, że pisać takie bzdury bez przygotowania w postaci lektury książek historycznych, to jeszcze je publikować w necie... W moim odczuciu te dziewczyny nie tyle obraziły ofiary wojny, co same sobie wystawiły świadectwo...

btw

"[Dawid następnego ranka wyprowadza psa na spacer]

Tam gdzie mieszkaliśmy mieszkali tylko Niemcy. Wymieniałem z nimi krótkie: "Guten Tag", nie wdając się z nimi w żadne dyskusje. Znałem dobrze niemiecki, ale bałem się, że mogą wyczuć ode mnie polski akcent"

Jeszcze bodajże za podstawówki pojechaliśmy na jednodniową wycieczkę do nadmorskiej, przygranicznej niemieckiej miejscowości. Scena, którą zaraz opiszę miała miejsce w sklepie z pamiątkami i - co istotne dla akcji - rzecz działa się po południu. Otóż koleżanka, jako że w szkole mieliśmy niemiecki, postanowiła być zajebista i błysnąć znajomością tegoż języka. Z promienną miną powitała Niemca za ladą słowami "Guten Morgen". Na to Niemiec, lekko skonsternowany, mówi, że "Nein", bo "Guten Tag"... ;) Oni NAPRAWDĘ tego pilnują. Tak więc Dawid, wyprowadzając RANKIEM psa na spacer i witając przechodzących Niemców słowami "Guten TAG" nie musiałby mieć nawet specjalnie wyraźnego polskiego akcentu, żeby Niemcom na ulicy coś zaczęło w tym momencie śmierdzieć ;)

co do tego:
"- Musisz zasalutować - powiedziałem, kiedy przed nami szło pięciu esesmanów..
Ja tylko skinąłem im głową, znałem ich."
Wrooooong. Salut jest pozdrowieniem wojskowym. Salutuje się do wojskowej czapki, nie do gołego, rozczochranego łba. Ergo - kto powinien zasalutować? Tom, oczywiście. Dla Dawida pozostawał zaś najpopularniejszy gest pozdrowienia czyli “Heil Hitler”."
Wrooooong ;) Salut jest - i owszem - pozdrowieniem wojskowym, tak się mogli witać żołnierze Wehrmachtu, ale nie SSmani. Oni właśnie by zrobili "Heil Hitler".

Anonimowy pisze...

To znowu ja, Arthur Weasley. I to, głupia sprawa, w obronie ałtorek. Dość mają na sumieniu rzeczywistych grzechów.

[[[Większość buntujących się ludzi wywożono do Auschwitz, Gross-Rosen, bądź Sachsen-Hausen]
Sachsen-Hausen? Gross-Rosen? A po kij od mietły miał ich ktoś wywozić w głąb Reichu, skoro Auschwitz był pod nosem?]
To tylko zabieg ałtorski pod tytułem “pochwalmy się, że znamy nazwy obozów koncentracyjnych”.]

Z niczego nie wynika, że ludzi wożono rutynowo do najbliższego KL. Już nie mówię o tym, że z Warszawy na Majdanek jest dwa razy bliżej niż do Oświęcimia, ale całą okupację trafiali Polacy, polscy Żydzi tudzież, do obozów w głębi Rzeszy. Nie tylko dlatego, że Oświęcim nie był z gumy. Obozy koncentracyjne były obozami pracy. Stawiano je tam, gdzie praca była, i dowożono siłę roboczą zgodnie z zapotrzebowaniem. Nie można było pakować wszystkich do Oświęcimia, bo nie mogli wszyscy robić benzyny syntetycznej, ktoś musiał ryć w kamieniołomach, kopać węgiel, budować samoloty...

Anonimowy pisze...

[[Cieszę się, że będę miał tam jednego z moich najlepszych ludzi. Wiem, że można na Tobie polegać Tom..]]
Jak on był najlepszy, to ja sobie nawet nie chcę reszty wyobrażać.]

Toteż właśnie przegrali tę wojnę...

Anonimowy pisze...

[co robicie w tej chwili ze swego bohatera? Podpowiem: galeriankę robicie...]

Tam zaraz galeriankę. Samcołożnika robią, którym wszak jest. Takim klasycznym "a ja ich torebką, torebką, aż mi się puder wysypał i szminkę zgubiłem". Do image'u, jaki mu autorki przydały, dane kozaczki akurat pasują.
Do realiów epoki kompletnie nie, ale to, że Dawid jest nie z tej bajki, zostało stwierdzone już dawno.

[Mężczyzna wolałby oficerki. O-fi-cer-ki. Ale nie ten, że zacytuję PLUS-a, Dawid mentalną pizdą porosły.]

Ach, co za homofobiczna mowa nienawiści ;)
Nie wchodząc w to, czym porastają obywatele o orientacji seksualnej innej niż ta najbardziej rozpowszechniona - cóż by taki, jak by to powiedzieć, młodzieniec o artystycznym guście erotycznym z nimi począł? Chodził zwinnym krokiem sarenki na swoich delikatnych nóżkach? To są genetycznie buty do konnej jazdy. Pieszo chodzi się w nich "mit ruhig festem Schritt", bo taki sposób poruszania się wymuszają. Bardzo fajny obuw, ale do naszkicowanej tutaj subtelnej postaci średnio pasuje.

Amai pisze...

Analiza genialna. Zwłaszcza rozwalił mnie ten kawałek z Himmlerem ;) A auŁtoreczki niech pomyślą jeszcze raz zanim cokolwiek napiszą.

Anonimowy pisze...

Domyślam się niestety, że po tak długim czasie dziewczęta te już dawno zapomniały o swoim jakże "chfalebnym tforze", ale mimo to nadal twierdzę: Zabić ! Zabić zanim złożą jaja!
Takiego Heinricha Himmlera nie powstydziłby się zapewne nawet serial "'Allo 'Allo", chociaż nawet oni nie posunęli się w serialu do tego stopnia, by z jednej z najważniejszych i najstraszliwszych postaci hitlerowskich Niemiec (prawa ręka Adolfa Hitlera do na litość boską...) zrobić taką ciumrę, która spowiada się przed jakimś tam kapitankiem i pokazana jest jak jakiś pierwszy lepszy sierżancik...
Po tylu latach wciąż podziwiam analizatorki.
Pozdrawiam OlkoProrok.

Anonimowy pisze...

Tak żeby nikt nie pomyślał, że coś podobnego wydarzyło się jednorazowo, albo że podobne rzeczy to tylko u nas są możliwe...

Oto znane arcydzieło w języku angielskim, od kilku lat krążące po sieci: https://www.fictionpress.com/s/2773304/1/The-Angel-of-Death

Ja to kiedyś czytałam w wersji "zanalizowanej" (próbowałam znaleźć linka, ale chyba już gdzies wyparowało). W wersji czystej przeczytałam tylko tyle, żeby się upewnić, że mam właściwy tekst. Więcej jest ponad moje siły.
Jeżeli komuś sę nie chce klikać: jest to (pisana całkiem poważnie) historia gorącej miłości, która połączyła piękną bohaterkę z czarującym... doktorem Josefem Mengele, rozgrywająca się na imponującym tle Auschwitz, wyposazona nawet w tak malownicze rekwizyty, jak np. zwłoki po wiwisekcji.

Unknown pisze...

Analiza napisana już dawno, ale z okazji nowego roku, postanowiłam ją odświeżyć. I boli. Dostałam raka oczu i mózgu. Makijaż Dawidka będzie mnie prześladował do końca moich dni. Podziw za przetrwanie. A w 2016 roku
nwm czego wam życzyć. Więcej takich opek i ałtoreczek, by wychodziły świetne analizy, czy jak najmniej pożeraczy szarych komórek. Tak czy inaczej SZCZĘŚLIWEGO NOWEGO ROKU ! Przepraszam, że późno, ale lepiej późno niż wcale ^^

Anonimowy pisze...

OK. A będąc ultrapoprawnym, Old Kinderhook.
Czytając całe opko, płakałam rzewnie. I to bynajmniej nie ze śmiechu. Skapitulowałam, kiedy Himmler - TEN Himmler, Heinrich Luitpold, urodzony siódmego października w Monachium... *recytuje krótką notkę biograficzną, żeby nie było wątpliwości, o kim mówimy* - zachował się jak lekko zestresowany kapral Wiaderny.
Pominę wszystkie oczywiste błędy - Analizatorki poświęciły na nie czas, nerwy i zdrowie - i zastanowię się nad jeszcze jedną kwestią. Mianowicie - doboru realiów.
Skąd pomysł, że homoseksualizm (a do tego zbrodnia rasowa) kwitnący w najlepsze na terenach okupowanych będzie... uroczy, czy coś? Osobiście żałuję, że nie rzucili tego w średniowiecze. Tam byłoby romantyczniej - bo cóż bardziej chwyta za serce, niż miłość lekce sobie ważąca dżumę i - cytując Poego - "bóle ostre, nagłe zawroty głowy, a potem - obfity przez wszystkie pory wyciek potów i rozłąka z życiem"?

Mianowicie - do Warszawy, Krakowa czy Lublina (a także dowolnego innego miasta na terenach okupowanych) wysyłano esesmanów i gestapowców raczej chlorów, inicjatorów pijatyk i jebaków wszelakich regulaminów.
Skąd więc wzmianki o przystojnych, wymuskanych i kulturalnych oficerach? Niezdegradowanych w dodatku?
I... Hscharf. z własnym psem?

A poziomem niemieckiego - jako urodzona i wychowana w Dachau - poczułam się osobiście urażona.
Jeśli chodzi o - stylizowane na przepisowe, ale też nie za brutalne - zachowanie gestapowców, także na przesłuchaniach... Heydrich przewraca się w grobie.



IPPP Javert, rozpaczająca nad ludzką głupotą i posyłająca wam szczery (choć wymagający wiele wysiłku dla samego przywołania go na twarz) uśmiech w podzięce za ogromne poświęcenie.

Anonimowy pisze...

Matko Boska, nie wierzę, że ludzie potrafią tworzyć takie bzdury. Ty wszystkie byki historyczne... Ja to bym nie mogła zabrać się do tworzenia jakiegoś opowiadania i narobić tylu baboli, bo "nie chcę mi się sprawdzić czy to tak powinno być, czy może tak".

Gdyby aŁtorki umieściły akcję w średniowieczu, starożytności czy CHGW gdzie, to jeszcze byłabym w stanie to jakoś przeboleć. Ale nie! One postanowiły wykorzystać II Wojnę Światową! Grrrrr!! *morderczy szał* XX wiek i czasy II Wojny to coś czym się wyjątkowo interesuję. Czytając to opko, miałam wrażenie jakby ktoś mi przywalił młotem w głowę. Nie dość, że właściwie wszystko jest źle (genialny szpital w Auschwitz, genialna akcja-konspiracja, rozmówki po niemiecku z pierwszej klasy podstawówki, w dodatku źle...), ale chyba najbardziej okropne są postacie. Ciamajda SS-Mann Tom Kaulitz i największa mameja świata, Dawid Łęcki. Ten cały Dawid tak mnie irytuje... Dostał lewe dokumenty i się skarży! Help! Zamiast dziękować na klęczkach, to on się skarży! Ludzie, pomocy!

A fragment z Himmlerem doszczętnie mnie dobił. Nie wiem czy mam się śmiać czy płakać, no bo kto widział robić z wielkiego Reichsfuhrera SS coś w rodzaju gońca. Cieszę się, że aŁtorki nie postanowiły tutaj jeszcze wrzucić Heydricha (co prawda wtedy już nie żył, ale cholera wie co by nasze cudowne pisarki wymyśliły) albo samego Hitlera. Bo czemu nie. Skoro Tom to taka szycha... Taki zwykły sierżant... *facepalm*

No cóż, gratuluję w każdym razie Analizatorkom za wytrwałość, bo ja bym na pewno nie dała rady. Oby już coś takiego nigdy nie powstało!

Pozdrawia, Lord E.

Anonimowy pisze...

Na temat karygodne go ,,tła historycznego'' powiedziano już tutaj dosyć. Co mnie jednak uderza, to pomysł, żeby zrobić z braci gejowską parę. No ludzie... Wyobraźcie sobie takie opowiadanie o was i waszym bracie/siostrze. Albo o swoim ojcu i jego bracie. To jest tak odrażające, że brak mi słów. To jest chore.

warząchew w kotle pisze...

Analiza już co prawda dość stara, ale gdyby jednak kogoś interesowało jak mogłaby wyglądać i jak się zakończyć miłość Polaka i żołnierza Wehrmachtu, to polecam zapoznać się z historią Teofila Kosińskiego, opisaną m.in. w wydanej w zeszłym roku książce "Cholernie mocna miłość".

Sonia pisze...

Mimo, że analiza stara ja przyszłam, przeczytałam całość i... Wkurw niemiłosierny mnie trafił. Ze wszystkich realiów wybrano II Wojne Światową. Na litość Bora, myślałam, że wyskoczę przez okno, widząc nieścisłości historyczne WSZELKIEJ maści. Z chęcią zabrałabym ałtorki do mojego, byłego już od kilku lat lecz jednak, gimnazjum: tak się składa, że imienia Powstańców Warszawy. Na Dzień Patrona przyjeżdżają powstańcy i opowiadają swoje przeżycia. Jedna Pani pewnego dnia powiedziała, że cieszy się gdy widzi, że młodzież o tym pamięta i szanuje. Borze najmilszy, niech ta Pani nigdy się o tym nie dowie. A po szkole za kłaki bym zaciągnęła do Auschwitz a później, żeby poznały realia dodatkowo wojenne do Muzeum Drugiej Wojny Światowej w Gdańsku. Ja, niestety, byłam tylko w tym drugim, lecz to jedno zrobilo na mnie (i klasie) takie wrażenie, że do ośrodka wracaliśmy w ciszy.
Naprawdę porzadny research nie boli (na litość, ja pisząc swoje OPKO sprawdzam o ktorej słońce wstało i zaszło, jeśli podaję konkretną datę a nie jest to bynajmniej opowiadanie poruszające TAKI temat). A jest tak bardzo, bardzo potrzebny. Przy eyelinerze myślałam, że padnę, ale czarę goryczy przelało mi zachowanie "Dawida" w stosunku do Toma, szczególnie to gotowanie i pocieszenie... Krew mnie po prostu zalała.
Proszę, modlę się i zaklinam: nigdy więcej takich opek.
A analizatorkom i komentatorom bardzo dziękuję: dzięki linkom lub wspomnieniem tej czy innej osoby sama załączyłam Google i dowiedziałam się wiele.
Pozdrawiam
Sonia